Θύμισες από την… Αιγυπτιακή «κοινωνία» των εθνών
1956: Ο Ραφαέλε Μινουτόλο και η τότε αρραβωνιαστικιά του Βάντα στο Πορτ Σάιντ
Την Κυριακή, 23 Ιουνίου στο κτίριο της Ένωσης Ελλήνων Αιγύπτου και Μέσης Ανατολής (ΕΕΑΜΑ) στη Μελβούρνη, θα λάβει χώρα μία εκδήλωση πολύ διαφορετική απ’ αυτές που μέχρι τώρα έχουμε συνηθίσει.
Κατ’ αρχήν, θα είναι μία εκδήλωση που θα απευθύνεται όχι μόνο στους Έλληνες της Αιγύπτου αλλά και στους Ιταλούς, τους Σύρους, τους Λιβανέζους, τους Αρμενίους, τους Γάλλους, τους απογόνους τους και κάθε μέλος της «κοινωνίας των εθνών» που έζησε στην Αίγυπτο έως την κρίση στο Σουέζ το 1956.
Δεύτερον, η εκδήλωση αυτή απευθύνεται και σε κάθε Αυστραλό πολίτη που μπορεί να μην έζησε σε εκείνη την «κοινωνία των εθνών» αλλά ζει στη σημερινή Αυστραλία που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε και «κοινωνία των εθνών» λόγω των πολλών εθνικοτήτων που ζουν σ’ αυτή τη χώρα αλλά κατά το επικρατέστερο την αποκαλούμε πολυπολιτισμική κοινωνία. Και αυτό γιατί στην εκδήλωση αυτή θα παρουσιαστούν πτυχές της πολυπολιτισμικής κοινωνίας της Αιγύπτου από τα μέσα του 19ου έως και τα μέσα του 20ου αιώνα που δυνητικά μπορούν να λειτουργήσουν και σαν μέτρο σύγκρισης και έρεισμα προβληματισμού, για την έννοια του πολυπολιτισμού και το πώς αυτός καθορίζεται στην Αυστραλία σήμερα.
Όπως λέει εύστοχα ο μεγάλος διανοούμενος της εποχής μας Νόαμ Τσόμσκι, «οι απλοί άνθρωποι, αυτοί που τα ονόματά τους δεν μπαίνουν σε βιβλία ιστορίας, είναι αυτοί που δημιουργούν την ιστορία» και αυτή η εκδήλωση που πολλοί θα μπορούσαν να θεωρήσουν μία απλή ιστορική αναδρομή, εμπεριέχει και αυτό. Μία συγκινητική ιστορία δύο ανθρώπων που αρχίζει στο Πορτ Σάιντ το 1956 και καταλήγει στην Αυστραλία του σήμερα.
«Το όλο πρότζεκτ, που στην ουσία είναι μία ταινία για την Αίγυπτο του 1950, γεννήθηκε από την προσωπική ιστορία του πατέρα μου» λέει ο κ. Σαβέριο Μινουτόλο. Η οικογένειά του έφτασε στο Πόρτ Σάιντ στα μέσα του 19ου αιώνα και ζούσαν εκεί έως και το 1956. Ήταν περίπου 30 χρόνων τότε ο πατέρας του Σαβέριο και αρραβωνιασμένος. Πριν από λίγες μέρες είχε αρχίσει η κρίση της Διώρυγας του Σουέζ και γενικώς σε όλους τους ξένους που έμεναν στην Αίγυπτο επικρατούσε μεγάλη αβεβαιότητα για το μέλλον τους στην χώρα. ‘Ο πατέρας μου αποχαιρέτησε εκείνο το βράδυ την αρραβωνιαστικιά του και έφυγε. ‘Θα σε δω αύριο’ της είπε. Αλλά δεν την ξαναείδε ποτέ. Εκείνος αναγκάστηκε εκείνο το βράδυ να δραπετεύσει από την Αίγυπτο και κατέληξε στην Ιταλία και εκείνη λίγους μήνες μετά έφυγε με την οικογένειά της για την Αυστραλία».
Όπως αποδείχθηκε, εντούτοις, ο Ραφαέλε Μινουτόλο δεν ξέχασε ποτέ εκείνο το ραντεβού, μπορεί να καθυστέρησε 45 χρόνια, να χρειάστηκε να ταξιδέψει στην Αυστραλία όπου βρισκόταν η τότε αρραβωνιαστικιά του Βάντα και κατάφερε όχι μόνο να τη βρει, αλλά και να τη συναντήσει. Ήταν το 2001 και μέχρι σήμερα έστω και αν αυτός ζει στην Ιταλία και η Βάντα στο Σίδνεϊ επικοινωνούν ακόμα.
«Ήταν εκπληκτική ιστορία και μας ενθουσίασε αμέσως. Δεν ήταν όμως μόνο η προσωπική ιστορία που μας ενθουσίασε αλλά και οι υπόλοιπες πτυχές της ταινίας του Saverio. Μας θύμισε τη ζωή μας στην Αίγυπτο. Εκείνη την μοναδική κοινωνία όπου όλοι μας ανεξάρτητα από εθνικότητα καταγωγή ζούσαμε κοντά ο ένας στον άλλο χωρίς προκαταλήψεις, διαφορές και αυτό παρά την διαφορετική εθνοτική μας ταυτότητα» λέει ο κ. Νικόλας Χαμπίμπ, που γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια και σήμερα είναι ο πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων της Αλεξάνδρειας Μελβούρνης, που θα είναι και ένας από τους ομιλητές της βραδιάς. Ομιλητής της εκδήλωσης θα είναι και ο Σαβέριο.
Μαζί με τη ταινία που θα προβληθεί, οι δύο ομιλητές θα παρουσιάσουν την Αίγυπτο, ο καθένας μέσα από τα δικά του μάτια. Ο κ. Χαμπίμπ όπως την έζησε και ο κ. Μινουτόλο όπως την γνώρισε μέσα από την έρευνά του.
Τα υπόλοιπα στις 23 Ιουνίου και ώρα 2.00 στο κτίριο της ΕΕΑΜΑ, που βρίσκεται στο 1C Bell Street, στο Preston.
Πριν όμως απολαύσετε την εκδήλωση, ας σας αφήσουμε με μερικές σκέψεις εκ μέρους των δύο ομιλητών που συνέκριναν τον πολυπολιτισμό στη σημερινή Αυστραλία και στην μεταπολεμική Αίγυπτο.
Η άποψη του κ. Μινουτόλο: «Τότε οι άνθρωποι δεν περίμεναν τον νόμο να τους ‘επιβάλει’ ή να τους μάθει να ζουν ο ένας δίπλα στον άλλο, να σέβονται τους συνανθρώπους τους και την κουλτούρα τους. Απλώς το έπρατταν χωρίς να το σκεφτούν, ήταν κάτι σαν δεύτερη φύση. Μουσουλμάνοι, καθολικοί, Άραβες, μαύροι, άσπροι δεν υπήρχαν. Άνθρωποι ήσαν όλοι και το αποδείκνυαν με τον τρόπο ζωής τους».
Και η άποψη του κ. Χαμπίμπ: «Δεν ξέραμε τι σήμαινε ξένος. Είμαστε όλοι ξένοι, αλλά δεν νοιώθαμε έτσι. Δεν υπήρχε το ‘αυτοί είναι μουσουλμάνοι ή καθολικοί’. Υπήρχε το αυτοί είναι οι άνθρωποι με τους οποίους κάναμε παρέα και διασκεδάζαμε, από τους οποίους αγοράζαμε τα τρόφιμά μας, τα ρούχα μας. Καταλαβαίνεις γιατί έπαθα σοκ όταν το 1958 ήρθα στην Αυστραλία».
Και τα λόγια τους αξίζει να μας προβληματίσουν…
Σχόλια Facebook