ΚΥΡΙΑΚΗ: Ωδή σ΄ένα Ευχαριστώ IV

185 καὶ εἶδα τὴν πίστη τῆς ἀστραπῆς καὶ τὴν γιορτὴ

ποῦ καλεῖ τοὺς θορύβους, ὅταν τὴν κάνει ὁ κεραυνός,

καὶ ἡ ἀνδρεία τῆς ὕλης φάνηκε στὰ μάτια τοῦ ἤθους μου,

ἀνώτερη ἀπὸ τὴν ἀνδρεία τῆς ψυχῆς μου.

Καὶ ἔκλαψα γιὰ αὐτὴν τὴν ἀνδρεία τῆς ψυχῆς μου

ποῦ δὲν μποροῦσε νὰ πολεμήσει τὶς ἡδονές, Κύριε.

186 καὶ πάλι φώλιασαν σκέψεις πολλές, ποὺ ἐλπίζουνε

νὰ γίνουνε συμφορές, στοῦ νοῦ μου τὸ φτωχικὸ σπιτικό,

μὰ ἀδύναμος καὶ γέρος πιά,

γιὰ νὰ διώχνω τέτοιες σκέψεις, βοήθησε μὲ Κύριε.

187 καὶ ἄγγιξαν τὰ δάκρυά σου, Κύριε τὴν λύτρωσή μου,

γιατί κύλησαν στὸν λόγο μου, γιατί κύλησαν στὴν ψυχή μου.

188 καὶ ἔκλεισα τοὺς ὀφθαλμούς μου, ποὺ ἀναζητοῦν

στὴν ἐφορία τῆς ἀνάπαυσης νὰ δοθοῦν,

καὶ ἡ χάρη σου προστάτευε τὴν ἀνάπαυσή μου,

ἀπὸ τὸ ξύπνημα τῆς κάθε ζωῆς Κύριε.

189 Σύ, Κύριε, ἀπαγόρευσες στὰ λάθη,

νὰ ἐπισκέπτονται τὸ ἀδύναμο ἐγώ μου,

καὶ ἔτσι μου χάρισες τὴν σωστὴ ὁδό, γιὰ τὴν ὁδό σου, Κύριε.

190 Τὰ χείλη μου οἰκοδεσπότες τῶν ἀναρίθμητων ὕβρεών μου

ποῦ σύρονται στὴν ἐπιθυμία

τῆς τιμωρίας γιὰ ἐποπτεία τέτοιων χειλιῶν,

ἂς κηδεμονεύουν τώρα τοὺς Θείους σου λόγους, μοναχά, Κύριε.

ΙΩΑΝΝΗΣ Η.Μ.ΒΑΣΣΟΣ