Δημόσιες σχέσεις

Δημόσιες σχέσεις

Του ΘΑΝΑΣΗ ΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

Δρ. Ηλεκτρολόγου-Μηχανικού

Πολλοί θεωρούν ότι οι δημόσιες σχέσεις είναι κάτι που αναπτύχθηκε κατά τα τελευταία χρόνια. Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι, όπως πολλά άλλα, υπήρχαν και στην Αρχαία Ελλάδα.

Ρωτήσαμε καμιά δεκαριά άτομα να μας δώσουν τον ορισμό του όρου “δημόσιες σχέσεις” και οι απαντήσεις που λάβαμε ήταν ποικίλες.

Η Διονυσία π.χ. μας είπε ότι “δημόσιες σχέσεις είναι το να επιδιώκει κάποιος να γνωρίσει άτομα με υψηλό προφίλ και ισχύ στην κοινωνία. Απώτερος σκοπός του είναι να ανελιχθεί κοινωνικά και να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του όπως…”, προσθέτει με χιούμορ, “να βρει μία πλούσια νύφη…”

Η Βάσω, αφού πρώτα αυθόρμητα μας είπε να την αφήσουμε ήσυχη, εξήγησε ότι “δημόσιες σχέσεις είναι αυτό που κάνουν υπερφιλόδοξα άτομα τα οποία επιδιώκουν να ανέβουν κοινωνικά και επαγγελματικά. Είναι άτομα τσιγκούνηδες και συμφεροντολόγοι που κοιτάνε μόνο τα δικά τους συμφέροντα…”

Ο Θανάσης μας έδωσε μία πιο επιστημονική περιγραφή: “Δημόσιες σχέσεις είναι η επικοινωνία ή επαφή μιας εταιρείας ή οργανισμού με το εξωτερικό περιβάλλον με σκοπό να προωθήσουν τα προϊόντα ή τις υπηρεσίας τους. Σε προσωπικό επίπεδο, πρόσθεσε, οι δημόσιες σχέσεις στοχεύουν στο να εξυπηρετηθούν προσωπικά συμφέροντα με τρόπο όχι πάντα ειλικρινή για τις προθέσεις τους”.

Παρακολουθώντας τα τελευταία χρόνια την τηλεόραση δεν μπορεί παρά να προσέξει πώς οι εκάστοτε πρωθυπουργοί φωτογραφίζονται -όλως τυχαίως- με τους ισχυρούς Ευρωπαίους ηγέτες σε κάθε ευκαιρία που τους δίνεται. Υπουργοί Εξωτερικών και Οικονομικών χαριεντίζονται μπροστά στον φακό με τους ξένους ομολόγους τους με τρόπο προκλητικό για να μας δείξουν δήθεν ότι, ορίστε, είμαστε ισότιμοι εταίροι και μπορούμε να συνομιλούμε με τον κύριο τάδε ή την κυρία δείνα σαν φίλοι από τα παλιά…

Ο λαός έχει ένστικτο και δεν επηρεάζεται εύκολα. Αν και η τηλεόραση θεωρείται ακόμα ο βασιλιάς της διαφήμισης είναι κραυγαλέα η προσπάθεια που κάνουν κάποιοι πολιτικοί να μας πείσουν -με επικοινωνιακούς τρόπους- ότι καλώς διαχειρίζονται τα κοινά αυτού του τόπου.

Οι ξένοι ηγέτες, που μας κάνουν την τιμή να μας επισκεφτούν, στο πίσω μέρος του μυαλού τους, δεν έχουν απαραιτήτως το δημόσιο προφίλ του ηγέτη που επισκέπτονται αλλά τους δικούς τους ψηφοφόρους και τα δικά τους συμφέροντα. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε καλά διότι όπως σωστά έχει ειπωθεί δεν υπάρχουν φιλίες ανάμεσα στα κράτη αλλά κοινά συμφέροντα. Ας σοβαρευτούμε λιγάκι και ας ψάξουμε -επιτέλους- να βρούμε τα κοινά συμφέροντα με τους εταίρους μας και να αφήσουμε τις χαιρετούρες και τα χαμόγελα μακρυά από τις κάμερες.