Αγναντεύοντας τους Θεούς του Ολύμπου
Της Ιωάννας Μπέτση
για την ΡΗΡ
Με θέα τη μοναδικότητα του Θεάτρου της Επιδαύρου, ανατρέχουμε σε χρόνο παρελθοντικό και στα μάτια εκτυλίσσονται οι “παραστάσεις”.
Πόσα κοστούμια δεν φορέθηκαν και δεν ζωντάνεψαν την αρχαία εποχή, αναβιώνοντας μέσα από τους ρόλους των ηθοποιών τη ζωή, το δράμα, την κωμωδία και την τραγωδία των αρχαίων προγόνων μας.
Ο Αντώνης Φωκάς, ήταν ο κορυφαίος ενδυματολόγος του Εθνικού Θεάτρου στις παραστάσεις της Επιδαύρου, που με τη μοναδικότητά του στο χώρο, ζωντάνευε την αρχαία τραγωδία.
Οι συνδυασμοί των χρωμάτων ταίριαζαν αρμονικά στα υφάσματα, το σκούρο πράσινο και κόκκινο ανάμεσα στο μαύρο, έδιναν ζωντάνια τους ρόλους.
Οι πτυχές στους μανδύες ανάμεσα στις αποχρώσεις της ώχρας και του μπορντώ-μωβ, φάνταζαν αγέρωχες στα σώματα των ηθοποιών που έμοιαζαν ολοζώντανοι στο “Χορό”.
Με τα χρόνια που πέρασαν στις επιδαύρειες παραστάσεις, νέο ύφος και πνοή έδωσαν οι ενδυματολόγοι Αλέκος Φασιανός και Τζων Στεφανέλλης.
Τα κοστούμια πέρασαν από χιτώνες σε φορέματα τσάρλεστον και φουστανέλλες, ανάλογα με τις απαιτήσεις και το ύφος των παραστάσεων.
Στο τελείωμα του αιώνα ο Γιάννης Μετζικώφ δημιούργησε υπέροχα κοστούμια, ως γνώστης των χρωμάτων και των υφασμάτων επιμελήθηκε για αρκετά χρόνια την εμφάνιση των ηθοποιών.
Έτσι το Εθνικό, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας και το Θέατρο Τέχνης πέρασαν σε άλλη διάσταση.
Μέχρι και σήμερα απολαμβάνουμε τους ηθοποιούς μέσα στις στολές τους, αν και απλοποιημένες πλέον, δεν ξεχνούν οι σχεδιαστές να μας θυμίζουν έντονα τα στοχεία του αξέχαστου παρελθόντος της αρχαίας ελληνικής ιστορίας μας.
Σχόλια Facebook