ΑΓΓΕΛΙΑ- ‘Έφυγε” ο Χρήστος Βαστάκης, ένας δραστήριος ομογενής των ΗΠΑ

Απεβίωσε την Κυριακή 31 Μαρτίου 2013, ο γνωστός ομογενής που ζούσε με την οικογένειά του στις  Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής,  μέλος του Δ.Σ. Των Ευρυτάνων Αμερικής το «ΒΕΛΟΥΧΙ» Χρήστος Βαστάκης. Ο εκλιπών, γεννήθηκε το 1947 στα Δολιανά Ευρυτανίας, Μετανάστευσε στην Αμερική  το 1961 σε ηλικια 14 ετων και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην New  Haven CT μαζί  με τους γονείς του και τα δυο μικρότερα αδέλφια του  τον Σπύρο και τον Σωτήρη.

Δυστυχώς, πολύ σύντομα και ξαφνικά έχασε τον Πατέρα  του Κώστα Βαστάκη  και  εξ αναγκης αναλαμβάνει τις οικογενειακές  υποχρεωσεις  με την συμβουλή και την φροντίδα της Μητέρας του Παναγιώτας .

Πολύ γρήγορα δραστηριοποιείται στον εμπορικό κλάδο  και κατωρθώνει να βρεθεί στο τιμόνι  διαφόρων επικερδών επιχειρήσεων  εστίασης .

Μαζί του στις επιχειρήσεις, έχει, φυσικά,  και τα μικρότερα αδέλφια του.

Επιστρέφει  στην Ελλάδα το 1973 στο Αγρίνιο , όπου εκεί εγνώρισε και νυμφεύθηκε την αγαπημένη του   Κική (Βασιλική ) Κατσένη.  Απέκτησαν τέσσερα υπέροχα παιδιά την Παναγιώτα, την Αγαθή, τον Κώστα και τον Χαράλαμπο και τρία εγγόνια.

Η απώλεια του Βαστάκη βύθισε στο πένθος συγγενείς, γνωστούς, και φίλους. Το πέρασμά του από τη ζωή υπήρξε τόσο έντονο, τόσο δημιουργικό και ανθρώπινο.

Όπως θυμούνται άνθρωποι που τον έζησαν από κοντά, ο Χρήστος ήτανε ένας άνθρωπος πράος. Καλός.  Υπερήφανος.  Πάντα πρόθυμος ν΄ακούσει αυτό που είχες να του πεις. Και απαντούσε με λίγα και σταράτα λόγια. Νοιαζότανε για το διπλανό του, τον συνέλληνα, τον πατριώτη.   Μαζί με την έμφυτη εφυϊα του, είχε μία ψυχική γενναιότητα και μία αστείρευτη γενναιοδωρία. Ήταν  ένας αφανής φιλάνθρωπος. Νους φύσει λόγιος και καλλιεργημένος.

Ο Χρήστος είχε πολλά ακόμη να δώσει, στην οικογένειά του, τους συμπατριώβτες και τους φίλους του. Δυστυχώς, όμως, ο μύθος της ζωής έχει τα δικά του σχέδια. Άλλες οι επιθμίες των ανθρώπων και άλλες οι βουλές του Κυρίου. Όσο έζησε, έζησε,ολοκληρωτικά τη ζωή του, με έργα αγαπης, προσφοράς και δημιουργίας. Χαρές  και απολαύσεις  άφθονες. Κι αν επρόκειτο να ξαναζήσει  τη ζωή του, όπως ο ίδιος έλεγε, δεν θα άλλαζε τίποτα.

Την αγαπημένη του  Ευρυτανία, και το προσφιλές του χωριό, δεν τα  λησμόνησε ούτε στην ξενιτειά.  Οι πολλαπλές επισκέψεις στο χωριό του και η συνεργασία του με τους συγχωριανούς, ανέδειξαν αυτό τον τόπο και δημιούργησαν το καλύτερο πανηγύρι της περιοχής.

Ο Χρήστος ήταν δραστήριο μέλος της Ενωσης  Ευρυτάνων Αμερικής το ΒΕΛΟΥΧΙ και υπηρέτησε την Ενωση από διάφορες θέσεις  πάντα με σημαντική προσφορά. Η απουσία του θα μας είναι αισθητή.  Θα ζει, όμως, πάντα στη μνήμη μας.

Ευχόμεθα ο Πανάγαθος Θεός που κατευθύνει τα Θεία και τα Ανθρώπινα, να κατατάξει την ενάρετη ψυχή του εν χώμα ζώντων και δικαίων.,

Νϊκος Αποστολόπουλος,                                                                    Γεώργιος Σιαμπούλης

Ευάγγελος Καντλής,                                                                           Αλέκος Πολύζος