Πως θα μπορούσε να λειτουργεί το ελληνικό λόμπι στις ΗΠΑ: 6ο

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Αφήνοντας πίσω το “Εμπάργκο” και τις σημαντικές επιπτώσεις του  (που εξακολουθούν να  “βαραίνουν” στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αφού, εκτός των άλλων, τότε και με αφορμή την αγωνιώδη προσπάθεια του Λευκού Οίκου για την άρση του και την παράλληλη ισχυρή πίεση του ελληνοαμερικανικού στοιχείου για το αντίθετο, εγκαθιδρύθηκε, ως αντιστάθμισμα, η αναλογία 7/10 στην δωρεάν στρατιωτική βοήθεια της Αμερικής σε Ελλάδα και Τουρκία, που κρατά μέχρι σήμερα τις ισορροπίες στο Αιγαίο) πρέπει να αναφερθεί κανείς και σε άλλες εκδηλώσεις  της δυναμικότητας του ελληνικού στοιχείου στις ΗΠΑ.

Στον απολογισμό δεν μπορεί κανείς να ξεπεράσει -έστω και αν χρειαστεί να “βουτήξει” στο μακρυνό παρελθόν- την επιρροή που άσκησε η Ομογένεια και την συνεισφορά της στην πολιτική κονίστρα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, όπως την συμβολή της στην εκλογική νίκη του Τζίμμυ Κάρτερ (1976).  Τούτο  διότι αποκαλύπτει γλαφυρά το πως μπορεί να αξιοποιήσει την παρουσία της πολιτικά η ομογένεια και, εφετέρου διότι προσφέρει ένα απτό δείγμα της δυναμικότητας και της αποτελεσματικότητάς της. Πριν κατηγορηθούμε ότι παρελθοντολογούμε, να πούμε ότι αυτή είναι η Ιστορία της Ομογένειας. Μια ιστορία την οποία ποτέ το ελληνικό κράτος δεν εκλαϊκευσε. Δεν την έκανε κτήμα και γνώση του λαού. Δεν την έβαλε στα ελληνικά σχολειά. Δεν αποτέλεσε αντικείμενο μελέτης, διατριβής ή άλλης φοιτητικής ενασχόλησης και εργασίας.

Αξίζει, λοιπόν, πριν περάσουμε στην πρόσφατη να δούμε και τις παλαιότερες περιόδους. Ιδιαίτερα εκείνες που κρίνονται ως  εξαιρετικά σημαντικές για τον ελληνισμό. Όπως πχ. την περίοδο Κάρτερ και τις διακηρύξεις του στις οποίες πολλοί είχαν στηρίξει πολλές ελπίδες για την επίλυση του Κυπριακού.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι τα αποτελέσματα των Προεδρικών εκλογών, αναλύονται στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής  κατά τρόπο πραγματικά εντυπωσιακό, γίνονται παρατηρήσεις και συγκρίσεις των φαινομένων των αποτελεσμάτων σε σχέση με εκείνα των προηγούμενων προεδρικών εκλογών όλων των περιόδων από τις καθιερώσεως του συστήματος διακυβερνήσεως της χώρας που δεν έχει ακόμη υποστεί ουδιώδεις  αλλαγές.

Σ΄αυτές βλέπει κανείς  τις προτιμήσεις των Μαύρων έναντι των Λευκών, των Καθολικών, των διαφόρων αιρέσεων της Προτεστάντικης εκκλησίας, των Εβραίων, των Ορθοδόξων, φυσικά των Ελληνορθοδόξων και γενικά όλων των εθνικοτήτων  και των ομάδων  των διαφόρων επιδιώξεων (μεγάλων εργατικών οργανώσεων κλπ.) του μωσαϊκού που αποτελούν  το σύνολο του Αμερικανικού λαού. Αδιαπέραστο, αυτό, πάντως, όλα τα χρόνια  του ελεύθερου βίου του, στην τελευταία ανάλυση, με την εξαίρεση του τετράχρονου  Εμφυλίου Πολέμου (1861-1865).

Από την ανάλυση αυτή, σε ό,τι αφορά τους Ελληνοαμερικανούς και γενικότερα την Ελλάδα και τον Ελληνισμό,  δεν προέκυψε, τουλάχιστον χειροπιαστά, ότι ο Κάρτερ όφειλε τότε στους ελληνοαμερικανούς τη νίκη του. Προέκυψε, όμως, ολοφάνερα, ότι οι Ελληνοαμερικανοί δώσανε μιά περιωπή σε αυτή τη νίκη του. *

Όπως είναι γνωστό, η εκλογή ενός προέδρου  εξαρτάται από τους λεγόμενους εκλέκτορες. Ο αριθμός των οποίων είναι εκ των προτέρων καθορισμένος από το ποσοστό των δικαιούμενων να ψηφίζουν σε κάθε μία από τις 52 Πολιτείες. Οι μικρότερες Πολιτείες  και οι Πολιτείες του μικρότερου πληθυσμού, και των λιγότερων, επομένως, ψηφοφόρων, διαθέτουν μικρότερο αριθμό εκλεκτόρων.

Η Χαβάι, π.χ. διαθέτει 4 εκλέκτορες. Και το Οχάϊο διαθέτει 25. Εάν ο Κάρτερ, που παντού σε όλες τις Πολιτείες υπερίσχυσε του Φόρντ με μηδαμινές διαφορές, έχανε το Οχάϊο, τότε πάλι θα ήταν Πρόεδρος αλλά με διαφορά από τον Φόρντ μόνον έξι εκλεκτόρων (γιατί οι 25 θα πήγαιναν στην πλευρά του Φόρντ για να φθάσουν οι δικοί του εκλέκτορες τους 266. Οπότε ο Κάρτερ θα έμενε με 297-25=272). Μαζί με τους 25 εκλέκτορες της Πολιτείας Οχάιο, ο Κάρτερ έλαβε 297 έναντι 241 του Φόρντ. Και με αυτούς τους 297 που θα είχε 25 λιγότερους αν οι Ελληνοαμερικανοί δεν του έδιναν και τους εκλέκτορες του Οχάιο.

Να σημειωθεί ότι και με τους 297 που έλαβε τελικά ο Κάρτερ, απλώς απόκτησε την περιωπή που δεν θα είχε χωρίς την προσφορά των ελληνοαμερικανών στο Οχάιο. Αλλά και που με αυτήν ακόμη την προσφορά των ελληνοαμερικανών η πλειοψηφία του έναντι του αντιπάλου του Φόρντ σε εκλέκτορες, υπήρξε η δεύτερη μικρότερη στα εκλογικά χρονικά στην μέχρι τότε ιστορία της Αμερικής.

Είπαμε ότι ο Κάρτερ θα είχε εκλεγεί με διαφορά 6 εκλεκτόρων εάν έχανε το Οχάιο. Την νίκη του την εξασφάλισε ο Κάρτερ από τη Χαβάη. Αν έχανε τους 4 εκλέκτορες στη Χαβάη, έχανε και τους 25 εκλέκτορες του Οχάιο, τότε νικητής θα ήταν ο Φόρντ, με διαφορά 2 εκλεκτόρων.  Με τους 4 όμως της Χαβάης που στην πολιτεία αυτή οι Ελληνοαμερικανοί δεν διέθεταν τότε καμία εκλογική δύναμη, και τους 25 του Οχάιο, που του έδωσαν οι ελληνοαμερικανοί, άλλαξε το σκηνικό για να έχουμε Πρόεδρο τον Κάρτερ με διαφορά 56 εκλεκτόρων.  Και αυτή η διαφορά υπέρ του Κάρτερ δεν ήταν για τον ίδιο ικανοποιητική γιατί μικρότερη και από αυτήν είχε λάβει  μόνον ο Γουντρώ Γουϊλσον στις εκλογές του 1916. Είχε υπερισχύσει ο Γουϊλσον  τότε του αντιπάλου του Τσάρλς Χιούζ μόνο με 23 περισσότερους εκλέκτορες.

Οι 297 πάντως εκλέκτορες του Κάρτερ θα ήταν, όπως είπαμε, μόνο 272  ενώ του Φόρντ αντί 241 θα ήταν 266. Μία διαφορά, δηλαδή, έξι εκλεκτόρων. Στο Οχάϊο, όμως, ο Κάρτερ έλαβε 1.999.719 ψήφους. Και ο Φόρντ έλαβε 1.992.643. Έχουμε μία διαφορά 7.076 ψήφων. Αν οι μισοί από αυτούς και ένας περισσότερος, δηλαδή 3.539 ψήφοι πήγαιναν στην πλευρά του Φόρντ, ο Κάρτερ θα έχανε τους 25 εκλέκτορες του Οχάϊο. Και θα ήταν ο μόνος νικητής Πρόεδρος με τη μηδαμινή αυτή πλειοψηφία των 6 εκλεκτόρων πράγμα που θα αποτελούσε ένα οδυνηρό όσο και επισφαλές φαινόμενο ικανό να έχει σοβαρότερες συνέπειες  και ανασταλτικές επιπτώσεις στο μέτρο και το νόημα των υποσχέσεων του Κάρτερ και γενικά στη δυνατότητα να εφαρμόσει τα δικά του προγράμματα όπως τα είχε εξαγγείλει, με εξυπονοούμενα ότι μία νέα κατάσταση πραγμάτων θα προέκυπτε, πολύ διαφορετική από εκείνη της εποχής των γεγονότων του Ρίτσαρντ Νίξον.

Είναι, όμως, σήμερα βέβαιο και χειροπιαστό ότι οι Ελληνοαμερικανοί προστάτευσαν τον Κάρτερ από αυτό το επικίνδυνο ενδεχόμενο.  Γιατί οι ελληνοαμερικανοί στο Οχάϊο διέθεταν πολύ μεγαλύτερα περιθώρια από των 3.539 ψήφων.  Του έδωσαν 8 ή 10 φορές περισσότερους. Γιατί στο Οχάιο οι Ελληνοαμερικανοί διέθεταν συμπαγή πληθυσμό. Η Πολιτεία αυτή είναι μία από τις 5 μεγαλύτερες Βιομηχανικές Πολιτείες της χώρας. Με την τότε απογραφή, διέθεταν την περίοδο εκείνη 35.000 ψηφοφόρους. Τουλάχιστον 30.000 από αυτούς ψήφισαν Κάρτερ. Και εργάστηκαν με πείσμα για την εκλογή του.

Οι Ελληνοαμερικανοί, λοιπόν, έδωσαν στον Κάρτερ την πλειοψηφία της περιωπής. Του ύψους των 297 εκλεκτόρων. Αυτή είναι η αλήθεια.

ΑΥΡΙΟ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

* Τα στοιχεία είναι παρμένα από ανέκδοτη εργασία με την υπογραφή Μπάμπης Μαρκέτος (1981).