Υπερήφανοι οι ομογενείς

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Το μεγαλύτερο …ολίσθημα ενός δημοσιογράφου φαντάζομαι πως είναι  το  να κάνει υποδείξεις σε συναδέλφους του πως να …γράφουν!  Όμως, το να διατυπώσει κανείς την άποψη ότι πριν δημοσιεύσουν  αυτό που έχουν να γράψουν, καλό και απαραίτητο είναι να ανατρέχουν στις πηγές και να συνομιλούν με τους πρωταγωνιστές της είδησης,  ώστε πέραν της πολιτικής χροιάς που ενδεχομένως θα της προδώσουν αυτή να απηχεί  και την αλήθεια, αυτό και θετικό είναι και συχνά το συναντάμε και σε κορυφαίους ακόμη συναδέλφους.

Οι σκέψεις αυτές δεν έχουν συγκεκριμένο παραλήπτη. Και θέλουμε να πιστεύουμε ότι κανείς από τους  ομοεθνείς δεν θα σπεύσει να αναγνωρίσει τον εαυτό του ή την πένα του στα γραφόμενα,  εδώ ή στο εξωτερικό…

Από την άλλη πλευρά, τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας έχουν ένα δεδομένο ενδιαφέρον σε ότι αφορά το δημιουργικό τους κομμάτι.  Χρήζει, όμως, ιδιαίτερης προσοχής η σεναριολογία που αναπτύσσουν όταν αυτή άπτεται εθνικών θεμάτων  ή αφορά διακρατικές σχέσεις συμμάχων και μη.

Θα σταματήσουμε εδώ, για να ασχοληθούμε  με ένα άλλο θέμα, την καθιερωμένη γιορτή στον Λευκό Οίκο για την απελευθέρωση της Ελλάδος από τους Τούρκους. Ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα ήταν –μαθαίνουμε- εγκωμιαστικός για την Ελλάδα και την Ομογένεια.

Μάλιστα,  αναφέρθηκε σε όσα πρόσφερε η αρχαία Ελλάδα στην ανθρωπότητα, αλλά και στα επιτεύγματα της ομογένειας των ΗΠΑ, ευχόμενος, παράλληλα, να ξεπεράσει η σημερινή Ελλάδα, σύντομα, την οικονομική κρίση.

Προεδρική καλλιλογία; Όχι  βέβαια. Οι λόγοι του Αμερικανού Προέδρου δεν ήσαν ωραίοι. Ήταν  αληθινοί. Και ως τέτοιοι, είναι  ευπρόσδεκτοι!  Δεν περισσεύουν ο χρόνος και  οι προσφωνήσεις  στον ένοικο του Λευκού Οίκου. Γι αυτό και κάθε εκδήλωση που τιμάται με την παρουσία και την προσλαλιά του, έχει τη σημασία και την αξία της.

Με την έννοια αυτή, πρέπει οι ομογενείς να νιώθουν  υπερήφανοι για τους προεδρικούς επαίνους που αντανακλούν την προσφορά τους στη θετή πατρίδα σε όλους  τους τομείς. Το έχουμε ξαναγράψει:  Πρέπει να αγαπάς την πρώτη σου πατρίδα για να μπορέσεις να αγαπήσεις και τη δεύτερη. Και ο Αμερικανός Πρόεδρος το γνωρίζει αυτό, άριστα, από πρώτο χέρι.

Για αυτό και οι ύμνοι στην αρχαία Ελλάδα. Το λίκνο του παγκόσμιου Πολιτισμού. Γι αυτό και  οι ευχές να ξεπεραστεί γρήγορα η παρούσα αρνητική οικονομική συγκυρία στη γενέτειρα.

Ο Αρχιεπίσκοπος  Αμερικής, ο Έλληνας Πρέσβης και οι λοιποί επίσημοι προσκεκλημένοι ομογενείς,  δεν εκπροσώπησαν μόνον την Ομογένεια, αλλά και την ελληνική πατρίδα. Η οποία, δοκιμαζόμενη σκληρά από την  οικονομική δυσπραγία, σκέφτεται –και ορθώς-  με πνεύμα οικονομίας  και ευταξίας πλέον, σταθμίζοντας  όλα τα κατά περίπτωση δεδομένα.

Ναι, αναμφίβολα εκείνο το πνεύμα που χαρακτήριζε κάποτε το δημόσιο ταμείο μας «δεν βγαίνουν από την τσέπη μου», έχει αλλάξει.

Είναι, αυτό, παρήγορο και ελπιδοφόρο. Έστω και αν δεν γίνεται πάντοτε κατανοητό από όλους.