ΚΥΡΙΑΚΗ: Ωδή σε ένα ευχαριστώ…

73 Καὶ τὰ πετεινὰ ἀδύναμα νὰ πετάξουν,

     ὅταν στὸν οὐρανὸ ποὺ εἶχαν μάθει νὰ πετοῦν,

    ἄλλοι οὐρανοὶ μὲ συνοδεῖες ἄστρων τὸν ἐπισκεφθοῦν

74 καὶ οἱ ἰχθύες δίκαια, ἄξαφνα θὰ φοβηθοῦν,

     καὶ πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς μακριὰ ἀπὸ τὴν θάλασσα,

     ποῦ τόσο ἀγαποῦσαν, θὰ βρεθοῦν, ὅταν ὅλα στὸν κόσμο

     αὐτὸ σεισθοῦν, καὶ θὰ ἀκούγεται μόνον,

     ἡ ἐπιθυμία τῆς ὀργῆς σου, Κύριε.

75 καὶ τὰ φτερὰ ἀκόμα καὶ τῶν ἀγγέλων ἀπὸ τὸν φόβο

     θὰ καθηλωθοῦν, ὅταν ξεσπάσει ἡ ὀργὴ τοῦ Κυρίου.

76 καὶ θηρία θὰ ξεπηδήσουν ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ τὴν γῆ,

      καὶ οἱ φθηνοὶ ἔφοροι τοῦ πλούτου, ποὺ οἰκειοποιήθηκαν

     τὴν μετριότητα τοῦ χρήματος, θὰ κατασπαραχθοῦν.

77 καὶ ἡ γῆ στὴν πρωτότοκη μορφὴ τῶν ὑγρῶν θὰ παραδοθεῖ,

     καὶ ἡ θάλασσα καὶ αὐτὴ στὴν τύχη τῶν ἀτμῶν θὰ χαθεῖ,

     καὶ ὁ ἄνθρωπος δὲν θὰ γνωρίζει ποὺ νὰ μπορεῖ νὰ σταθεῖ

     καὶ μάταια θὰ ρίχνει τὸ φταίξιμό του στὸ ἄδικο, περιμένοντας

     συνάμα νὰ ἀκουστεῖ ἡ φωνὴ ὑπενθύμισης τοῦ Κυρίου.

78 καὶ οἱ ἀστραπὲς καὶ οἱ κεραυνοὶ θὰ μιλοῦν, καὶ ἡ γῆ καὶ ὁ οὐρανὸς

     καὶ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ποὺ τὸ δῶρο τῆς ἐμπιστοσύνης στὴν χρήση

     τοῦ λόγου μονάχα σ’αὐτὸν εἶχε δοθεῖ, δίκαια θὰ ἀφαιρεθεῖ.

79 καὶ εἶναι οἱ πόλεις συγγενὴς ἄμμος ποὺ σήκωσαν

      τὸ ἀνάστημα τοὺς πιὸ πάνω ἀπὸ τὸ ὕψος τῆς ἀπρέπειας

     καὶ πρόσφεραν ἀσέβεια ἀντὶ γιὰ σεβασμὸ στὴ μητέρα γῆ.

80 καὶ εἶναι ὁ ἄνθρωπος ματαιόδοξο χῶμα, ποὺ σφετερίσθηκε

      τὴν ἀλήθεια τῆς ἐλπίδας καὶ σήκωσε τὸ ὑλικὸ ἀνάστημα

     τῆς ψευδαίσθησής του, πιὸ πάνω ἀπὸ τὸ Θεῖο, καὶ ὅλοι

     θὰ γνωρίσουν τὴν ἀληθοφάνεια τῆς ψευδαίσθησής τους.

81 καὶ σάλπιγγες θὰ ἀκουσθοῦν, μὰ τείχη πιὰ δὲν θὰ πέσουν

      καὶ οὔτε τείχη θὰ μποροῦν νὰ ὀρθωθοῦν ξανὰ’

     τίποτα δὲν θὰ’χεῖ μείνει ὄρθιο, καὶ οὔτε κανεὶς

     θὰ ἐπιθυμεῖ τὴν μάταιη προστασία τῶν τειχῶν.

82 καὶ χιόνι θὰ σκεπάσει τὴν γῆ καὶ φτώχεια

      τὴν ξύλινη περιουσία τοῦ δάσους, καὶ σ’ὅλα ἐρημιὰ

      καὶ κανεὶς τὴν σπουδαία ἀγάπη δὲν θὰ ἀναζητᾶ.

      Μὰ ἡ ζωὴ συνεσταλμένη θ’ἀργήσει λίγο ἀκόμη

       στὸ τέλος τῆς τὴ μοίρας της νὰ ὁδηγήσει, ἐκεῖ νὰ ζεῖ,

      καὶ μὲ θλίψη, τὴν ἀπώλεια τῆς ὕπαρξής της, νὰ θρηνεῖ.

    Γιατί σ’αὐτοὺς ποὺ δὲν ἀποδείχθηκαν ἄνθρωποι

    σκληρὰ θὰ ἀντισταθεῖ, μίας καὶ κανείς τους δὲν θὰ ξέρει

    ποῦ κρύφθηκαν οἱ ἀγαπημένες εὐχὲς τοῦ Θεοῦ, οἱ ἄνθρωποι,

    ποῦ ἀπὸ τὴν συμπάθεια τῆς ζωῆς, τόσο πολὺ εἶχαν λατρευτεῖ.

83 καὶ θεόρατες ἔχθρες θὰ ξεπηδήσουν ἀπὸ τὶς λίμνες τοῦ πουθενὰ

      καὶ αἱματηροὶ πόλεμοι θὰ ἁρπάξουν, ὅτι ἡ εἰρήνη

     μὲ τὴν λογικὴ τῶν συναισθημάτων τῆς σωστὰ ἀγαπᾶ….

     μὰ κανένας τώρα δὲν θὰ ἀναζητᾶ τὸ θαῦμα τῆς λογικῆς

     γιατί στὸ κατώφλι τοῦ τέλους τὸ λογικὸ

    θὰ ἀδυνατεῖ νὰ συμβολίζει κάτι τώρα πιά.

84 καὶ θὰ γεννηθοῦν καινούριες σιωπὲς ποὺ δὲν θὰ τὶς προστάζει

     ὁ νοῦς, ἀλλὰ ἡ πραγματικότητα τῆς παρουσίας τοῦ φόβου,

     καὶ τὸν λόγο κανεὶς ξανὰ δὲν θὰ ἐκτιμᾶ.

85 καὶ τὸ ἀρνὶ μὲ τὸν λύκο θὰ ζητηθεῖ νὰ πολεμήσει

      καὶ τὸ ἀγαπημένο αὐτὸ ζῶο τοῦ Θεοῦ

     ἀπὸ τὴν δύναμη τοῦ Πατέρα του, φανερὰ θὰ προστατευθεῖ.

86 καὶ τὴν θροφὴ θὰ προτιμᾶ ὁ μὴ λογικὸς καὶ ὁ συνετὸς

     τὴν συντροφιὰ τῆς πείνας ἀπρόθυμα θὰ νυμφευθεῖ.

87 καὶ ὁ οὐρανὸς θὰ θρηνεῖ μὲ δάκρυα ὀλέθρου

     γιατί ἐμεῖς οἱ πιστοὶ ἐχθροί του Θεοῦ,

    μολύναμε καὶ πάλι τὰ ἁγνὰ δάκρυά του.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ΙΩΑΝΝΗΣ.Η.Μ.ΒΑΣΣΟΣ