Τι τρέχει με την ομογένεια στην Αμερική;

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το φαινόμενο των διαφωνιών μέσα στις Ομοσπονδίες και τους Συλλόγους των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα.  Το επισημαίνουμε διότι ασφαλώς μαζί και δυστυχώς,  δεν πρόκειται για αμελητέα φαινόμενα μιας καθημερινότητας. Για να φθάσουν να δουν το φως της δημοσιότητας και, μάλιστα, με επίσημες (και πληρωμένες;) καταχωρήσεις σε μερίδα του ομογενειακού Τύπου, σημαίνει ότι έχουν προχωρήσει πολύ πέραν του σημείου  μιάς απλής διένεξης ή ενός φραστικού διαξιφισμού.

Δεν πρόκειται, δηλαδή, περί μιας απλής παρεξηγήσεως.  Μάλιστα η μία ανακοίνωση (των Μεσσηνίων) κάνει ανοικτά λόγο για …διάσπαση εάν ο Πρόεδρος δεν αναιρέσει την απόφασή του να μην πραγματοποιηθεί το Συνέδριο της Ομοσπονδίας στην Καλαμάτα της Ελλάδος.

Θα ζήσουμε, δηλαδή, το φαινόμενο η Παμμεσηνιακή Ομοσπονδία Αμερικής και Καναδά να διασπασθεί στα δύο! Και μόνον ότι κάποιοι σκέφτηκαν μια τέτοια περίπτωση ως δυνατότητα ή ακόμα και πιθανότητα, πρέπει να κάνει τους ομογενείς να ανατριχιάζουν!

Αλλά και η ανακοίνωση του “Αίνου”,  παρότι είναι σε χαμηλότερους τόνους συνταγμένη, αναφορικά με τα θέματα της ενότητας κλπ. εντούτοις περιέχει και αυτή υπονοούμενα που θλίβουν τον ελληνισμό.

Το έχουμε ξαναπεί, ο σύλλογος, το σωματείο, η ομοσπονδία είναι οι πυρήνες της ομογένειας. Μπροστά αυτοί, δηλαδή η Σημαία, και δίπλα τους η Εκκλησία, δηλαδή ο Σταυρός. Τα δύο σύμβολα μαζί αποτελούν το θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίο στηρίχθηκαν και δημιούργησαν οι απόδημοι Έλληνες παντού, και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Οι καιροί είναι δύσκολοι. Είναι δύσκολοι όχι μόνο γιατί δοκιμάζεται η γενέτειρα. Αλλά γιατί και η Αμερική και η Ευρώπη ολόκληρη αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Ολόκληρος ο ευρωπαϊκός μηχανισμός ενοποίησης τίθεται εν αμφιβόλω και αν δεν επιλυθούν με τρόπο άμεσο και αποφασιστικό τα προβλήματα, είναι δυνατόν να βιώσουμε ακόμη και την διάλυσή του!

Στα Βαλκάνια οι επίδοξοι αρπαγείς της ελληνικής ιστορίας  παραφυλάνε να επωφεληθούν των όποιων προβλημάτων παρουσιάζει ο ελληνισμός. Οι εξ Ανατολών γείτονες  το ίδιο πολύ δε περισσότερο που η εσωτερική αναταρραχή τους υποχρεώνει σε κινήσεις υπέρβασης της κατάστασης με απρόβλεπτες κατευθύνσεις…

Στην Ελλάδα, αντί να ομονοούμε πάνω στα βασικά οικονομικά, προσπαθούμε να διατηρήσουμε το πελατειακό κράτος που είναι ο βασικός πρόξενος του μεγάλου κακού.  Διασπαθίζουμε τις δυνάμεις μας σε γενικόλογες ακρότητες πιστεύνοντας είτε ότι θα φοβερήσουμε τους ξένους είτε ότι θα τους υποχρεώσουμε να μας ακολουθήσουν! Πλάνη μεγάλη.

Αντί να αναζητούμε το φάρμακο, τη γιατρειά της περιπτώσεως, κατατρωγώμαστε για το ποιός δημιούργησε την κατάσταση. Ποιός έκανε τη ζημιά. Το ένα ή το άλλο κόμμα. Ή και τα δύο μαζί.  Λες και ο επιμερισμός της ευθύνης θα καταστήσει μικρότερο το πρόβλημα, θα απαλύνει τον πόνο της ανεργίας, θα γεμίσει το στομάχι του πεινασμένου! Δεν κατανοούμε πως όσο δεν παίρνουμε το φάρμακο η αρώστεια συνεχίζει το κατεστρεπτικό της έργο. Ωσπου αυτό θα καταντήσει ανίατο. Και θα επέλθει ο θάνατος.

Περιμέναμε από τον ελληνισμό του εξωτερικού (σημ. δεν θα σταματήσω να γράφω ότι η λέξη “διασπορά” δεν ταιριάζει στην ελληνική πραγματικότητα) να μας δείξει και πάλι, όπως παλιά,  το δρόμο της ανάτασης του έθνους. Να μαθαίνουμε, τώρα, ότι κατατρίβεται και αυτός από ενδοοργανωτικά προβλήματα!..

Θέλαμε να δούμε τον Απόδημο ελληνισμό μαζικά να παίρνει μέρος στη δημόσια διαβούλευση για το νομοσέδιο περί ΣΑΕ. Όχι κατ΄ανάγκη για να το χειροκροτήσει. Να το αποδοκιμάσει εάν δεν το βρίσκει σωστό. Να το διορθώσει εάν αυτό κρίνει ότι χρειάζεται. Σε κάθε περίπτωση, όμως περιμέναμε πολύ περισσότερους από 36 ομογενείς να ασχοληθούν με αυτό.  Περιμέναμε τρεις και τέσσερεις και περισσότερες χιλιάδες ομογενών  να το αποδοκιμάσουν ή να το εγκρίνουν. Έτσι κάνουν κοινωνίες που δεν έχουν περιπέσει σε λήθαργο…

Είναι και τούτο ένα ακόμη σοβαρό σύμπτωμα. Σύμπτωμα όχι αδιαφορίας των ομογενών για το ΣΑΕ -όπως κάποιοι για το βόλεμά τους θέλουν να το παρουσιάσουν- αλλά  αποσάθρωσης της οργανωμένης ομογένειας. Αποσυντονισμού της λεγόμενης “ηγεσίας” της. Εξ ου προκύπτει και το ερώτημα: Τί τρέχει με την Ομογένεια στην Αμερική;

Διότι είναι οι ομοσπονδίες και οι σύλλογοι, είναι οι ηγέτες της ομογένειας που θα δώσουν το σύνθημα, που θα δείξουν το δρόμο, που θα μπούν στην πρωτοπορία. Όταν αυτοί αναλώνονται σε ενδο-οργανωτικές τριβές, όταν σύρουν μάχαιρα να αποκόψουν τον ομφάλιο λώρο, όταν δίνουν βήμα σε θεωρίες περί “αγανακτήσεως” και “σιχαμάρας” σε ό,τι αφορά την γενέτειρα και τους πολιτικούς της, τότε ποιός και γιατί θα ασχοληθεί με το ΣΑΕ, κατ΄επέκταση με την ελληνική πατρίδα;

Προσοχή: Κινδυνεύουμε να πέσουμε όλοι θύματα ενός διαβολικού ανθελληνισμού που διοχετεύεται με εκπληκτικά πονηρό τρόπο, με ένα επιφανειακό επικάλυμμα “αγάπης” για την πατρίδα, από τους εχθρούς του ελληνισμού και που αποβλέπει στην διάσπαση των δυνάμεών του μέσα και έξω από την πατρίδα.

Δεν μας ταιριάζει ο πατερναλισμός. Μακριά από μας τέτοια πρόθεση.

Απλώς, γράφουμε ό,τι αισθανόμαστε. Κάνουμε, δηλαδή, δημοσιογραφία.