Η τελευταία προσφορά

Γράφαμε τις προάλλες από τούτη τη θέση, για τον νέο που έπαθε κρίση επιληψίας στην ακτή του Ασκελιού στον Πόρο Τροιζηνίας . Έμεινε, εκεί, πάνω στην καυτή άμμο αβοήθητος περισσότερο από μιάμιση ώρα περιμένοντας έναν γιατρό. Και ας έχει δυό-τρεις γιατρούς ο Πόρος!  Το ασθενοφόρο του Δήμου που έφθασε μισή ώρα μετά το περιστατικό, (πέντε λεπτά τροχήλατη απόσταση είναι Ασκέλι-Πόρος)  ένα αυτοσχέδιο ασθενοφόρο δίχως γιατρό και χωρίς νοσοκόμο, με οδηγό άτομο εργαζόμενο στον τομέα καθαριότητας του δήμου, δεν μπόρεσε να φανεί χρήσιμο. Ο ασθενής μόνος του συνήλθε.

Δυστυχώς το φαινόμενο επαναλήφθηκε την Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου, στον αντικρινό του Πόρου, Γαλατά. Τη φορά αυτή τα πράγματα δεν είχαν αίσιο τέλος. ο Στέλιος Σολομωνίδης, ο 83χρονος συνταξιούχος γιατρός και για πολλά χρόνια πρώην δήμαρχος του νησιού, δεν στάθηκε όσο τυχερός ήταν ο άγνωστος νεαρός στην παραλία του Πόρου. Είχε ένα τροχαίο. Στον Γαλατά. Ούτε εδώ έφθασε ποτέ ασθενοφόρο. Δεν υπήρχε οδηγός! Έτσι, τον “φόρτωσαν” σε μία καρότσα αγροτικού (όπως κατήγγειλε στο Blog “Μακελειό”, αναγνώστης) και τον μετέφεραν στο Κέντρο Υγείας, για να διαπιστωθεί πλέον εκεί ο θάνατός του.

Ήταν ζωντανός αμέσως μετά τη σύγκρουση του αυτοκινήτου του με προθήκη καταστήματος;  Άγνωστο. Ζούσε κατά τη μεταφορά; Κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα. Θα σωζόταν εάν το Κέντρο Υγείας είχε οδηγό για το Ασθενοφόρο; Κι αυτό άγνωστο είναι.

Το βέβαιο είναι πως η ζωή των ανθρώπων στον Πόρο και τον Γαλατά είναι, φαίνεται, περισσότερο ζήτημα τύχης, παρά θέμα οργάνωσης του κράτους. Όχι, ουδείς παραιτήθηκε στον Πόρο, που για μιάμιση ώρα δεν βρίσκονταν ένας γιατρός και ένα ασθενοφόρο της προκοπής. Ούτε στον Γαλατά θα παραιτηθεί κανείς για το ασθενοφόρο που δεν είχε οδηγό!

Η τραγική ειρωνεία είναι πως ο άνθρωπος αυτός, ο Στέλιος Σολομωνίδης, είχε ο ίδιος, εν ζωή, σώσει πολλές ανθρώπινες ζωές!  ‘Ανθρωπος με Α κεφαλαίο, Γιατρός με Γ κεφαλαίο. Εξ όψεως μόνον τον γνωρίζαμε. Όσα ακούγαμε, όμως, συνέθεταν το προφίλ ενός πραγματικά λαμπρού επιστήμονα. Ίσως όχι τόσο για την επιστημονική του κατάρτιση, που ήταν, πάντως, επαρκέστατη, όσο για την καλοσύνη της  ψυχής του.

Δεν ήταν μόνον ότι εξέταζε αφιλοκερδώς ασθενείς που δεν είχαν να του πληρώσουν την επίσκεψη. Ούτε θα τον θυμούνται οι κάτοικοι του νησιού για την προθυμία του να τρέξει νύχτα και μέρα, με το μηχανάκι του να προσφέρει βοήθεια. Ήταν κυρίως το γεγονός ότι κοντά σαράντα χρόνια κανείς στο νησί δεν βρέθηκε να πει ότι ο γιατρός  εκμεταλλεύτηκε την αρρώστια, τον πόνο, την αγωνία,  για να κερδίσει χρήματα!..

Άνθρωποι που τον γνώριζαν από κοντά είχαν να διηγηθούν και το ακόλουθο ευτράπελο: Επιστρέφοντας από μία επίσκεψη, κουβάλησε πέντε αυγά, όσα είχε να του προσφέρει, αντί χρημάτων, ο ασθενής. Οπότε ακούστηκε η γυναίκα του να του λέει: Χρήματα θα φέρεις ποτέ στο σπίτι;

Ως γιατρός ήταν αγαπητός σε όλο το νησί.  Ως δήμαρχος,  ήταν κοινά αποδεκτός. Και σεβάσμιος.

Ήταν από τη σπάνια εκείνη ράτσα των ανθρώπων που έχουν ανεπτυγμένο το αίσθημα της αυτοθυσίας.

Πρόσφατα (30/4/2013), ένα άλλο δυσάρεστο γεγονός σημάδεψε το κοσμοπολίτικο νησί. Ένας άλλος εκλεκτός, επίσης, κάτοικος του νησιού, είχε ένα μοιραίο τροχαίο (19/4/2013) στον Πόρο. Συνέβη  στο Κέντρο Υγείας να βρίσκεται και ο Στέλιος Σολομωνίδης, που πρόσφατα είχε αντιμετωπίσει πολλά και σοβαρά προβλήματα υγείας. Ένιωσε ζάλη και πήγε να τον δουν οι συνάδελφοί του, όταν έφτασε βαριά τραυματισμένος ο Γιώργος Στρατηγός, επιχειρηματίας και αδελφός του νυν δημάρχου Πόρου, Δημήτρη Στρατηγού.  Μόλις αντελήφθη ο Σολομωνίδης τι συμβαίνει, προέτρεψε τον γιατρό που τον εξέταζε: “Άσε εμένα και κοίταξε τον Γιώργο. Αυτός κινδυνεύει”!

Δυστυχώς ο Γιώργος δεν σώθηκε τότε. Ούτε ο δήμαρχος-γιατρός, προχθές.

Να ελπίσουμε ότι θα σωθεί τουλάχιστον η αξιοπρέπεια των ανθρώπων αν όχι με παραιτήσεις, τουλάχιστον με κάποια μέτρα που θα διευκολύνουν να γίνει αποτελεσματικότερη η παροχή βοήθειας σε πάσχοντες, στον Πόρο και τον Γαλατά;

Θα είναι αυτή η τελευταία προσφορά του Στέλιου Σολομωνίδη στο νησί του.