ΚΥΡΙΑΚΗ: Ωδή σ΄ένα ευχαριστώ IVI

191 Ὅτι ὁ Πατήρ μου καὶ ἡ Μήτηρ μου διὰ ἐμὲ ἐπεθύμησαν

βρέφος νὰ εἶμαι τῆς καλοσύνης,

καὶ τὴν καλοσύνη μου, συνακόλουθοί του καλοῦ,

καθημερινὰ τὴν ἐπροστάτευαν,

ὅπως ἐσὺ προστατεύεις παντοτινὰ τὴν ζωή τους, Κύριε.

192 καὶ ἤσουν πλάστης τοῦ βασιλέως φωτός, μὰ οἱ φωτιές,

οἱ ἀντιρρησίες τῆς λάμψης σου καὶ τῆς λάμψης τῶν ἄστρων,

συμφιλιώθηκαν μὲ τὴν ὀργὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ κατέκαψαν,

τὸ περίγραμμα τῶν υἱῶν τῆς εἰρήνης, τῶν ἐλπίδων σου Κύριε.

193 Γιατί ἐσύ, εἰρηνοποιὲ Θεέ, θὰ ἀτιμάζεις πάντα τὶς ἐπισκέψεις

τοῦ πολέμου, μέσα στὴν ἄκακη ψυχὴ τῆς εἰρήνης.

194 Αὐτοὶ ποὺ καυχῶνται δὲν γνωρίζουν,

τὴν ὑπαρκτὴ δύναμη τῆς ἀλήθειας,

καὶ τὶς μεταβάσεις τῶν ἀληθειῶν στὶς ἀλήθειές σου, Κύριε.

195 Διεφθάρη ἡ σιωπὴ ἀπ’τοῦ ἀνούσιου λόγου

τὰ πειράγματα καὶ τὰ εὐφυολόγα μυθεύματα.

196 Γιατί ἐμοίρασαν περίσσια τροφή,

εἰς τοὺς κακοὺς τρόπους τῆς ἀδικίας, οἱ ψυχές μας.

Γιατί ἐμοίρασαν ἀτιμώρητοι ὕβρεις εἰς τοὺς ἀδίκους λόγους μας.

197 καὶ ὁδήγησα τὴν φτώχεια,

ποῦ εἶναι ἡ πραγματικὴ σημασία τοῦ πλούτου μου, στὴν ἀρετή.

Καὶ ἤσουν ἐσὺ ποὺ ἐπέβλεπες τὰς πράξεις μου, Κύριε.

198 καὶ ἀρνήθηκαν τὴν ἐπαιτεία τῆς θλίψης μου,

αὐτοὶ ποὺ ἡ λογική μου ἐπεθύμησε νὰ τοὺς θεωρῶ φίλους μου.

Καὶ ἀρνήθηκαν τὴν ἐπαιτεία τῆς στοργῆς τὰ συναισθήματα,

ποῦ πολλὲς φορὲς ἐπιπόλαια, ὀνόμασα, χαρές μου.

199 καὶ ἐπισκέφθηκαν τὸν θάνατο τῆς χαρᾶς μου,

αὐτοὶ ποὺ θεωροῦνταν πιὰ φίλοι μου.

Καὶ θρήνησαν ἀνεμπόδιστα τὴν ἀπουσία τῆς χαρᾶς μου,

μὲ τὸν θρίαμβο τοῦ ἠχηροῦ γέλιου τους.

200 καὶ ἔτσι τιμήθηκε ἡ θεοκέντητη στὶς σάρκες μου, φιλοτιμία μου,

ἀπὸ τὰ πραγματικὰ πρόσωπα τῶν ἀνθρώπων, καὶ τότε

θυμήθηκα τὸ καλοσυνάτο πρόσωπο τοῦ ἐλέους σου, Κύριε.