Με αφορμή την ΕΡΤ…

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Στην Ελλάδα, είναι συνήθεια κάθε ένας κλάδος όταν απεργεί να επιλέγει μέρα, ώρα και τρόπο που να πλήττει περισσότερο το κοινωνικό σύνολο,  για να εκδηλώσει την διαμαρτυρία του.  Είναι, επίσης, συνήθεια όταν τους παρέχεται η δυνατότητα να μετέρχονται κάθε μέσου για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους.  Από την προπαγάνδα μέχρι την κατάληψη. Από την ταλαιπωρία του κοινωνικού συνόλου μέχρι την ανοικτή περιφρόνηση νόμων, αρχών και κανονισμών. Αυτό, στα νέα Ελληνικά, ονομάζεται “δημοκρατικό δικαίωμα”.

“Δικαίωμα”, για κάθε απεργό στην Ελλάδα είναι και η καταστροφή της δημόσιας περιουσίας. “Έκφραση ελευθερίας” το ξήλωμα πεζοδρομίων. “Δημοκρατικό κεκτημένο” η τεμαχιοποίηση μαρμάρινων προσόψεων κτιρίων, φυσικά και η εκτόξευσή τους εναντίον πάντων, διότι από τη στιγμή που το “τεμάχιο” φύγει από το χέρι, το που θα “προσγειωθεί” και ποιό “στόχο” θα επιλέξει είναι ζήτημα τύχης ή ατυχίας!

Το ίδιο μοτίβο ακολουθούν και οι  απολυμένοι της ΕΡΤ.  Καλυπτόμενοι πίσω από το ανθρώπινο συναίσθημα συμπόνιας και κατανόησης για κάποιον που χάνει τη δουλειά του, αυθαιρετούν. Το ονομάζουν αυτό “δικαίωμα και αγώνα”.

Σε όλες τις κοινωνίες έχουν εφεύρει την μέθοδο των πλακάτ και των πανό για να εκφράζουν οι διάφορες κοινωνικές ομάδες τα αιτήματα, τα παράπονα, τις διεκδικήσεις τους. Έχουν θεσμοθετήσει συνδικαλιστικές οργανώσεις και το δικαίωμα των απεργιακών κινητοποιήσεων. Στα καθ΄ημάς, κλείνουμε δρόμους, αποκόπτουμε περιοχές, καταλαμβάνουμε δημόσια ή ιδιωτική περιουσία που δεν μας ανήκει και όλα αυτά για να προπαγανδίσουμε τα αιτήματά μας. Να προκαλέσουμε κοινωνική αναστάτωση, να εκβιάσουμε την όποια κυβέρνηση να ενδώσει, να υποχωρήσει, να παραιτηθεί.

Είναι κατανοητή η αγωνία των εργαζομένων στις ποικίλες ΕΡΤ. Την ίδια αγωνία, όμως, περνάνε ένα -ίσως και περισσότεροι- εκατομμύριο Έλληνες που βρίσκονται ήδη από χρόνια στην ανεργία! Αυτοί δεν έχουν τάχα νόμιμο συμφέρον να φάνε μια μπουκιά ψωμί; Αυτοί δεν έχουν δικαίωμα στην εργασία; Αυτοί πρέπει να περνάνε “βουβά” και “στωϊκά” το μαρτύριο το δικό τους και των παιδιών τους, επειδή έτυχε να μην κρατάνε ένα μικρόφωνο στα χέρια τους ή να μην εργάζονται σε κάποια δημόσια υπηρεσία;

Καλώς ή κακώς η ΕΡΤ έκλεισε. Οι εργαζόμενοι σ΄αυτήν έχουν δικαίωμα να κατεβούν στους δρόμους ζητώντας πίσω τις δουλειές τους, τους ισχνούς ή παχυλούς μισθούς τους ή ό,τι άλλο (ακόμη και χαριστικά ορισμένοι από αυτούς) κατείχαν και τους αφαιρέθηκε. Αλλά μέχρις εκεί.

Επιτέλους, ας αφήσουν την ασφάλεια του δημόσιου κτιρίου και ας προετοιμαστούν για το ΑΣΕΠ ώστε να επιστρέψουν στην νέα ΕΡΤ με δόξα και τιμή.

Δεν μπορεί σε μία ευνομούμενη κοινωνία το ραδιομέγαρο να ασκεί τη δική του εξουσία.

Αυτά, είναι βασικοί κανόνες δημοκρατίας. Ποτέ δεν τους τηρήσαμε. Όσοι αναλώνονται να ανακαλύψουν τα αίτια της χρεοκοπίας της Ελλάδος, ας λάβουν και αυτό υπόψη τους. Δεν είναι αυτά που “έφαγαν” οι πολιτικοί για τα οποία και πρέπει να πληρώσουν όσοι το διέπραξαν. Δεν είναι ίσως και όσα όλοι μας πολύ ή λίγο κρύψαμε από την εφορία. Δεν είναι το ότι μάθαμε να ζούμε με τα δανεικά. Είναι όλα αυτά μαζί. Πρωτίστως, όμως, είναι πως δεν μάθαμε να ζούμε με δημοκρατικούς κανόνες. Δεν μάθαμε ότι η ελευθερία του ενός σταματάει όταν θίγει την ελευθερία του άλλου. Δεν μάθαμε πως ο ομφαλός της γης δεν είναι το άτομό μας και ότι μέτρο σύγκρισης της ευημερίας δεν είναι  η προσωπική μας καλοπέραση.

Συνηθίσαμε να θεωρούμε “εθνικό” ό,τι αληθινό και τι περισσότερο “αληθινό” από το προσωπικό μας συμφέρον!

Κανείς δεν είναι υπερ του κλεισίματος της ΕΡΤ.  Δεν μπορεί ούτε και πρέπει να συμβεί αυτό, στον αιώνα τον άπαντα.  Αλλά η ΕΡΤ δεν κλείνει. Δεν είναι αυτό που υπερασπίζονται όσοι το επικαλούνται. Το ξέρουν. Τις προσωπικές τους θέσεις θέλουν να κατασφαλίσουν. Περί αυτού ο αγώνας.

Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, αλλωστε, το είπε πάλι μόλις χθες.  Η ΕΡΤ ΑΝΟΙΓΕΙ σε όλους τους Έλληνες πολίτες, ασχέτως ιδεολογίας, φρονήματος και  χρώματος. Η ΕΡΤ ΑΝΟΙΓΕΙ σε κάθε έναν που έχει τα προσόντα να εργασθεί σ΄αυτήν,  χωρίς να περάσει πρώτα από κομματικά γραφεία. Το λέει, θα το κάνει; Αυτό είναι ένα θέμα. Αν διαφορετικά απ΄ ό,τι λέει πράξει, τότε θα βρει, πιστεύουμε, το σύνολο του λαού απέναντί του και όχι μόνον τους δύο συνεργαζόμενους πολιτικούς αρχηγούς.

Η ΕΡΤ, λοιπόν, ΑΝΟΙΓΕΙ και σε όλους τους Ομογενείς με προγράμματα που θα τους αφορούν άμεσα, με άποψη και με διάθεση να διεκδικήσει υπέρ αυτών και όχι με ανούσιες προπαγανδιστικές “ειδήσεις” και χιλιοπαιγμένες ταινίες του ΄50 και του ΄60.  Ας αναλογισθούν οι Ομογενείς πόσες φορές έχουν οργισθεί μπροστά στην μικρή τους οθόνη με την ΕΡΤ, την οποία ασφαλώς και θέλουν και χρειάζονται.  Ας σκεφθούν, όμως, γιατί κατέφυγαν στα ακριβά “πιάτα” των ιδιωτικών καναλιών… Ας σκεφθούν πως οι ίδιοι θα ήθελαν την ΕΡΤ κοντά τους!

Ας σκεφθούν οι Έλληνες πόσες φορές είπαν “θα την σπάσω τη ρημάδα!” θυμωμένοι γιατί προπαγάνδιζε ανοικτά, ξενδιάντροπα το “άλλο” κόμμα από το δικό τους, γράφοντας στα κομματικά τους παπούτσια την αντικειμενικότητα και τις “ίσες αποστάσεις”.

Ας αναλογισθούν οι Έλληνες πόσες φορές αγανάκτησαν ακούγοντας τους “παχυλούς μισθούς” ορισμένων προνομιούχων υπαλλήλων της ΕΡΤ που σήμερα αγωνίζονται από το ίδιο μετερίζι (!) με τους απλούς εργαζόμενους του Ραδιομέγαρου που πασχίζουν να διατηρήσουν το μεροκάματο και εκείνοι το παντεσπάνι τους! Ωραία ισότητα!

Ας αναλογισθούν οι δύο πολιτικοί αρχηγοί αν είναι έτοιμοι όχι να ρίξουν την κυβέρνηση, αλλά να γυρίσουν την Ελλάδα πίσω, εκεί, στο ακριτικό Καστελόριζο!

Πιστεύουν σοβαρά πως μπορούν να γίνουν θεμελιακές αλλαγές με την ΕΡΤ ανοιχτή; Το ξέρουν ότι αυτό είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ.

Το κάτω-κάτω ας βρεθεί τρόπος να παραμείνει κλειστή η ΕΡΤ,  ώστε να ψηφισθεί ο νέος Νόμος, αλλά να εισπράξουν οι εργαζόμενοι κανονικά τους μισθούς Ιουνίου, Ιουλίου και Αυγούστου. Όταν με το καλο το Σεπτέμβρη ανοίξη η νέα ΕΡΤ, τότε να προσληφθούν μόνον όσοι θα χρειάζονται οι δε άλλοι να απολυθούν και να αποζημιωθούν τότε!

Τόσα έχει πληρώσει ο λαός για την δημόσια τηλεόραση. Ας πληρώσει και τρεις μισθούς ακόμα.