Δύο κόμματα, ένα πρόβλημα.

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Δύο κόμματα, ένα πρόβλημα. Χρυσή Αυγή και ΣΥΡΙΖΑ.

Φαινομενικά έχουν καμία απολύτως σχέση μεταξύ τους.

Το πρώτο πολιτικό κόμμα, η Χρυσή Αυγή, εμφορείται από ακραίες εθνικιστικές (ναζιστικές κατ΄άλλους) τάσεις, απόψεις και πρακτικές. Το δεύτερο, από σοσιαλιστικές δοξασίες, εμφυλιο-πολεμικά συμπλέγματα και λαϊκίζουσα ρητορική.

Κι όμως, τα δύο αυτά αντίθετα ιδεολογικά και αποκλίνοντα πολιτικά κόμματα, στην πραγματικότητα είναι παρα-συμπληρωματικές πολιτικές οντότητες, με την έννοια ότι η ένταση του πολιτικού κλίματος που επιχειρεί το ένα κόμμα, πολλαπλασιάζει την ένταση που επιστρέφει ως “απάντηση”  το άλλο. Και τα δύο μαζί, με την ανταλλαγή φραστικών “πυρών”, “πυρπολούν” το πολιτικό κλίμα και καθιστούν εμφυλιο-“πολεμική” την ατμόσφαιρα.

Ο αδόκητος θάνατος του Φύσσα, (προσκείμενου στις σοσιαλιστικές ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ) από το φονικό μαχαίρι του Γ. Ρουπακιά (οπαδού ή συμπαθούντος των ακραίων εθνικιστικών – ναζιστικών αρχών της Χρυσής Αυγής) σηματοδοτεί ακριβώς το κομβικό σημείο αόρατης, άτυπης  ¨συνεργασίας” των δύο πολιτικών δυνάμεων που συντείνουν στη δημιουργία συνθηκών ανωμαλίας και  χάους.

Χωρίς και τους δύο αυτούς, πρωταγωνιστές των άκρων, σήμερα δεν θα ζούσαμε το θέατρο του παραλόγου που βιώνουμε. Ένας νέος άνδρας νεκρός, χωρίς ουσιαστικό λόγο και ένας άλλος άνδρας στη φυλακή, “για μια χούφτα δολάρια” ή για λίγα ψίχουλα στιγμιαίας δόξας, απεικονισμένα σε μία κάρτα εγγραφής φωτογραφικής μηχανής… Και η χρεοκοπημένη  χώρα να μετεωρίζεται πάνω από το αβυσσαλέο κενό…

Προσοχή: Χωρίς τη δολοφονία του Λαμπράκη, ίσως να μην φτάναμε στην χούντα του Παπαδόπουλου…

Τα δύο αυτά κόμματα, Χρυσή Αυγή και ΣΥΡΙΖΑ,  μοιράζονται, κατά την άποψή μας, τις ευθύνες για την υφιστάμενη σήμερα βία και ένταση. Αυτό είπε ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, εάν σωστά καταλάβαμε. Αν η βία αυτή, ή χειρότερη μορφή ανελευθερίας, αφεθεί ανεξέλεγκτη, τότε ναι, θα θρηνήσουμε και άλλα θύματα. Όποιος προειδοποιεί γι αυτό, όποιος προσπαθεί να προλάβει ζοφερές εθνικές καταστάσεις, ναι, προσφέρει υπηρεσία. Εκτός εάν είμαστε θιασώτες της βίας. Εκτός και εάν μας ενοχλεί η αποτροπή της.

Και επειδή μόνιμη επωδός του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως για όλα φταίνε τα μνημόνια, -και για τη βία- όποιος τα απορρίπτει, πρέπει να καταθέσει δική του πρόταση ολοκληρωμένη και χρηματοδοτημένη, για προσδιορισμένη έξοδο από την κρίση. Όσο τέτοια πρόταση δεν πέφτει στο τραπέζι, τα μνημόνια αποτελούν τη μόνη επώδυνη οδό, που φέρει στην μακροπρόθεσμη ιδιωτική πρωτοβουλία και, μέσω αυτής, στην σταδιακή ανάκαμψη και την ανόρθωση.