Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε πως την πολύπλευρη κρίση της ελληνικής κοινωνίας δε θα την ξεπεράσουμε με νομοθετικές διατάξεις

Προφανώς είναι άλλο θέμα η επικαιροποίηση της ισχύουσας νομοθεσίας με τη διεθνή πρακτική για θέματα ρατσισμού και ξενοφοβίας και άλλο θέμα η ουσιαστική αντιμετώπιση της εισβολής στην ελληνική πολιτική σκηνή ιδεολογιών και πρακτικών που οδήγησαν την ανθρωπότητα σε φρικώδη εγκλήματα απίστευτης σκληρότητας που διαπράχθηκαν στο όνομα αυτών ακριβώς των ιδεολογιών,που σήμερα επιχειρούμε να θέσουμε εκτός νόμου,ποινικοποιώντας «ιδέες»,που μπορούν δυνητικά να μετασχηματιστούν σε πολιτικές πρακτικές. Επομένως η επικαιροποίηση του νομοθετικού πλαισίου προστασίας της ελληνικής κοινωνίας από το ρατσισμό και την ξενοφοβία υπαγορεύεται από τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας και με αυτή την έννοια δεν κατανοώ γιατί θα πρέπει να επινοούνται επιχειρήματα ένθεν κακείθεν,για να αναβληθεί η προβλεπόμενη διαδικασία επικαιροποίησης της υφιστάμενης σχετικής νομοθεσίας. Από το σημείο αυτό και εξής όμως αρχίζει το πραγματικό πρόβλημα που αγγίζει σοβαρά την ελληνική κοινωνία,που αμήχανη παρατηρεί να επανέρχονται στην πολιτική σκηνή καταδικασμένες ιδεολογίες και πρακτικές,που αγγίζουν μεν τα όρια της ανοχής της,αλλά που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με νομικό οπλοστάσιο,όσο και αν έχει δρακόντεια λογική στο ποινικό του μέρος. Φυσικά ο επιπολασμός αυτών των ανήκουστων ιδεολογιών,που ανήκουν στο φάσμα του ναζισμού,οφείλεται σε συγκεκριμένα κοινωνικοοικονομικά αίτια,αλλά αλοίμονο αν περιμένουμε να απαλείψουμε αυτά τα αίτια ,για να εξαφανιστούν ως δια μαγείας και αυτές οι ιδεολογίες. Η υπέρβαση της κρίσης θα είναι μια μακρά διαδικασία με ανεργία,κοινωνικές εντάσεις,αβεβαιότητα και ανασφάλεια,που θα ευνοήσουν περαιτέρω αυτές τις ιδεολογίες, αν μείνουμε απαθείς θεατές στον εκφασισμό της κοινωνίας μας. Πρέπει επομένως να ανασύρουμε το πέπλο της σιωπής και της άγνοιάς μας για την ιδεολογία και τα σύμβολο που χρησιμοποιούν οι σύγχρονοι εκφραστές του ναζισμού και να μιλήσουμε ανοιχτά για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν σε βάρος των λαών της Ευρώπης από τους ναζιστές του Αδόλφου Χίτλερ. Όταν βγήκαμε από τον Πόλεμο και ήταν ακόμη νωπές οι μνήμες των θυσιών του ελληνικού λαού και των δικών μας ολοκαυτωμάτων στα Καλάβρυτα,το Δίστομο,το Κομμένο της Άρτας,στους δρόμους των μεγάλων πόλεων με τους χιλιάδες νεκρούς από ασιτία,κανένας δε θα τολμούσε να δείξει ανοιχτά τα χάραγμα του ναζισμού στο δέρμα του. Σήμερα,μετά τη μακρά περίοδο της επίπλαστης ευημερίας μας και της ουσιαστικής λήθης για θέματα που δε μας αφορούσαν(!),βρεθήκαμε ξαφνικά μπροστά στα φαντάσματα του παρελθόντος χωρίς τη δύναμη που προσφέρει η γνώση και άρα η επίγνωση των όσων θα ακολουθήσουν, αν μείνουμε ιδεολογικά απαθείς. Την ίδια άποψη έχω εδώ και πολύ καιρό και αυτήν αναδιατυπώνω γιατί είναι ο μοναδικός τρόπος να αντιπετωπίσουμε το φίδι που άρχισε να σύρεται σιγά-σιγά έξω από το κέλυφος του αυγού,που επωάστηκε από τη δική μας άγνοια.