Περιοδεία στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, πραγματοποιεί ο διάσημος Ελληνοαυστραλός “γητευτής” αλόγων, Στηβ Βεργής, με στόχο να βοηθήσει όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα με τα άλογά τους.

Δουλειά του είναι να εκπαιδεύσει τα πουλάρια για να καβαληθούν για πρώτη φορά ή να τα βοηθήσει αν έχουν κάποιο πρόβλημα συμπεριφοράς. “Η δουλειά με ένα άλογο δεν τελειώνει ποτέ. Δεν είναι μηχανή- έχει μυαλό και αισθήματα” εξηγεί ο κ. Βεργής στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, από τη Θεσσαλονίκη, όπου βρέθηκε για να βοηθήσει φίλο του με τα άλογά του.

“Πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε σαν ένα άλογο. Το άλογο ποτέ δεν μπορεί να σκεφτεί σαν και εμάς. Μας βλέπει σαν να έχουμε έρθει από τον… Άρη. Δεν έχει καμία σχέση με εμάς. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αρπακτικά, όπως το λιοντάρι, η τίγρης, ο λύκος. Έχουμε μέχρι και τη μυρωδιά των αρπακτικών, οπότε τα άλογα, φυσικά, φοβούνται. Πρέπει να πείσουμε το άλογο, συμπεριφερόμενοι όπως αυτό, ότι δεν είμαστε απειλή” επισημαίνει.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η σχέση του εκπαιδευτή με το ζώο, πρέπει να βασίζεται στο τρίπτυχο, εμπιστοσύνη- σεβασμός- ηγετική ικανότητα. Όπως λέει, στο κοπάδι αρχηγός είναι αυτός που μπορεί να κουνήσει τα πόδια του άλλου αλόγου, να το κάνει να τρέξει. “Και εμείς πρέπει να κάνουμε το ίδιο πράγμα. Αλλά όχι με βία. Το άλογο, το πρώτο πράγμα που θέλει είναι να αισθάνεται ασφαλές …Μετά θέλει να είναι άνετο. Μετά είναι το φαΐ, το παιχνίδι κι ό,τι άλλο θέλουμε να κάνουμε. Αν καταλαβαίνεις αυτό, είναι εύκολο να μεταχειριστείς αυτά τα πράγματα για εκπαίδευση. Πρώτα κάνεις το άλογο να αισθάνεται ασφαλές. Μετά, όταν κάνει κάτι λάθος, το κάνεις δύσκολο για το άλογο. Αυτό θέλει να είναι άνετο και θα πάει μόνο του εκεί που θέλεις. Έτσι κάνουμε τη δικιά μας ιδέα, του αλόγου την ιδέα” προσθέτει. Σημαντικό είναι ακόμη, ο εκπαιδευτής να μην βιάζεται και να επιβραβεύει το άλογο για την παραμικρή προσπάθεια.

ΤΟ… ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΞΙ ΑΛΟΓΟ

Πολλοί αντιμετωπίζουν προβλήματα με τα ζώα τους γιατί στην πραγματικότητα εκπαιδεύουν… μισό άλογο. “Πολύ σημαντικό είναι ότι του αλόγου το κεφάλι είναι κομμένο στη μέση, το μυαλό του είναι κομμένο στη μέση. Στην πραγματικότητα έχουμε αριστερό άλογο και δεξί άλογο. Και το άλογο πρέπει να σε κοιτάει με δύο μάτια, γιατί αν σε κοιτάει με ένα, μόνο μισό άλογο εκπαιδεύεις. Γι’ αυτό και πολλοί έχουν προβλήματα με τα άλογα, γιατί έχουν εκπαιδεύσει μισό άλογο. Και από τη μία πλευρά είναι το νοητικό και από την άλλη πλευρά είναι το αντιδραστικό” τονίζει ο κ. Βεργής.

Το νοητικό κομμάτι είναι πολύ μικρό, γιατί δεν μπορεί να σκεφτεί στη φύση το άλογο. Αν κάτσει να σκεφτεί, το έχουν φάει οι λύκοι. Γι’ αυτό αντιδρούν τρέχουν, κλωτσούν. Ο εκπαιδευτής πρέπει να μεγαλώσει το νοητικό και να μικρύνει το αντιδραστικό. “Και όσο πιο πολύ το άλογο σκέπτεται, τόσο πιο καλό άλογο έχουμε” σημειώνει.

“ΤΡΩΕΙ ΣΑΝ ΑΛΟΓΟ”

Ένα από τα πιο συνηθισμένα λάθη που κάνουν όσοι φροντίζουν άλογα είναι ότι δεν τα ταΐζουν αρκετό χόρτο. Στα αγγλικά υπάρχει η φράση “τρώει σαν άλογο (he eats like a horse). Σύμφωνα με τον κ. Βεργή, το άλογο είναι προγραμματισμένο να τρώει 16 ώρες την ημέρα, ενώ πρέπει να “γευματίζει” κάθε δύο ώρες. Επίσης, το άντερο του ζώου είναι μακρύ και πρέπει να είναι γεμάτο. “Γι’ αυτό παθαίνετε και πολλούς κολικούς στην Ελλάδα. Εμείς δεν ξέραμε κολικό στην Αυστραλία. Εδώ, κάθε μέρα κολικό ακούς. Γιατί αφήνουν αυτό το μεγάλο άντερο να αδειάσει” διευκρινίζει.

Βασικό λάθος αποτελεί ότι πολλοί ιδιοκτήτες αλόγων, αν και έχουν χώρο, αφήνουν το ζώο πολύ ώρα στο στάβλο που, σύμφωνα με τον κ. Βεργή, είναι το χειρότερο μέρος. Και γιατί το κάνουν αυτό; Γιατί πιστεύουν ότι το άλογο κρυώνει. “Μα δεν κρυώνει το άλογο. Μη σκέφτεσαι σαν άνθρωπος. Σκέψου σαν άλογο. Ποιος θέλει να είναι σε φυλακή; Εγώ πιστεύω, όταν βάζουμε το άλογο σε στάβλο, είναι σαν εμείς να είμαστε στο κρεβάτι. Πόσες ώρες θα κάτσεις. Δεν θέλεις να βγεις; Και όταν το βγάζουν, το βγάζουν για μισή ώρα και μετά πάλι πίσω;” υπογραμμίζει.

“Εντελώς λάθος”, σύμφωνα με τον κ. Βεργή, είναι η χρήση βίας. “Έχω ακούσει και έχω δει -λέει-ότι ρίχνουμε κάμποσο ξύλο εδώ στην Ελλάδα. Γιατί να χτυπήσεις ένα άλογο που φοβάται; Το άλογο έχει ένα μυαλό σαν ένα παιδί δύο-τριών χρόνων. Το παιδί, όταν πρωτοπάει σχολείο, πρώτα πρέπει να μάθει πώς να κρατάει το στυλό, προτού γράψει το όνομα του. Όσο και να το κοπανάει το δάσκαλος, να το σκοτώσει στο ξύλο, δεν θα το μάθει έτσι” αναφέρει. Ο Στηβ Βεργής γεννήθηκε στην Αθήνα και, όταν ήταν μικρός, δεν υπήρχε περίπτωση να συναντήσει στο δρόμο άλογο ή γαϊδούρι και να μην το χαϊδέψει. Φώναζε, τσίριζε και ανάγκαζε τη μητέρα του να γυρίσουν πίσω, να χαϊδέψουν το ζώο και μετά να συνεχίσουν το δρόμο τους!