ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Τζάμπα ταξίδεψα!

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η είδηση έσκασε σαν βόμβα: 46,18% είναι η μέση παραβατικότητα κατά το ΣΔΟΕ σε όλη τη χώρα μεταξύ 22 και 26 Αυγούστου!

Θεέ μου, αναφώνησα. Δηλαδή το 53,82% των Ελλήνων  για τέσσερις ολόκληρες ημέρες και νύχτες ήταν νομοταγές;  Έκοβε κανονικά αποδείξεις;  Δεν πούλαγε νοθευμένα προϊόντα; Δεν έδινε ποτά-μπόμπες; Μα, τότε, γιατί γκρινιάζουμε; Μια χαρά χώρα είμαστε… Φτου να μην αβασκαθούμε!

Πάνω που σκεφτόμουνα αυτά, χτύπησε το τηλέφωνο. Το ‘χω ξαναγράψει. Πάντα το τηλέφωνο χτυπάει σε ακατάλληλες ώρες!

-Παρακαλώ;

-Ναι, είμαι μία ομογενής από την Νέα Υόρκη και θέλω να κάνω μια καταγγελία…

-Πείτε μου, έχετε και σεις ακίνητο που κληρονομήσατε από τη γιαγιά σας και σας πετσοκόβουν στο Φόρο Ακίνητης Περιουσίας;

-Όχι, όχι,

-Α,  μήπως όταν φύγατε πριν από 5ο χρόνια από την Ελλάδα παιδούλα ακόμη, ξεχάσατε να πάτε στην εφορία να κάνετε αλλαγή φορολογικής κατοικίας και τώρα σας ταλλανίζει ο Μαυραγάνης;

-Όχι κύριε, όχι…

-Μα τότε σίγουρα θα θέλετε να διαμαρτυρηθείτε για το παγκόσμιο εισόδημά σας…

-Αλλά σας λέω όχι, αφήστε με να πω τι ακριβώς θέλω να καταγγείλλω…

-Ε, και γιατί δεν το λέτε τόση ώρα;

-Αντιπαρέρχομαι. Λοιπόν, όπως σας είπα, μένουμε στην Αστόρια. Ο σύζυγός μου παίρνει σύνταξη από το ελληνικό κράτος. Μη φανταστείτε κάτι το υπερβολικό…

–Σήμερα κυρία μου κανείς στο ελληνικό κράτος δεν παίρνει υπερβολική σύνταξη.  Σε λίγο, μάλιστα, δεν θα παίρνει καν σύνταξη!

-Λοιπόν, εγώ ήλθα για λίγες μέρες στην πατρίδα να δω τους συγγενείς μας. Πάω στην Τράπεζα να πάρω ό,τι είχε μαζευτεί από τη σύνταξη! Μου λέει ο Ταμίας ότι τους τελευταίους τέσσερις μήνες δεν μπήκε η σύνταξη γιατί, λέει ο σύζυγός μου δεν είχε ΑΜΚΑ και να πάω στο ΙΚΑ να το διευθετήσω. Λέω καλά, δώστε μου τα υπόλοιπα. Μου λέει, πρέπει να έρθετε αύριο γιατί σήμερα ο υπεύθυνος δεν είναι εδώ! Λέω στον ταμία, μα υπευθυνος να πληρώνει στις τράπεζες είναι ο ταμίας! Δηλαδή εσείς! Εγώ έχω έλθει από την Αμερική και υπολόγιζα στα χρήματα αυτά και άλλα λεφτά μαζί μου δεν έχω. Να με πληρώσετε τώρα!

Με τη φασαρία που έκανα, ο ταμίας υποχώρησε και μου έδωσε τα χρήματα. Αυτά έγιναν την Τετάρτη.

-Πάλι καλά, δηλαδή, που τον ζορίσατε… Όπως και να το δείτε, είναι επίτευγμα σε μία μέρα να τελειώνετε μία δουλειά στην Αθήνα!

– Ναι, αλλά ακούστε, σήμερα, Πέμπτη, πηγαίνω στο ΙΚΑ Καλλιθέας όπου υπαγόμαστε. Κόσμος πολύς να περιμένει. Ζέστη ανυπόφορη. Για κλιματισμό ούτε λέξη…

-Εποχές λιτότητας κυρία μου…

– Για ταξιδάκια έχουν, αλλά ας είναι… Εκεί που στέκομαι στην σειρά μου, λέει η κυρία που βρίσκονταν μπροστά μου: Άντε να προλάβουμε… Της λέω, μα ακόμα είναι 10.30. Ναι, μου λέει, αλλά στις 11 οι υπάλληλοι έχουν στάση εργασίας!

Λοιπόν, εγώ έχασα μία μέρα στην Τράπεζα. ΄’Εχασα άλλη μία μέρα, τη σημερινή, στο ΙΚΑ γιατί μέχρι τις 11 δεν είχε φθάσει η σειρά μου. Είπα να δώσω τόπο στην οργή και να ξαναπάω αύριο Παρασκευή. Εβρόντητη πληροφορήθηκα πως την Παρασκευή ΔΕΝ δέχονται το κοινό!!!

-Ε, η πολύ δουλειά τρώει τον αφέντη…

-Επομένως καλή Δευτέρα και βλέπουμε… Είναι δυνατόν; Και εάν την άλλη φορά που  θα πάω έχουν πάλι στάση εργασίας;  Για 15 μέρες ήλθα όλες κι όλες στην Ελλάδα και πρέπει να πάω Θεσσαλονίκη όπου ζούνε τα αδέλφια μου! Έχασα ήδη δύο μέρες. Θα χάσω κι άλλες τέσσερις μέχρι τη Δευτέρα, μου μένουν οκτώ ημέρες από τις 15! Πήγαινε – έλα Θεσσαλονίκη, τζάμπα  ταξίδεψα στην Ελλάδα! Μάλλον στο αεροδρόμιο θα δω τους δικούς μου. Να τους αποχαιρετήσω, τουλάχιστον! Αυτό είναι απαράδεκτο…

Κύριε Σπυρόπουλε, του ΙΚΑ, τ΄ακούς;