Σάλος στην ομογένεια των ΗΠΑ με διαφήμιση που “δικαιώνει” τη χούντα!

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

“Η διαφημιστική καταχώρηση υπέρ της χούντας, που καταχωρήθηκε και φέτος στην εφημερίδα μας -γράφει- προκάλεσε την αντίδραση μιας μικρής, γνωστής μεταξύ τους, ομάδας αναγνωστών μας -και μη- που διαμαρτυρήθηκαν δια μέσου ηλεκτρονικών μηνυμάτων. Παραβιάζουν, πάντως, όπως θα έπρεπε να γνωρίζουν – αν έστω και περιστασιακά μας παρακολουθούσαν – ανοιχτές πόρτες, όσον αφορά τη θέση της εφημερίδας στο θέμα αυτό. Ωστόσο, περισσότεροι από αυτούς ήταν οι αναγνώστες μας που το έθεσαν στη σωστή του βάση. Ευχαριστώ και τους μεν και τους δε που μπήκαν στον κόπο να επικοινωνήσουν μαζί μου. Κάθε επικοινωνία αναγνωστών για οποιοδήποτε θέμα μου είναι πολύτιμη. Δεν σχολιάζω αντιδράσεις -θετικές ή αρνητικές- αναγνωστών. Για αυτό υπάρχει η στήλη «Επιστολές» στη σελίδα δύο (2) της εφημερίδας, στην οποία δημοσιεύουμε επιστολές των αναγνωστών, στην ελληνική γλώσσα, βέβαια…”

Η Panhellenic Post δεν είναι συνδρομητής στην ηλεκτρονική έκδοση του Εθνικού Κήρυκα και, ως εκ τούτου, μεταφέραμε  εδώ το μέρος του σχολίου του εκδότη που είναι σε ελεύθερη πρόσβαση. Η συνέχειά του μας είναι άγνωστη…

“ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ, 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967

Πάει! Τελείωσε! Έγινε το κα­κόν… Οι πολιτικοί αρχηγοί δεν κατώρθωσαν να επιλύσουν τας διαφοράς των. Η άμοιρη γενέτει­ρα μας δεν απέφυγε το πικρόν ποτήριον. Την περιπέτειαν. Αυτήν την χειροτέραν όλων των φάσεων. Του ενός και του άλλου πολιτικού αρχηγού. Εντροπή Αλλ’ ας είμεθα ψύχραιμοι. Περισσότερον από κάθε άλλην φοράν μάς χρειάζεται, αυτήν την ώραν, η πειθαρχημένη σκέψις. Ας αναμείνωμεν ολίγας ώρας ακόμη δια να ίδωμεν τι συνέβη, ποίαν έκτασιν έλαβε το κακόν που ήλθε, -πόσον μέγας είναι ο κίνδυνος της νέας μορφής που ανεφάνη και ήδη επι­κρέμαται επί του Έθνους. Ας αναμείνωμεν την δικαιολογίαν. Και την απολογίαν των νέων υπευ­θύνων, θα είναι χρήσιμον τούτο όχι δια να εγκρίνωμεν, αλλά δια να επικρίνωμεν ασφαλέστερα αυτούς που απετόλμησαν το πραξι­κόπημα.  Να τους  επικρίνωμεν  με ψυχραιμίαν, διότι η οργή δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος, αλλά και με την σταθεράν αυστηρότητα, την πηγάζουσαν από το αίσθημα της πίστεως, ότι η δικτατορία επ­αναφέρει την Ελλάδα πενήν­τα χρόνια πίσω. Ότι προσβάλ­λει την αξιοπρέπείαν παντός εντί­μου ανθρώπου, ότι οδηγεί πάντοτε προς το ζοφερόν άγνωστον, ότι εις την τελευταίαν ανάλυσιν, ουδέπο­τε οικοδομεί και ουδέποτε θερα­πεύει την οιανδήποτε υφισταμένην κακοδαιμονίαν, την οιανδήποτε πολιτικήν νόσον και την οιανδήποτε ανωμαλίαν. Διότι αυτή, η ιδία, η Δικτατορία, αποτελεί την χειροτέραν εξ όλων των ανωμαλιών.

Ή πολιτική ηγεσία της Ελλά­δος, δυστυχώς, εχρεωκόπησε. Και φέρει κατ’ ευθείαν την ευθύνην του αποτελέσματος τούτου. Δεν είμε­θα διατεθειμένοι να μοιράσωμεν την ευθύνην εις ποσοστά. Ολόκλή­ρος η ευθύνη ~ και η επί μέρους ευθύνη  — βαρύνει τους  αρχηγούς των δύο μεγάλων κομμάτων. Και, κατά δεύτερον λόγον τους επιτελείς της εν γένει πολιτικής ηγε­σίας της χώρας. Θα ήτο, εξ άλλου, μωρόν να είπωμεν ότι την ευθύνην φέρει και ο Βασιλεύς Κων­σταντίνος δι’ ό,τι προηγήθη. Καθ’ ημάς δεν υπάρχει Βασιλεύς εις την Ελλάδα δια να πράττη τούτο και το άλλο, δια να παραβιάζη το Σύνταγμα, δια να βαδίζη προς την εκτροπήν, δια να εγκρίνη το πρα­ξικόπημα. Ώφειλε να υπάρχη δια να ασκή τά καθήκοντα του κατά τρόπον ακίνδυνον δια την χώραν και τας πολιτικάς ελευθερίας του λαού. Και τούτο ώφειλε να το έχη εξασφαλίσει εις τον λαόν η πολι­τική του ηγεσία. Και δεν το έπρα­ξε. Είναι αμετακίνητος η θέσις αυτή. Είναι η αλήθεια. Είναι η πραγματικότης.

Παρά ταύτα, ο Βασιλεύς, αυ­τήν την ώραν, ευρίσκεται αντιμέ­τωπος προς τον ελληνικόν λαόν. Ητύχησε. Απεδέχθη ενα πραξικό­πημα. Η Ιδία λογική, με την ο­ποίαν μία έντιμος και αμερόλη­πτος σκέψις οδηγείται εις το συμ­πέρασμα ότι δεν είναι ορθόν να καταλογισθούν εις τον Βασιλέα αι ευθύναι της πολιτικής αναταραχής και του πολιτικού αδιεξόδου, επιβάλλει να του είπωμεν απερίφρα­στους ότι έσφαλεν, όταν εδέχθη, έστω και δι’ ολίγον χρόνον, την κατάργησιν των συνταγματικών δικαιωμάτων του λαού και την ολεθρίαν περιπέτειαν εις την οποί­αν φαίνεται ότι ερρίφθη η χώρα. θα έγραφεν λαμπράν Ιστορίαν υπέρ του θρόνου του εάν αντετάσσετο, εάν έλεγεν ότι δεν θα υπογράψη το διάταγμα, εάν ηπείλει παραίτησιν, εάν δεν ελιποψύχει, δια να παραμείνη, μέχρι τέ­λους, σταθερός και γνήσιος δημο­κρατικός Βασιλεύς. Και δεν ηδυνήθη,   ως  φαίνεται,   να  πράξη   τίποτε από αυτά. Υπέγραψε το διά­ταγμα των εθνοσωτήρων του Στρατεύματος. Και θα του ειπούν τώρα, οι εχθροί του, ότι αι σκο­τειναί δυνάμεις υπήρχον, ότι η ΧΟΥΝΤΑ υπήρχεν, ότι ο ίδιος δεν είχε την γενναιότητα να προστατεύση τον Λαόν του.

Τώρα, ο Ελληνικός λαός περ­νά νέαν, τρομεράν δοκιμασίαν. Και ακούει ότι δεν έχει Βασιλέα, Ούτε Σύνταγμα. Είχομεν εκατοντάκις τονίσει ότι οιαδήποτε κυβέρνησις προερχομένη από τον λαόν είναι δι’ ημάς τον Ελληνισμόν της Α­μερικής καλή κυβέρνησις. Οι­αδήποτε όμως κυβέρνησις που εγκαθίσταται πραξικοπηματικώς, που προέρχεται από την χρήσιν της βίας, δεν έχει το δικαίωμα να υπολογίζη εις την συμπαράστασιν των ελευθέρως σκεπτομένων ανθρώπων εις την χώραν της μεγάλης Αμερικανικής Δημοκρατίας.

Και αυτή ακόμη η πολιτική η­γεσία, παρά τα σφάλματα της, πα­ρά την χρεωκοπίαν της, καθίστα­ται τώρα περισσότερον από ποτέ συμπαθής. Και ευρισκόμεθα παρά το πλευρόν της. Ουδέ προς στι­γμήν, άλλωστε, εθέσαμεν υπό αμφισβήτησιν τον πατριωτισμόν της. Αντιθέτως, μόλις προ ήμερων α­κόμη, τον ανεφέραμεν με τιμήν ως κάτι το δεδομένον. Κάτι το όποιον θα συντέλεση «δια να σταλούν εις τον διάβολον», ως εγράφομεν, οι οιοιδήποτε κομματικοί υπολογισμοί. Και τώρα ακόμη προς αυτήν, την πολιτικήν ηγεσίαν, στρεφόμεθα δι’ ελπίδος. Να ενωθή τώρα, αν είναι δυνατόν, και να αντιτάξη τώρα την άρνησίν της και την απόφασίν της να εργασθή δια να προστατευθή η Ελληνική Πατρίς από τους κινδύνους που την περι­τριγυρίζουν  και  να  επανέλθη  το συντομώτερον εις την ευθείαν οδόν.

Άλλ’ είπομεν: Ας είμεθα ψύ­χραιμοι. Είμεθα. Εις το βάθος της ψυχής μας — διότι η σκέψις πάσχει αυτήν την στιγμήν βαρύτατα — αισθανόμεθα ότι η αγαπημένη Γενέτειρα θα κατορθώση τελικώς να σταθή και να επιζήση χωρίς ολεθρίας συμφοράς κατ’ αυτής, της χειροτέρας, περιπετείας.”

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ

Στην πρώτη φωτογραφία της σελίδας 7, καταχώρηση με τη σαφή ένδειξη “Ξένη Διαφήμιση”.  Στην άλλη φωτογραφία, η επίμαχη καταχώριση για την χούντα χωρίς κανένα χαρακτηρισμό: