ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Το ελληνικό το χούι

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

***

Δεν μπορώ λολαίνομαι,

πα να πει, τρελαίνομαι

μ’ όλα τούτα που γροικώ,

πέρα απ’  τον Ατλαντικό!

***

Πες ο ένας πές ο άλλος,

σάλος έγινε μεγάλος

για το τίποτα θαρρώ,

ναίσκε μου να σας χαρώ!

***

Το βουνό το λένε Αίνο

όρκο μα την πίστη παίρνω

άλλος άνεμος φυσά,

πάνω κει εις τα ψηλά.

***

Αλλά και τον Οδυσσέα

με τα μέα και τα σέα

στου πελάου τη βουή

έχασε την ακοή!

***

Μα κι οι στεριανοί κοιτάνε

και από κοντά τους πάνε

στα καμώματα κι αυτοί

θέλουν διάβασμα στ΄αυτί!

***

Το ελληνικό το χούι

που κανένας δεν ακούει

τ΄αλλουνού την προσλαλιά,

τό χουνε κι αυτοί, αλιά!

***

Βάλτε ούλοι τα καλά σας,

έλθετε στα συγκαλά σας

πριν αργά να είν΄πολύ

πριν πετάξει το πουλί

***

Πριν γινήτε σκορποχώρι

ανηφόρι – κατηφόρι

πριν ο ήλιος να χαθεί,

σ΄άλλα μέρη, σ’ άλλη γή…