Αντιρατσιστικό νομοσχέδιο:Ο Βασιλιάς είναι γυμνός!

Η πολιτική ανάλυση της αδυναμίας των κομμάτων να καταθέσουν από κοινού αντιρατσιστικό νομοσχέδιο μπορεί να οδηγήσει σε ατραπούς αφορισμών,οι οποίοι μπορεί τελικά να είναι και άδικοι για τις πραγματικές προθέσεις των κομμάτων. Ωστόσο ορισμένες παρατηρήσεις έχουν την αξία τους για να κατανοήσουμε επιτέλους πως κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν σ’αυτόν τον τόπο όσο επώδυνα και αν είναι για την ψηφοθηρική νοοτροπία των κομμάτων. Ουσιώδης παρατήρηση είναι πως το βάρος των πολιτικών αποφάσεων δεν το επωμίζεται πλέον η Βουλή,αλλά εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας,που καλούνται με κλειστές διαδικασίες να αποφασίσουν ακόμη και για τα αυτονόητα. Για παράδειγμα δε συνεδριάζει το Υπουργικό Συμβούλιο,αλλά η τριμερής διάσκεψη των πολιτικών αρχηγών των συγκυβερνούντων κομμάτων και με άδηλες διαδικασίες συμφωνεί ή διαφωνεί για θέματα που εξ’ορισμού χρειάζονται δημόσια διαβούλευση στο Κοινοβούλιο.

Επομένως τα άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα,ανίκανα να αντιδράσουν σ’αυτό το δεδομένο, απλά αρνούνται να συζητήσουν τις ντιρεκτίβες της τρικομματικής κυβέρνησης με το εξοργιστικό δεδομένο ότι οι βουλευτές της πλειοψηφίας θα επικυρώσουν έτσι κι αλλιώς αυτές τις ντιρεκτίβες. Έτσι όμως δεν μπορεί να λειτουργήσει η πίεση της βουλευτικής συνείδησης και η βάσανος του κοινοβουλευτικού διαλόγου. Άρα για ποιο ρατσιστικό νομοσχέδιο να μιλήσουμε και για ποια παρέμβαση του πολιτικού κόσμου στον κίνδυνο εκφασισμού της κοινωνίας μας. Και το τραγικότερο όλων είναι το μικρό ανάστημα των σημερινών πολιτικών,που αγωνίζονται με νύχια και με δόντια να κρατήσουν το πολιτικό τους φέουδο,αρνούμενοι να δουν την πραγματική τους ευθύνη απέναντι στην κοινωνία. Γι’αυτό θα συνεχιστεί η ανεργία και η φτωχοποίηση της κοινωνίας μας.Γι’αυτό και δε θα λυθούν τα μεγάλα προβλήματα του τόπου.Απλά θα ευημερούν οι αριθμοί και θα δυστυχούν οι άνθρωποι με αυτό το πολιτικό προσωπικό και το παρόν δαιδαλώδες πολιτικό περιβάλλον που έχει πλέον διαμορφωθεί.