ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Μείναμε δυο

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Μείναμε δυό, μείναμε τρεις, μείναμε χίλιοι δεκατρείς σε μιά πόλη όπου περπατάς στους δρόμους της σαν να κάνες βόλτα στο σαλόνι του σπιτιού σου! Κανείς δεν σ΄ενοχλεί, ούτε καν ένα αυτοκίνητο! Φύγανε κι αυτά μαζί με τους παραθεριστές! Κι όσα μείνανε, που πάντα θα είναι πολλά για τους δρόμους μας, που φτιάχτηκαν για μερικές χιλιάδες “κάρα” και γέμισαν με εκατομμύρια, στέκονται ακινητοποιημένα στις γειτονιές από έλειψη βενζίνης… Όχι που δεν υπάρχει, βενζίνη όση θέλεις να …πιούν κι οι κότες. Κομμάτι ακριβή, όμως!

Γέμιζες κάποτε το ντεπόζιτο του αυτοκινήτου σου με 50-55 ευρουδάκια Σήμερα θέλεις 90 και πάλι χώρος για “λίγο ακόμα” θα μείνει στο ρεζερβουάρ! Τι σημαίνει αυτό; Ότι μία διαδρομή που σου κόστιζε σε καύσιμο δέκα ευρώ,  σήμερα σου κοστίζει κοντά 20 ευρώ!

Παίρνεις το “μετρό” και με 1.40 πάς στη δουλειά σου! Ε, κι όλο θα έχεις και τίποτε τυχερά στη διαδρομή…

Μέτρησα χθες πόσοι μπήκαν στο τρένο για να ζητήσουν ένα βοήθημα. Στη διαδρομή Πειραιάς- Μοναστηράκι, είχαν μπει 12 αναξιοπαθούντες, ή δηλώνοντας αναξιοπαθούντες, ή κατ’ επάγγελμα αναξιοπαθούντες… Τελευταία, μάλιστα έχουν αποκτήσει και …τουπέ. Αν δεν τους δώσεις, σε περνάνε γεννεές δεκατέσσερις!

Κρατούν στα χέρια τους αστυνομικές ταυτότητες, ιατρικές γνωματεύσεις μέχρι και αποκόμματα εφημερίδων…

Μερικούς από αυτούς, τους βλέπω τα τελευταία πέντε χρόνια κάθε φορά που θα πάρω το τρένο. Του ενός η μικρή κόρη (πια θα πρέπει να είναι γυναίκα της παντρειάς!)  πρέπει να κάνει μια πολύ δύσκολη εγχείρηση στο εξωτερικό… Πιασιάρικο θέμα για όσους δεν μπαίνουν συχνά στον ηλεκτρικό. Προσωπικά θυμάμαι τον βλέπω  τον “απελπισμένο” πατέρα τουλάχιστον τα τελευταία τρία χρόνια! Ακόμη την ίδια “ατάκα” λέει, για την κορούλα του που νοσηλεύεται σε νοσοκομείο και πρέπει να χειρουργηθεί στο εξωτερικό…

Ένας άλλος -αυτός πιο ξυπνιός- προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν παίρνει ναρκωτικά και πως για να συνεχίσει να μην παίρει πρέπει να τον …συνδράμουμε οικονομικά!

Ένα άλλος βγήκε πρόσφατα, λέει, από το Ψυχιατρείο όπου ήταν έγκλειστος για 20 χρόνια… Εγώ τον βλέπω τουλάχιστον πέντε χρόνια να λέει το ίδιο τροπάριο.  Τόσο …πρόσφατα βγήκε έξω, αν ήτανε και ποτέ “μέσα”, δηλαδή! Χώρια που στις μέρες μας και κατά τη μνημονειακή πολιτική,  βοήθεια χρειάζονται οι απ΄έξω όχι οι μέσα!!!

Γούστο έχει ένας άλλος που αρχίζει με παρακάλια, όσο δεν μαζεύει χρήματα περνάει σε επιτακτικότερη προσφώνηση και στο τέλος… αποχωρεί από το βαγόνι βρίζοντας τους “αδιάφορους που δεν μπορούν να θρέψουν  τους αδύναμους!”

Τώρα κάποιοι, αντί για να περιφέρουν και να …διαφημίζουν τη “μιζέρια” τους (τις περισσότερες φορές ανύπαρκτη)  κάνουν εμπόριο. “Πουλάνε” από χαρτομάνδηλα και αναπτήρες μέχρι “δημοσιογραφικά” στυλό (αλήθεια, τι ιδιαίτερο έχουν τα δημοσιογραφικά στυλό;).  Όχι, αποδείξεις δεν κόβουνε ούτε εισιτήριο πληρώνουνε! Αυτούς δεν τους “πιάνει” ο έλεγχος!..

Ξαφνιάστηκα μια μέρα που ο οδηγός του συρμού είπε από τα μεγάφωνα: “Αγαπητοί επιβάτες, μην δίνεται βοήθεια στους ζητιάνους. Δεν είναι ζητιάνοι. Συνεργάτες των κλεπτών είναι. Μην τους βοηθάτε”…

Σκέφθηκα: Θα είναι νέα “πολιτική” των υπευθύνων να “καθαρίσουν” τον Ηλεκτρικό από τους επαίτες. Πάνω του το πίστεψα, δεν το ξαναείπανε! Προφανώς το θεώρησαν ρατσιστικό! Όχι, το “παρακαλώ προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα” δεν είναι ρατσιστικό! Αναφέρεται απρόσωπα στους πάσης εθνικότητας, φυλής, φύλου και χρώματος κλέφτες, που έχουν μετατρέψει τους σταθμούς Μοναστηράκι και Ομόνοια σε λιμέρι τους! Ούτε αυτοί πληρώνουν εισιτήριο. Μόνον “αρπάζουν”. Το λέμε και στα Εγγλέζικα για να διαφημίσουμε το …τουριστικό μας προϊόν!..

Θα πείτε, προφυλάσσουμε τους τουρίστες… Από τι; Μπας και χάσουν το …άδειο τους πορτοφόλι; Ένα σάκκο έχουν για την πλάτη και δυό – τρία ζευγάρια παπούτσια για τον ποδαρόδρομο!  Τι να τους πάρουν; Τουρισμό με μία φέτα καρπούζι και ένα σουβλάκι κάνουν! Γι αυτό στον ΕΟΤ  “μετράνε” κεφάλια…  Για να γελάμε! Αν μετρούσανε σε  ¨χρήμα¨, θα κλαίγαμε με μαύρο δάκρυ…

Όχι, το γεγονός πως όλα τα μικρά παιδιά κυρίως από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης τρυγυρνούν από συρμό σε συρμό “παίζοντας”  ακορντεόν, δεν το σχολιάζω… Τα παιδία παίζει.