Το θέμα της ΕΡΤ: Η κυβέρνηση πήγε πολύ μακριά για να γυρίσει πίσω…

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως κάθε φορά που ένας συμπολίτης μας μένει άνεργος, είτε από τον ιδιωτικό είτε από τον δημόσιο τομέα, ανοίγει μία βαθειά πληγή που δύσκολα κλείνει. Κάποτε παίζονται οικογενειακά δράματα. Ανθρώπινες ψυχές κουρελιάζονται.  Το μέλλον παύει να είναι επιθυμητό και το επαπειλούμενο φάσμα της πείνας και της ανέχειας σε καταθλίβει.  Είναι μόνον το συναίσθημα της αξιοπρέπειας που σε συγκρατεί από πράξεις που ούτε ποτέ και ο ίδιος φανταζόσουν ότι θα έφθανε στιγμή που θα ήθελες να κάνεις.

Δεν μπορεί κανείς, λοιπόν, να χαίρεται που η Κυβέρνηση προχώρησε στο κλείσιμο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης (ΕΡΤ-ΝΕΤ-ΕΤ3 και τα Ραδιόφωνα). Το μέτρο πλήγει κοντά 2.600 οικογένειες που βιώνουν το φάσμα της ανεργίας σε μία κοινωνία που ήδη είναι βυθισμένη σε βαθειά και παρατεταμένη ύφεση. Άνθρωποι ικανοί, με προσόντα, ίσως όχι όλοι αλλά πολλοί από αυτούς, βρέθηκαν από τη μία στιγμή στην άλλη στο δρόμο.  Ο όποιος προγραμματισμός της ζωής τους ανατράπηκε…. Η κοινωνία θα βιώσει την πίεση τόσο χιλιάδων ανθρώπων να ψαχνούν, μαζί με το περισσότερο από ένα εκατομμύριο άλλους ανέργους άλλων ειδικοτήτων, για δουλειά, μια όποια δουλειά…

Γίνεται πολύς λόγος για έναν διαφορετικό χειρισμό που, κατά την άποψή τους, θα έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση. Όπως συνήθως, η κουβέντα στην Ελλάδα γίνεται όχι για την ουσία.

Η ουσία είναι ότι επιτέλους η Κυβέρνηση αποφάσισε να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο.  Να χτυπηθεί με ό,τι κρατάει τη χώρα δέσμια στο χρεοκοπημένο χθες. Έκανε αρχή από τον ευαίσθητο τομέα της δημόσιας ενημέρωσης. Ένας τομέας που αναμφίβολα χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και αυξημένο αίσθημα ευθύνης, γιατί πέραν του ανθρωπιστικού υπάρχει και η ανάγκη να μην πληγεί η ενημέρωση του πολίτη και η ελευθερία να φθάνει ανεμπόδιστα στις πηγές της. Επιπλέον,  πρέπει να προστατευθεί και η εθνική ασφάλεια.

Εκτιμούμε ότι η κυβέρνηση προχώρησε στο συγκεκριμένο ζήτημα (από την έκβαση του οποίου θα κριθεί και η ίδια η ύπαρξή της) έχοντας μετρήσει το ρίσκο και τις συνέπειες. Ότι έχει λάβει υπόψη της όλες τις παραμέτρους.

Η ΡΗΡ, σε ανύποπτο χρόνο είχε αρθρογραφήσει υπέρ της ανάγκης η παρούσα τρικομματική κυβέρνηση να προχωρήσει δυναμικά και αποφασιστικά σε διαρθρωτικές αλλαγές ώστε να ανακοπεί ο κατήφορος της οικονομίας.  Δυστυχώς η απόφαση για την αναστολή λειτουργίας της ΕΡΤ φαίνεται ότι δεν έχει την επιδοκιμασία των δύο άλλων εταίρων, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ.  Και μπορεί  μεν να μην προχωρούν σε ρήξη, αφήνουν, όμως, ουσιαστικά την κυβέρνηση “να βγάλει μόνη της τα κάστανα από τη φωτιά”  κουβαλώντας  νερό στο μύλο του κ. Τσίπρα που δεν έχασε την ευκαιρία να επαναλάβει τα ατελείωτα “όχι” του.

Κι όμως, κατά την εκτίμησή μας, πρόκειται για την πιο αποφασιστική, ρωμαλαία και σημαντική απόφαση της κυβέρνησης, να κόψει τον ομφάλιο λώρο με την ασυδοσία του δημόσιου χαρακτήρα της δοσμένης από το κράτος εργασίας. Θα έπρεπε στο θέμα αυτό να υπάρχει αρραγής ενότητα. Εάν δεν σπάσεις αυγά δεν θα φας ομελέτα. Αν η κυβέρνηση δεν προχωρήσει σε γενναίες τομές και ρήξεις δεν θα πετύχει το επιδιωκόμενο που είναι η ανάσχεση της καθοδικής πορείας και η προοπτική για ανάπτυξη. Μιλάμε, δηλαδή, για το μέλλον των παιδιών μας…

Δεν είναι η ώρα (γιατί ενδεχομένως η κρίση δεν θα είναι αντικειμενική) να γίνει η αποτίμηση των πεπραγμένων της ΕΡΤ. Εάν, δηλαδή και σε ποιόν βαθμό (και σε ποιές περιόδους) η κρατική ραδιοτηλεόραση προστάτευε το αγαθό της δημόσιας ενημέρωσης την αντικειμενικότητα και τον πλουραλισμό. Και σε ποιές περιόδους το περιέφερε δίκην “απωλεσθέντος αντικειμένου” σε κομματικούς διαδρόμους.  Από την άλλη μεριά, πάει καιρός, χρόνια πολλά για την ακρίβεια, που η κοινωνία αναγνώριζε ότι ο τόπος χρειάζεται βαθειές ριζοσπαστικές τομές για να ανατραπεί η νοοτροπία του κράτους – εργοδότη που μόνο προσλαμβάνει και ποτέ δεν απολύει… Που μόνον δοξεύει (στην κυριολεξία σπαταλά) και ποτέ δεν μαζεύει. Να αλλάξει η νοοτροπία του κάθε νέου εργαζόμενου <να βολευτεί> στο δημόσιο για να εξασφαλίσει το μέλλον του, σε βάρος εκείνου του εργαζόμενου που υφίσταται καθημερινά την βάσανο της ανασφάλειας, τον ασφυκτικό έλεγχο,  την εκμετάλλεση και, κάποτε και αυτή την αχαριστία του ιδιωτικού τομέα.

Αλλά ποιό είναι  το επιδιωκόμενο; η Απόλυση 2.600 εργαζομένων;  Σε καμία περίπτωση.

Είναι γι αυτό που πρέπει να εκτιμηθεί η αμεσότητα της κατάθεσης στη Βουλή του Νομοσχεδίου για την “νέα ΕΡΤ”.  Πρέπει το συντομότερο να λειτουργήσει και πάλι η κρατική ραδιοτηλεόραση. Με νέες, όμως, διαφανείς διαδικασίες, με ορθολογιστικό Πρόγραμμα και ρεαλιστικό Προϋπολογισμό. Ένα Κανάλι τηλεοπτικό παναελλαδικής εμβέλειας, ένα δορυφορικό Πρόγραμμα για την απανταχού Ομογένεια και ένας Ραδιοφωνικός σταθμός είναι υπεραρκετά. Να στελεχωθεί δε με αξιοκρατικά κριτήρια, με τους απολύτως απαραίτητους συνεργάτες και εκ των αποχωρούντων. Ο υπερπληθυσμός βλάπτει δεν οφελεί την ελευθεροτυπία…

Είναι παράλογο να ακούς γογγυσμούς για την προσωρινή σίγαση της ΕΡΤ και εκκλήσεις να αρθεί η απόφαση από ανθρώπους που μέχρι χθες στο κομματικό τους βωμό την απαξίωναν και την λοιδωρούσαν. Ούτε η ομογένεια ήταν ευχαριστημένη από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε τα τελευταία χρόνια η Δορυφορική της εκδοχή. Φτάσαμε μέχρις του σημείου ιδιώτες να κάνουν  “δωρεά” τα δορυφορικά “πιάτα” στους ομογενείς για να μπορούν να βλέπουν ΕΡΤ. Κι αυτό, όπου υπήρχε εκπομπή.  Όσοι περάσαμε από εκεί, ξέρουμε πως το τελευταίο διάστημα Πρόγραμμα δεν υπήρχε, με αποτέλεσμα να πληθαίνουν τα παράπονα των ομογενών ότι “μας βάλατε κι αγοράσαμε πιάτα και Πρόγραμμα δεν έχετε”…

Δεν θα σχολιάσουμε το είδος της δημοσιογραφίας που βιώσαμε από τους καταληψίες δημοσιογράφους τις τελευταίες ώρες πριν πέσει το “μαύρο”. Είναι ανθρώπινο όταν ο νους υποφέρει να χάνεις το μέτρο. Θα σχολιάσουμε, όμως επαινετικά τον επαγγελματισμό της Ελλης Στάη.

Κοντολογίς, τούτος ο τόπος πιστεύουμε ότι δεν έχει μέλλον, εάν δεν αρθεί η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων στους τομείς εκείνους που δεν είναι εκ των πραγμάτων και εκ της ανάγκης διοίκησης της χώρας συνταγματικά επιβεβλημένη.  Όπου παραμείνει, πρέπει να ισχύσει καθεστώς συνεχούς αξιολόγησης ώστε στο δημόσιο να εργάζονται άριστοι, εργατικοί και ευσυνείδητοι υπάλληλοι. Και υπάρχουν πολλοί τέτοιοι υπάλληλοι που κοσμούν το Δημόσιο Τομέα.

Δεν πάμε πουθενά όσο αρνούμαστε οι πολλοί να αλλάξουμε νοοτροπίες, συνήθειες και βολέματα.

Η κυβέρνηση Σαμαρά έλαβε μία ιστορική απόφαση. Να προχωρήσει στην αναδιοργάνωση της κρατικής ραδιοτηλεόρασης. Όσοι εκτιμούν ότι αυτό μπορούσε να γίνει με την ΕΡΤ και όλες τις εκφάνσεις της ανοικτές,  απλώς προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν πως αυτό ήταν ΑΔΥΝΑΤΟΝ να συμβεί. Τόσο απλά. Και η παραμικρή προσπάθεια να περάσει και το πλέον ανώδυνο μέτρο από το συνδικαλιστικό κατεστημένο της δημόσιας τηλεόρασης  (για την οποία πληρώνουν “συνδρομή” ακόμη και όσοι τάφοι έχουν ηλεκτρικό καντήλι!) θα σήμαινε ρήξη, πόλεμο, ανατροπή. Τα ‘χουμε ζήσει αυτά στο παρελθόν. Γι αυτό και καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν τολμούσε να κάνει το αποφασιστικό βήμα. Προτιμούσαν να επιστρατεύουν  “εξιλαστήρια θύματα” και να τα χρήζουν διευθυντές…

Η προσπάθεια και η πίεση προς την κυβέρνηση δεν πρέπει να κατατείνει στην επαναφορά των “κακώς κειμένων”, αλλά στην κατεύθυνση να γίνει  σωστή, διαφανής, ορθολογική και αξιοκρατική η νέα ΕΡΤ που θα δημιουργηθεί.

Έτσι κι αλλιώς, η κυβέρνηση πήγε πολύ μακριά για να γυρίσει πίσω…