Η παρέλαση στην 5η Λεωφόρο…

Η παρέλαση της Νέας Υόρκης είναι η κορωνίδα παρέλαση του Απόδημου Ελληνισμού. Όχι μόνο επειδή πραγματοποιείται στην Νέα Υόρκη. Αλλά και γιατί συρρέουν να την παρακολουθήσουν πλήθος ομογενείς από όλα σχεδόν τα σημεία της αμερικανικής Μεγαλούπολης.

Είναι γι αυτό που συνηθίζεται να λέγεται πως η επιτυχία της εξαρτάται άμεσα από τον καιρό.  Με καλό ή λιγότερο καλό καιρό, σχετικά εύκολα κανείς στέκεται κάποιες ώρες στα κράσπεδα των μεγάλων πεζοδρομίων να παρακολουθήσει την παρέλαση. Όταν, όμως, έχει να ταξιδέψει με το αυτοκίνητο ή άλλο μεταφορικό μέσο (και ώρες ακόμη) δύσκολα το αποτολμά εάν ο καιρός δεν είναι σύμμαχος…

Η πάνδημη συμμετοχή οργανώσεων, συλλόγων, ομοσπονδιών και απλών ομογενών προσφέρει ένα φαντασμαγορικό θέαμα. Τα εκατοντάδες άρματα, πολλά από αυτά καλότεχνα, όλα, όμως, με αγάπη για την Ελλάδα και με συνθήματα υπέρ των εθνικών θέσεων και αιτημάτων, η παρουσία σημαντικών επισήμων της αμερικανικής πολιτικής και δημοτικής αρχής, η ποιμαντική φιγούρα του Αρχιεπισκόπου Αμερικής, η παρουσία της τοπικής Αστυνομίας -φέτος μέγας Τελετάρχης θα είναι ο διοικητής του FBI Νέας Υόρκης κ. Γ. Βενιζέλος- αλλά, πάνω απ΄όλα, η συμμετοχή του Αγήματος των Ελλήνων Ευζώνων, συνιστούν πηγή ανυπόκριτης υπερηφάνειας για τους Απόδημους Έλληνες και τους Ομογενείς μας.

Είναι μεγάλο πράγμα να βρίσκεσαι χιλιάδες μίλια μακριά από την πατρίδα και να μην νοιώθεις αποκομμένος από τις ρίζες σου. Είναι αυτές που -συνειδητά ή ασυνείδητα- σε στεριώνουν κάθε μέρα, και σαν άλλος Τιτάνας, με τα πόδια γερά στη Γη, αντιμάχεσαι τις αντιξοότητες, τις κακουχίες, τις δυσκολίες της ξενειτιάς.

Γιατί όσο είναι αλήθεια ότι οι Έλληνες στην Αμερική -και σε άλλα κράτη- έχουν προοδεύσει και έχουν αγαπήσει τις θέτες τους πατρίδες, άλλο τόσο είναι βέβαιο ότι η πρώτη η μακρινή πατρίδα παραμένει πάντα ριζωμένη μέσα στην καρδιά και στην ψυχή του Απόδημου Έλληνα. Που δεν αφομοιώθηκε όπως άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί. Ούτε και όταν προσέρχεται σε μικτούς γάμους. Ούτε ακόμα και όταν δεν μιλάει τη γλώσσα του παππού και τις γιαγιάς. Μέσα στα κατάβαθα της ψυχής του, μπορεί το καλημέρα να το λέει good morning, αλλά παραμένει πάντα ένας Έλληνας. Περήφανος για την καταγωγή του. Με επίγνωση του ξεχωριστού κράματος από το οποίο αποτελείται η ύπαρξή του.

Ούτε εθνικιστικό, ούτε ρατσιστικό, ούτε αλλοπαρμένο. Απλά, αληθινό! Όλοι οι Απόδημοι Έλληνες, όλοι οι ομογενείς ασχέτως γενιάς, ξέρουν ότι έτσι ακριβώς αισθάνονται. Απόγονοι ηρώων. Ως τέτοιους, άλλωστε, τους αποδέχτηκαν και τους αποθέωσαν οι Αμερικανοί και όλη η αθρωπότητα, αμέσως μετά τις πρώτες νίκες στα βουνά της Αλβανίας. Μέχρι τότε ορισμένα αμερικανικά εστιατόρια είχαν ταμπέλες που έγραφαν “δεν σερβίρουμε σκύλους και Έλληνες”…

Είναι η εθνική μας παρέλαση μεγάλο γεγονός. Και είναι ακριβώς γι αυτόν το λόγο που θλίβει η απόφαση της Βουλής να μην παραβρεθούν φέτος Έλληνες Βουλευτές.  Δεν υπήρξε ο σοφός χειρισμός και από τα δύο μέρη. Από την ελληνική Βουλή και ορισμένους από την ομογένεια. Κρίμα.

Σε κάθε περίπτωση, οι Έλληνες βοηθούντος και του καιρού (!) θα γεμίσουν ασφυκτικά την φημισμένη 5η Λεωφόρο του Μανχάταν, την Κυριακή. Οι γαλανόλευκες θα κυριαρχίσουν και θα σκορπίσουν ρίγη συγκινήσεως.

Ζήτω οι Απόδημοι Έλληνες! Ζήτω η ελληνική Ομογένεια!

Ζήτω η Ελλάς!