Εσχατολογία και αταξική κοινωνία

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΚΟΚΚΙΝΑΡΗ

Παιδίατρος-Συγγραφέας
Ακούω με ιδιαίτερη προσοχή την άποψη πως το κοινωνικό κακό ως εκμετάλλευση του εργαζόμενου και της εργασίας,οι ανισότητες και εντέλει η εξαθλίωση των κοινωνικών μαζών είναι εγγενής απάρροια του πολιτικού συστήματος που επιτρέπει αυτές τις εκτροπές.Αν επομένως αποκαταστήσουμε τη Λαϊκή Κυριαρχία,τότε θα λύσουμε και το πρόβλημα της κοινωνικής αδικίας σε όλες της τις μορφές.
Με άλλα λόγια μια κοινωνία ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης ως εσχατολογική προσδοκία στην πολιτική!
Ξεχνώ τι σημαίνει λαϊκή κυριαρχία ως κομματική γραφειοκρατία και κομματική νομενκλατούρα και έρχομαι στην ουσία του προβλήματος.
Και η ουσία είναι η αντινομία της ανθρώπινης φύσης.Το καλό και το κακό που είναι σύμφυτα στον αρχέγονο πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Όλα τα άλλα έπονται στην ερμηνεία του κοινωνικού κακού.
Δε θα εγκαταστήσουμε παραδείσους στη γη.Θα αγωνιζόμαστε πάντοτε για να κυριαρχεί το καλό ως ηθική και πολιτική έννοια.Συχνά θα αποτυγχάνουμε,αλλά θα συνεχίσουμε ν’αγωνιζόμαστε.Κι αυτό που είναι αδιαπραγμάτευτο είναι η δυνατότητά μας να αγωνιζόμαστε.Εκεί ακριβώς εδράζεται και η ουσία της Πολιτικής Δημοκρατίας.
Άρα το θέμα μας δεν είναι τα κοινωνικά συστήματα αλλά ο αγώνας για παιδεία και πνευματική καλλιέργεια για να ξεπεράσουμε τις αντινομίες της ανθρώπινης φύσης,που οδηγούν στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο,που εξυφαίνουν τον πόλεμο και την εξαθλίωση στο όνομα του κέρδους.
Και επειδή ο αγώνας γίνεται με όπλα και όχι με λόγια,πρέπει να θωρακίσουμε την Πολιτική Δημοκρατία με Δρακόντειους Θεσμούς,που θα λειτουργήσουν ως ασπίδα σ’αυτόν τον αγώνα για την εξάλειψη του κοινωνικού κακού.
Αν βέβαια είμαστε πρόθυμοι να αγωνιστούμε σ’αυτήν την κατεύθυνση και δεν είμαστε εγγκλωβισμένοι σε δογματικά τσιτάτα που απλά αναπαράγουν το σύστημα και έτσι εξασφαλίζουν και οι εκπρόσωποί του την επιβίωσή τους.