Κληρονόμοι φαντασμάτων:Οι στειχειωμένοι αριστεροί.

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΚΟΚΚΙΝΑΡΗ

Αν ποτέ περάσεις την πύλη της μνήμης κι εγκλωβιστείς στις οιμωγές των αδικαίωτων φαντασμάτων,τότε είσαι καταδικασμένος να ζεις για πάντα στο χρόνο που πέρασε ανεπίστρεπτα.Ύστερα όλα τ’άλλα έρχονται δεύτερα.Δε ζεις για το τώρα.Απλά αναπαράγεις το χθες, γιατί είσαι πια κληρονόμος φαντασμάτων,που στοιχειώνουν τη ζωή σου. Ο διωγμός από τη Μικρασία,η προσφυγιά,τα ρεμπέτικα του μεσοπολέμου,η Δικτατορία του Μεταξά,οι φυλακές Αβέρωφ και η Ακροναυπλία,το ηρωικό ’40,η Εθνική Αντίσταση,το ΕΑΜ,η Βάρκιζα,ο Δημοκρατικός Στρατός,η Κυβέρνηση του Βουνού,η ήττα στο Γράμμο και το Βίτσι,οι Σταλινικές διώξεις και η καταδίκη των συντρόφων που πρωτοστάτησαν στον Εμφύλιο,η εκτέλεση Μπελογιάννη και η στάση του ΚΚΕ,όλ’αυτά μαζί και χωριστά,σε στοιχειώνουν δραματικά,σε περιχαρακώνουν με τις ιδέες που τα κυοφόρησαν και σού επαναποθέτουν την ευθύνη να τους δίνεις το δικαίωμα να υπάρχουν ανάμεσα μας,σαν φαντάσματα που δεν πεθαίνουν,επειδή υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στην ύπαρξή τους. Έτσι οι κληρονόμοι φαντασμάτων δε ζουν για να απαντήσουν στα ερωτήματα του σήμερα,αλλά για να επιβεβαιώνουν το χθες που πέρασε. Και φυσικά δεν μπορούν να κάνουν ούτε ένα μικρό βήμα διαλόγου,γιατί τους στοιχειώνει το φάντασμα της Βάρκιζας,η αρχή του τέλους των οραμάτων και των θαυμάτων της αριστεράς. Γι’αυτό είναι καλύτερα να τους αφήσουμε στην ησυχία τους και στο διάλογο με τα φαντάσματα που τους στοιχειώνουν,γιατί απλά είναι στοιχειωμένοι και δεν μπορούν να μάς ακούσουν τελικά όσο κι αν φωνάζουμε!