Η ασιατική στροφή των ΗΠΑ «τσάτισε» την Κίνα
Παγκόσμια ανησυχία και προβληματισμό έχει προκαλέσει η κλιμάκωση της βορεοκορεατικής κρίσης, με τις «πυρηνικές» απειλές από τον Κιμ Γιουνγκ ιλ να απαντιούνται εξίσου σκληρά από τις ΗΠΑ.
Η πολεμική ρητορική και οι εκατέρωθεν απειλές συνθέτουν ένα σκηνικό έντασης, και μία λάθος κίνηση από τον βορειοκορεάτη ηγέτη θα μπορούσε να βάλει φωτιά στα… τόπια. Ωστόσο η κατάσταση όπως έχει δημιουργηθεί αποτελεί το πρώτο πραγματικό «κράς τεστ» της στροφής δηλαδή των ΗΠΑ προς την Ασία, σε μία προσπάθεια να εδραιώσουν τη στρατιωτική και διπλωματική τους υπεροχή στην περιοχή έναντι της Κίνας.
Τον Ιανουάριο του 2012 ο Μπαράκ Ομπάμα από το βήμα του Κονγκρέσου υποστήριξε ότι η περιοχή Ασίας – Ειρηνικού έχει γίνει το νέο κέντρο του παγκόσμιου οικονομικού δυναμισμού, θέτοντας ως στόχο να αποκατασταθεί η στρατιωτική κυριαρχία εκεί, σε μία προσπάθεια της να ανακοπεί η ολοένα και αυξανόμενη επιρροή νέας υπερδύναμης, της Κίνας. Ανακοινώνοντας την μετατόπιση του κέντρου βάρους της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ προς την Ασία, ο Μπαράκ Ομπάμα έβαλε στο επίκεντρο της νέας προσπάθειας τη Νότια Θάλασσα της Κίνας , μια περιοχή πλούσια σε κοιτάσματα υδρογονανθράκων και σε αλιεύματα, όπου εκτός όλων των άλλων διασταυρώνονται ορισμένες από τις πλέον πολυσύχναστες θαλάσσιες διαδρομές του πλανήτη απ’ όπου διακινούνται κάθε χρόνο εμπορικά προϊόντα αξίας 5 τρισ. δολαρίων.
Οι ανακοινώσεις Ομπάμα, έφεραν και την ενίσχυση των αμερικανικών δυνάμεων στον Ειρηνικό, ιδιαίτερα του Πολεμικού Ναυτικού, το οποίο μέχρι το 2020 είναι προγραμματισμένο να αναπτύξει το 60% της δύναμης πυρός του στην περιοχή (σε σύγκριση με το 50% σήμερα). Παράλληλα, αυξήθηκε σημαντικά η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Ασία και τον Ειρηνικό , αφού πέρα από τις βάσεις στην Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, την Ταϊβάν και το Γκουάμ, δημιουργήθηκε ακόμη μία βάση στην Αυστραλία, ενώ αύξησαν τη στρατιωτική βοήθεια στις Φιλιππίνες.
Δημιουργώντας εντάσεις
Και παρά το γεγονός ότι ο Ομπάμα κατά καιρούς επέμενε ότι η λεγόμενη «στροφή» προς την Ασία δεν είχε την πρόθεση να τιμωρήσει ή να περιορίσει την Κίνα, ωστόσο το Πεκίνο δεν φάνηκε να πείθεται ιδιαίτερα από τις διαβεβαιώσεις του Αμερικανού προέδρου. Το αντίθετο μάλιστα, με την εξωτερική πολιτική της Κίνας να γίνεται όλο και πιο επιθετική, προσπαθώντας να επωφεληθεί από το παραμικρό επεισόδιο στα σύνορά της στην θάλασσα της Νότιας Κίνας, για να προβεί σε μια επίδειξη δύναμης, με δύο πρόσφατες διενέξεις με χώρες – συμμάχους των ΗΠΑ να αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Τον Απρίλιο του 2012 η διένεξη με τις Φιλιππίνες για τον ύφαλο του Σκάρμπορο, με την Κίνα -έπειτα από ένα επεισόδιο ψαράδων με τη φιλιππινέζικη ακτοφυλακή, η οποία παρέταξε μάλιστα πλοία που μόλις είχαν αγοραστεί από τις ΗΠΑ- έστειλε στόλο για τη διατήρηση της τάξης, και παράλληλα πάγωσε τις διμερείς σχέσεις με τη Μανίλα. Λίγους μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 2012, έγινε πλέον φανερό η στροφή των ΗΠΑ προς την Ασία, έφερε και αντίστοιχη κλιμάκωση ως απάντηση από την Κίνα.
Η διένεξη με την Ιαπωνία για την κυριότητα των νησιών Σενγκάκου, λίγο έλειψε να οδηγήσει σε θερμό επεισόδιο, με την Ουάσινγκτον να δηλώνει παρούσα και σε αυτή την περίπτωση. Η κίνηση της Ιαπωνίας να εξαγοράσει τα διαφιλονικούμενα νησιά από τον κάτοχό τους, έφερε τη σφοδρή αντίδραση της Κίνας, η οποία απάντησε με οικονομικά αντίποινα και σε μεγάλα στρατιωτικά γυμνάσια, στα οποία συμμετείχαν η αεροπορία, το ναυτικό και μια μονάδα εκτόξευσης βαλλιστικών πυραύλων.
Στην απότομη όξυνση της αντιπαράθεσης οι ΗΠΑ πήραν θέση μέσω των Ιαπώνων: «Σε περίπτωση επίθεσης της Κινας στα νησιά Σενκάκου, οι ΗΠΑ θα την θεωρήσουν ως απειλή για τη δική τους εθνική ασφάλεια, όπως προβλέπει το Σύμφωνο αμοιβαίας συνεργασίας και εγγυήσεων ασφαλείας μεταξύ ΗΠΑ και Ιαπωνίας, που υπεγράφη το 1960», δήλωσε εκείνες τις ημέρες ο Ιάπωνας υπουργός Εξωτερικών, δηλώνοντας με έμμεσο, πλην όμως σαφή τρόπο ότι το Τόκυο, είχε την Ουάσινγκτον σύμμαχο σε αυτή τη διένεξη.
«Κρας τεστ» η κρίση στη Βόρεια Κορέα
Και ενώ το περασμένο διάστημα οι σινοαμερικανικές διπλωματικές σχέσεις γινόταν όλο και πιο ψυχρές, με την εν εξελίξει κρίση στη Βόρεια Κορέα ίσως δοκιμαστούν μέχρι τα όριά τους. Όλοι αναφέρονται στους πυρηνικούς λεονταρισμούς του στενού συμμάχου του Πεκίνου, Κιμ Γιονγκ ιλ, και στις πολεμικές απειλές του, ωστόσο ο ρόλος των ΗΠΑ στην όξυνση της αντιπαράθεσης δεν είναι αμελητέος.
Τουναντίον… η Ουάσιγκτον έκανε και αυτή με τη σειρά της ό,τι περνάει από το χέρι της για να γίνει χειρότερη η κατάσταση – του λόγου το αληθές αποδεικνύουν τόσο τα κοινά γυμνάσια αμερικανικών και νοτιοκορεατικών δυνάμεων στην… πίσω αυλή της Β. Κορέας, όσο και οι πτήσεις βομβαρδιστικών Β- 52 πάνω από το βορειοκορεατικό έδαφος και ο εικονικός βομβαρδισμός στόχων, που με τη σειρά τους έφεραν τις απειλές περί πυρηνικής επίθεσης από τον Κιμ Γιονγκ ιλ. Και μπορεί η Κίνα από τη μεριά της επισήμως κράτησε και χαμηλούς τόνους, καλώντας τη Βόρεια Κορέα σε αυτοσυγκράτηση, ωστόσο δεν παρέλειψε να στείλει το μήνυμα της, θέτοντας τον στρατό σε απόλυτη ετοιμότητα.
Η επίσημη δικαιολογία για αυτή την κίνηση είναι η ασφάλεια των πυρηνικών εγκαταστάσεων στην κορεατική χερσόνησο, αλλά και το ενδεχόμενο μαζικής άφιξης προσφύγων στην Κίνα, ωστόσο τα σχέδια κάνουν λόγο μέχρι και για μετακινήσεις στρατευμάτων στη βορειοκορεατική μεθόριο. Από μόνος του αυτός ο συναγερμός δεν συνιστά σημάδι… πολεμικής προετοιμασίας της Κίνας, ωστόσο, παρά το γεγονός ότι δεν έχει πάρει ακόμα σαφή θέση, το Πεκίνο δεν σκοπεύει να αφήσει τις ΗΠΑ να «αλωνίζουν» στην περιοχή, προσπαθώντας όσο μπορούν να «μπλοκάρουν» την επιδρομή της Ουάσιγκτον σε… δικά τους λημέρια.
Τον Ιανουάριο του 2012 ο Μπαράκ Ομπάμα από το βήμα του Κονγκρέσου υποστήριξε ότι η περιοχή Ασίας – Ειρηνικού έχει γίνει το νέο κέντρο του παγκόσμιου οικονομικού δυναμισμού, θέτοντας ως στόχο να αποκατασταθεί η στρατιωτική κυριαρχία εκεί, σε μία προσπάθεια της να ανακοπεί η ολοένα και αυξανόμενη επιρροή νέας υπερδύναμης, της Κίνας. Ανακοινώνοντας την μετατόπιση του κέντρου βάρους της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ προς την Ασία, ο Μπαράκ Ομπάμα έβαλε στο επίκεντρο της νέας προσπάθειας τη Νότια Θάλασσα της Κίνας , μια περιοχή πλούσια σε κοιτάσματα υδρογονανθράκων και σε αλιεύματα, όπου εκτός όλων των άλλων διασταυρώνονται ορισμένες από τις πλέον πολυσύχναστες θαλάσσιες διαδρομές του πλανήτη απ’ όπου διακινούνται κάθε χρόνο εμπορικά προϊόντα αξίας 5 τρισ. δολαρίων.
Οι ανακοινώσεις Ομπάμα, έφεραν και την ενίσχυση των αμερικανικών δυνάμεων στον Ειρηνικό, ιδιαίτερα του Πολεμικού Ναυτικού, το οποίο μέχρι το 2020 είναι προγραμματισμένο να αναπτύξει το 60% της δύναμης πυρός του στην περιοχή (σε σύγκριση με το 50% σήμερα). Παράλληλα, αυξήθηκε σημαντικά η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Ασία και τον Ειρηνικό , αφού πέρα από τις βάσεις στην Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, την Ταϊβάν και το Γκουάμ, δημιουργήθηκε ακόμη μία βάση στην Αυστραλία, ενώ αύξησαν τη στρατιωτική βοήθεια στις Φιλιππίνες.
Δημιουργώντας εντάσεις
Και παρά το γεγονός ότι ο Ομπάμα κατά καιρούς επέμενε ότι η λεγόμενη «στροφή» προς την Ασία δεν είχε την πρόθεση να τιμωρήσει ή να περιορίσει την Κίνα, ωστόσο το Πεκίνο δεν φάνηκε να πείθεται ιδιαίτερα από τις διαβεβαιώσεις του Αμερικανού προέδρου. Το αντίθετο μάλιστα, με την εξωτερική πολιτική της Κίνας να γίνεται όλο και πιο επιθετική, προσπαθώντας να επωφεληθεί από το παραμικρό επεισόδιο στα σύνορά της στην θάλασσα της Νότιας Κίνας, για να προβεί σε μια επίδειξη δύναμης, με δύο πρόσφατες διενέξεις με χώρες – συμμάχους των ΗΠΑ να αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Τον Απρίλιο του 2012 η διένεξη με τις Φιλιππίνες για τον ύφαλο του Σκάρμπορο, με την Κίνα -έπειτα από ένα επεισόδιο ψαράδων με τη φιλιππινέζικη ακτοφυλακή, η οποία παρέταξε μάλιστα πλοία που μόλις είχαν αγοραστεί από τις ΗΠΑ- έστειλε στόλο για τη διατήρηση της τάξης, και παράλληλα πάγωσε τις διμερείς σχέσεις με τη Μανίλα. Λίγους μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 2012, έγινε πλέον φανερό η στροφή των ΗΠΑ προς την Ασία, έφερε και αντίστοιχη κλιμάκωση ως απάντηση από την Κίνα.
Η διένεξη με την Ιαπωνία για την κυριότητα των νησιών Σενγκάκου, λίγο έλειψε να οδηγήσει σε θερμό επεισόδιο, με την Ουάσινγκτον να δηλώνει παρούσα και σε αυτή την περίπτωση. Η κίνηση της Ιαπωνίας να εξαγοράσει τα διαφιλονικούμενα νησιά από τον κάτοχό τους, έφερε τη σφοδρή αντίδραση της Κίνας, η οποία απάντησε με οικονομικά αντίποινα και σε μεγάλα στρατιωτικά γυμνάσια, στα οποία συμμετείχαν η αεροπορία, το ναυτικό και μια μονάδα εκτόξευσης βαλλιστικών πυραύλων.
Στην απότομη όξυνση της αντιπαράθεσης οι ΗΠΑ πήραν θέση μέσω των Ιαπώνων: «Σε περίπτωση επίθεσης της Κινας στα νησιά Σενκάκου, οι ΗΠΑ θα την θεωρήσουν ως απειλή για τη δική τους εθνική ασφάλεια, όπως προβλέπει το Σύμφωνο αμοιβαίας συνεργασίας και εγγυήσεων ασφαλείας μεταξύ ΗΠΑ και Ιαπωνίας, που υπεγράφη το 1960», δήλωσε εκείνες τις ημέρες ο Ιάπωνας υπουργός Εξωτερικών, δηλώνοντας με έμμεσο, πλην όμως σαφή τρόπο ότι το Τόκυο, είχε την Ουάσινγκτον σύμμαχο σε αυτή τη διένεξη.
«Κρας τεστ» η κρίση στη Βόρεια Κορέα
Και ενώ το περασμένο διάστημα οι σινοαμερικανικές διπλωματικές σχέσεις γινόταν όλο και πιο ψυχρές, με την εν εξελίξει κρίση στη Βόρεια Κορέα ίσως δοκιμαστούν μέχρι τα όριά τους. Όλοι αναφέρονται στους πυρηνικούς λεονταρισμούς του στενού συμμάχου του Πεκίνου, Κιμ Γιονγκ ιλ, και στις πολεμικές απειλές του, ωστόσο ο ρόλος των ΗΠΑ στην όξυνση της αντιπαράθεσης δεν είναι αμελητέος.
Τουναντίον… η Ουάσιγκτον έκανε και αυτή με τη σειρά της ό,τι περνάει από το χέρι της για να γίνει χειρότερη η κατάσταση – του λόγου το αληθές αποδεικνύουν τόσο τα κοινά γυμνάσια αμερικανικών και νοτιοκορεατικών δυνάμεων στην… πίσω αυλή της Β. Κορέας, όσο και οι πτήσεις βομβαρδιστικών Β- 52 πάνω από το βορειοκορεατικό έδαφος και ο εικονικός βομβαρδισμός στόχων, που με τη σειρά τους έφεραν τις απειλές περί πυρηνικής επίθεσης από τον Κιμ Γιονγκ ιλ. Και μπορεί η Κίνα από τη μεριά της επισήμως κράτησε και χαμηλούς τόνους, καλώντας τη Βόρεια Κορέα σε αυτοσυγκράτηση, ωστόσο δεν παρέλειψε να στείλει το μήνυμα της, θέτοντας τον στρατό σε απόλυτη ετοιμότητα.
Η επίσημη δικαιολογία για αυτή την κίνηση είναι η ασφάλεια των πυρηνικών εγκαταστάσεων στην κορεατική χερσόνησο, αλλά και το ενδεχόμενο μαζικής άφιξης προσφύγων στην Κίνα, ωστόσο τα σχέδια κάνουν λόγο μέχρι και για μετακινήσεις στρατευμάτων στη βορειοκορεατική μεθόριο. Από μόνος του αυτός ο συναγερμός δεν συνιστά σημάδι… πολεμικής προετοιμασίας της Κίνας, ωστόσο, παρά το γεγονός ότι δεν έχει πάρει ακόμα σαφή θέση, το Πεκίνο δεν σκοπεύει να αφήσει τις ΗΠΑ να «αλωνίζουν» στην περιοχή, προσπαθώντας όσο μπορούν να «μπλοκάρουν» την επιδρομή της Ουάσιγκτον σε… δικά τους λημέρια.
NewPost.gr
Σχόλια Facebook