Ο στραγγαλισμός του φαρμακείου με τις προεκτάσεις του

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Για μία ακόμη φορά, η τρίτη από το 2012, ακούγεται ότι θα υπάρξει και νέα μείωση στην τιμή των φαρμάκων. Το ερώτημα είναι αν κάτι τέτοιο συνιστά τη λύση στο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με τους Φαρμακοποιούς και που είχε οδηγήσει σε πολυήμερες απεργιακές κινητοποιήσεις του κλάδου, το τέλος του 2012,  αλλά και σε άρνηση εκτέλεσης συνταγών του ΕΟΠΥΥ (Εθνικός Οργανισμός Παροχής Υπηρεσιών Υγείας) και του Δημοσίου, γεγονός που υποχρέωνε τους ασφαλισμένους να καταβάλουν εξ ιδίων το σύνολο της αξίας του φαρμάκου και την εν συνεχεία περιπετειώδη αναζήτηση (τ0υ πέραν του δικού τους ποσοστού συμμετοχής) από τα γραφεία του ΕΟΠΥΥ… Όσοι το δοκίμασαν, δεν έχουν ακόμη ξεμπλέξει…

Η ΡΗΡ, σήμερα που έχει επέλθει η ηρεμία στον κλάδο, θέλησε να δει που βρίσκεται το όλο θέμα.  Νε το φωτίσουμε. Γιατί δημιουργήθηκε. Αν έχει επιλυθεί και ποιά θα μπορούσε να είναι μία λύση που θα άφηνε ικανοποιημένα όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.

Μιλήσαμε με τον κ. Χιώτη Πολυχρόνη του Αντωνίου, γόνο φαρμακευτικής οικογένειας του Πειραιά, εδώ και 120 χρόνια! Ο ίδιος δημιούργησε δικό του φαρμακείο στην Φρεαττύδα, αλλά είναι “μπολιασμένος” με την παράδοση. Η λύση που “βλέπει” είναι να πεισθούν, από την κυβέρνηση, οι φαρμακοβιομηχανίες και οι φαρμακαποθήκες να αυξήσουν το χρόνο πίστωσης στους φαρμακοποιούς. “Εκείνοι, έχουν τρόπο να βρουν χρήματα”, λέει.

Ολόκληρη η συνέντευξη έχει ως εξής:

PHP: Βρισκόμαστε σε μία φάση όπου μετά τις μεγάλες κινητοποιήσεις του κλάδου, τον περασμένο Σεπτέμβρη και Δεκέμβρη, τα πράγματα φαίνεται να έχουν ομαλοποιηθεί. Να έχει βρεθεί κάποια λύση. Είναι έτσι;

Απ: Η λύση είναι κατ΄ αρχάς φαινομενική.  Όπως ακριβώς φαίνεται.  Διότι είμαστε απλήρωτοι για το μήνα Οκτώβριο κατά τουλάχιστον 50% του τζίρου του Οκτωβρίου. Αυτό σημαίνει ότι το κάθε Φαρμακείο, χρηματοδοτεί το Ασφαλιστικό Ταμείο που λέγεται ΕΟΠΥΥ, από τον μήνα: Μισό Οκτώβριο, Νοέμβριο, Δεκέμβριο και Ιανουάριο που έχει τελειώσει και αυτός!  Ωστόσο οι υποχρεώσεις πληρωμών του ΕΟΠΥΥ, έχουν  εκπέσει και για το μήνα Νοέμβριο.

ΡΗΡ: Αυτό είναι το πλαίσιο που είχε συμφωνηθεί;

Απ: Το πλαίσιο που αρχικά είχε συμφωνηθεί όταν  δημιουργήθηκε ο ΕΟΠΥΥ, ήταν 45 εργάσιμες ημέρες, από την ημέρα της υποβολής  και με αυτό το πλαίσιο υπεγράφη η σύμβαση από τον Φαρμακευτικό Σύλλογο.  Με τη νέα τάξη πραγμάτων, το έκαναν μόνοι τους 60 ημέρες!

ΡΗΡ: Αυτές οι 60 ημέρες, έχουν επίσης παραβιασθεί;

Απ: Επίσης!

ΡΗΡ: Σήμερα, που βρίσκεται η κατάσταση;

Απ: Σήμερα η κατάσταση έχει φτάσει στο σημείο κάθε ένα φαρμακείο να διαφοροποιηθεί, με γνώμονα το πόσο είναι σε θέση  να βάλει και πόσα χρήματα εξ ιδίων,  για να κάνει τη δουλειά του! Αυτό παλιότερα έμοιαζε φυσιολογικό. Διότι, δουλειά σου είναι, θα βρεις χρήματα να χρηματοδοτήσεις την επιχείρησή σου. Είτε από δικά σου είτε από δανεισμό.

Σήμερα, όμως, που όλες οι πωλήσεις πηγαίνουν σε ένα κομμάτι, που είναι ακριβώς αυτό που σε καθυστερεί, -δεν σου καθυστερεί μέρος των κερδών ή του κεφαλαίου σου, σου καθυστερεί όλο σου το Είναι…

ΡΗΡ: Να το εξηγήσουμε λίγο να το καταλάβουν οι αναγνώστες μας; Δηλαδή τι ίσχυε πριν, με τα πολλά Ασφαλιστικά Ταμεία και τι ισχύει σήμερα με τον ΕΟΠΥΥ;

Απ: Να πούμε, πρώτα, πώς όλοι οι ασφαλισμένοι  πληρώνουν ποσοστό (γύρω στο 25%) μόνον από την αξία των φαρμάκων που τους χορηγούνται από τους Ιατρούς. Το υπόλοιπο 75% (ή όποιο ποσοστό τους αναλογεί) το καλύπτουν τα Ασφαλιστικά Ταμεία με τακτικές καταβολές προς τα φαρμακεία. Υπά;ρχουν και παθήσεις που ο ασφαλισμένος δικαιούται το 100% της αξίας του φαρμάκου δωρεάν.

Πριν την ενοποίηση των Ασφαλιστικών Ταμείων,  Υπήρχαν δεκάδες Ταμεία, με ένα μεγάλο βασικό, το ΙΚΑ και ένα ακόμη μεγάλο τον ΟΠΑΔ. Ένα φαρμακείο είχε κάθε μήνα, δαπάνες για το ΙΚΑ σε ποσοστό, δαπάνες για τον ΟΠΑΔ, δαπάνες για το ΝΑΤ που ασφάλιζε ναυτικούς εδώ στο λιμάνι και το ίδιο για όλα τα Ταμεία.  Αυτό σήμαινε ότι όλα αυτά τα Ταμεία, κάθε μήνα όφειλαν τα ανάλογα ποσά τους.  Και πλήρωναν.  Άλλο Ταμείο νωρίτερα, άλλο στην ώρα του, άλλο καθυστερούσε πολύ. Επειδή, όμως υπήρχε ομπρέλα μεγάλη,  ποικιλία δηλαδή στην παλέτα των Ταμείων, ναι μεν μπορεί να αργούσε το ΙΚΑ να πληρώσει, στο μεταξύ, όμως, πλήρωνε το ΝΑΤ. Αργούσε ο ΟΠΑΔ, στο μεταξύ είχες πάρει λεφτά από το ΙΚΑ και το ΝΑΤ μαζί. Και τα κουτσόφερνες βόλτα.

Επιπλέον τότε, δανειζόσουνα και από την Τράπεζα, πάντα με αξιολύπητα επικτόκια, αλλά δανειζόσουνα πάντως. Τώρα δεν μπορείς! Από την άλλη μεριά, έχεις Φαρμακαποθήκες οι οποίες πιέζουν πάρα πολύ, και είναι στο κόκκινο, και απαιτούν στους δύο μήνες ακριβώς, τα λεφτά τους!

Για να γίνει αντιληπτό γιατί ακριβώς πράγμα μιλάμε, ένα φαρμακείο για να λειτουργεί σημαίνει ότι:  έχει εξοφλήσει τα φάρμακα της Φαρμακοποθήκης και του Δεκεμβρίου! Από κει φαίνεται η διαφορά… Δηλαδή, το Φαρμακείο αυτό έχει πληρώσει  και τις υποχρεώσεις του για το μήνα Δεκέμβριο και από τον ΕΟΠΥΥ δεν έχει εισπράξει -δεν έχει ολοκληρώσει δηλαδή τις πράξεις-  του Οκτωβρίου! Άρα η πραγματικότητα είναι ότι είμαστε δυόμιση μήνες “μέσα”, 75 ημέρες αντί για τις 45 ημέρες που είχε συμφωνήθεί, ή έστω αντί για τις  60 ημέρες που αυθαίρετα όρισε η Πολιτεία…

ΡΗΡ:  Ποιά μπορεί να είναι η λύση  με δεδομένο ότι δεν υπάρχουν χρήματα;

Απ: Η κυβέρνηση μπορεί να το πει αυτό, ωστόσο βλέπουμε να εμφανίζ0νται χρήματα σχεδόν από το πουθενά για άλλα πράγματα… Άρα, λοιπόν, θα πρέπει να βάλει σε προτεραιότητα  το θέμα της υγείας-νοσηλείας, βεβαίως, αλλά και το θέμα του φαρμάκου της γιαγιάς, της μητέρας και του πατέρα μας. Αυτό είναι! Αν ένα κράτος δεν το διαθέτει αυτό, έχει χρεωκοπήσει..

ΡΗΡ: Ο Φαρμακευτικός Σύλλοογος πώς αντιμετωπίζει το θέμα πλέον; Υπάρχει αγωνιστική κινητοποίηση ενόψει;

Απ: Για την ώρα, αγωνιστική κινητοποίηση δεν υπάρχει.  Ωστόσο, εάν δεν πληρώσει το κράτος τις υποχρεώσεις του, μέσα σε λίγες μέρες, σε δέκα, δεκαπέντε μέρες-  θα είναι περιττή η αγωνιστική κινητοποίηση. Διότι, η φαρμακοαποθήκη θα ζητήσει την εξόφληση της οφειλής των φαρμάκων που αγοράστηκαν το μήνα Ιανουάριο. Αυτό θα το ζητήσουν σε είκοσι μέρες από σήμερα. Όμως ο φαρμακοποιός δεν έχει να τα δώσει. Και αντί να είναι αγωνιζόμενος πλέον και να λέει δεν εκτελώ συνταγές,  δεν θα μπορεί να αγοράσει φάρμακα και, εκ των πραγμάτων,  δεν θα εκτελεί πλέον συνταγές. Είναι απλό. Εκεί καταλήγουμε.

ΡΗΡ Αυτό φυσικά δεν αφορά ένα φαρμακείο…

Απ: Αφορά ένα μεγάλο αριθμό φαρμακείων. Ένα 30% φαρμακείων, που έχει κάνει λιγότερο καλή διαχείρηση, έχει ήδη προβλήματα. Ορισμένα φαρμακεία κλείσανε ήδη, π.χ. στην Αγία Μαρίνα, κλείνουν άλλα δύο  στα όρια Δραπετσώνας-Κορυδαλλού, και έπεται και συνέχεια…

ΡΗΡ Κάποτε άνοιγαν το ένα πίσω από το άλλο, σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο είχαμε και Φαρμακείο…

Απ: Και τώρα ανοίγουν, αυτό είναι το οξύμωρο. Κάποια άλλα μεταφέρονται στο κέντρο… Κάτι βλέπουν αυτοί… Χωρίς αποδείξεις δεν μπορώ να πω κάτι… Τυχαίο όμως δεν είναι!

ΡΗΡ Τελικά, ο παππούς και η γιαγιά για τους οποίους  μιλήσατε, θα μείνουν χωρίς φάρμακο;

Απ: -Επειδή καλόπιστοι πάντα υπάρχουν, στραγγαλίζεις κάποιον γιατί έχεις στο νου σου κάποιον άλλον… Διότι η αγορά  αυτή δεν μπορεί να σταματήσει. Σαν το ποτάμι. Το φάρμακο πάντα θα υπάρχει διαθέσιμο, μπορεί να είναι λίγο πιο ακριβό, μπορεί να μην μπορούν να το αγοράσουν όλοι, ενδεχομένως να μπορούν να το αγοράσουν πολύ λίγοι, αλλά πάντα θα υπάρχει αυτό το κανάλι. Το θέμα είναι τώρα ότι εμείς από εκεί που κατηγορήσαμε υπερβολικά την αλόγιστη -σίγουρα αλόγιστη- δαπάνη στα φάρμακα από το 2004 και μετά,  των κυβερνήσεων της ΝΔ (όχι άδικα κατηγορήθηκαν, διπλασισάστηκε η δαπάνη) ωστόσο θα μπορούσαμε και να την κρατήσουμε και μεις σαν σύλλογοι. Μας ενδιέφερε άμεσα, γιατί βλέπαμε ότι αυτό το πράγμα φουσκώνει απερίγραπτα και σαν σκάσει σαν μιά φούσκα, όπως έσκασαν και όλα τα άλλα δίπλα του. Θέλαμε να το συγκρατήσουμε γιατί αφορούσε και μας. Εμείς θέλαμε να λειτουργούμε και να δουλεύουμε μέσα σε πλαίσια και σε κανόνες, με μία δαπάνη συγκεκριμένη. Εμείς πρώτοι θέλαμε να το οριοθετήσουμε αυτό. Γιατί ξέραμε ότι το Ασφαλιστικό Ταμείο μπορεί να πληρώσει μέχρι εκεί. Δεν μπορεί πιο πάνω. Αν πάει πιο πάνω θα χάσω και γω τη δουλειά μου.

Και το λέω αυτό γιατί, γιατί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είχαμε ποιοτική Ασφάλεια για τον πολίτη. Έπαιρνε φάρμακα ποιοτικότατα,  με πάρα πολύ καλή απορρόφηση στον οργανισμό και κατ΄επέκταση  αποτελεσματικότητα 100% και αρκετά οικονομικά, σε σχέση με την Ευρώπη. Επιτρέψτε μου μία παρένθεση. Τα φάρμακα, το 2012, έχουν φτηνύνει δύο με τρεις φορές. Μετά από εντολή του Υπουργείου Υγείας, που ορίζει την τιμή του φαρμάκου.

ΡΗΡ Δεν την ορίζει η φαρμακοποθήκη;

Απ. Οχι.  Το υπουργείο Υγείας ορίζει την τιμή. Και ισχύει από τον Έβριο μέχρι την Κρήτη. Πρώτα το έκανε το υπουργείο Εμπορίου, μετά το Νόμο Λοβέρδου το κάνει το Υπουργείο Υγείας. Μοιάζει πιο λογικό, αλλά δεν είναι. Γιατί είναι αντικείμενο, είναι φάρμακο, πηγαίνει σαν εμπορικό κομμάτι και θα έπρεπε το Υπουργείο Εμπορίου να ορίζει την τιμή ακόμα. Ας είναι,  με τις μειώσεις λοιπόν που δέχθηκαν τα φάρμακα αυτά, κάποιες εταιρίες έκλεισαν, κάποιες εταιρίες εισαγωγής  είπαν δεν το φέρνουμε , γιατί δεν βγαίνει πια, αλλά κάποιοι άλλοι όμως είδανε κάτι πολύ σημαντικό και πολύ κερδοφόρο.

Εκεί που ένα φάρμακο είχε χονδρική τιμή δύο ευρώ,  και το έβγαζαν στην ελληνική αγορά για να το πάρει ο Έλληνας πολίτης  με τις αντίστοιχες προσαυξήσεις, ΦΠΑ κέρδος στο φαρμακείο, διακίνηση κλπ. και έφθανε σε μία τιμή, ας υποθέσουμε  2,50 ευρώ, πριτίμησαν να το κάνουν απευθείας εξαγωγή στο εξωτερικό, διότι οι αγορές της Γερμανίας, της Ιταλίας ή ακόμα και της Πολωνίας, το αγόραζαν όχι 2,50 που κάνει στην Ελλάδα λιανική τιμή, αλλά  3.50 και 4 ευρώ! Οπότε ο χονδρέπομπορος, αντί να κοιτάξει να διασφαλίσει την αγορά με ικανό αριθμό φαρμάκων, για τον Έλληνα πολίτη, προτιμάει να το δώσει στο εξωτερικό και να κερδίσει 40 και 50%.

ΡΗΡ: Σε αυτό δεν υπάρχει παρέμβαση του κράτους;

Απ. Υπήρξε δύο φορές, από το Υπουργείο Υγείας, αλλά κούνησε το δάκτυλο και τους είπε να μην το κάνουνε και έβγαλε μία ανακοίνωση  και είπε θα περιορίσει το μήνα αυτό τις εξαγωγές. Τι σημαίνει περιορισμός; Ποιός το ορίζει αυτό; Θα εξάγουμε 100 εκατομμύρια ή 50 εκατομμύρια και γιατί;

ΡΗΡ  Αυτός είναι και ένας λόγος για τον οποίο συχνά  παρατηρούνται ελλείψεις κάποιων φαρμάκων;

Απ. Αυτός είναι ο λόγος. Ο μοναδικός. Αυτός είναι.

ΡΗΡ: Περιορισμός της σπατάλης με την ελεγχόμενη συνταγογράφηση έχει επιτευχθεί;

Απ. Η πραγματικότητα είναι πως όχι, δεν έχει βελτιωθεί η κατάσταση. Με όλα τα μέτρα που παίρνουνε, δεν έχει βελτιωθεί. Η δαπάνη έχει μειωθεί σε ποσοστό μόνο για δύο λόγους:

Ο ένας λόγος ήτανε οι απεργιακές κινητοποιήσεις που έκαναν οι φαρμακοποιοί τους μήνες Ιούνιο, Σεπτέμβριο και Δεκέμβριο. Και, επιπλέον, διότι ο κόσμος πλέον, ο απλός ασφαλισμένος κοιτάζει να μην ξοδέψει  ούτε μέσω του ΕΟΠΥΥ.  Δεν πάει στο γιατρό, δεν κάνει ραντεβού, δεν πηγαίνει στο γιατρό να γράψει τα τακτικά του φάρμακα για να μην προκαλέσει δαπάνη στον εαυτό του.

Ο κόσμος -έχω μαρτυρίες- παίρνει χάπι για τη χοληστερίνη αντί κάθε μέρα κάθε τρεις μέρες,  της πιέσεως, μόνον όταν αυτή ανεβαίνει και κάνει μάγια για να είναι χαμηλή…

ΡΗΡ: Δηλαδή μου λέτε ότι ο κόσμος, εκτός από το φαγητό κάνει περιορισμό και στα φάρμακα…

Απ. Περιορισμό, μάλιστα.

ΡΗΡ: Επομένως, οι πολιτές κάνουν οικονομία στα φάρμακο, οι τιμές του, όπως είπατε, πέφτουν, το δικό σας ποσοστό παραμένει το ίδιο; Υπάρχει κέρδος πλέον  για ένα φαρμακείο;

Απ. Όχι έχει μειωθεί αισθητά στο καθαρά 15, 6%,  οπότε αντιλαμβανέται κανείς  κρατώντας αυτό το ποσοστό κέρδους επάνω σε χαμηλό τζίρο,  είναι μικρό και το κέρδος κάθε μήνα. Αυτό που πάει σπίτι. Όπως έχουν μικρύνει ολονών τα χρήματα που πάνε σπίτι, οπότε αυτό δεν είναι θέμα συζήτησης. Γιατί αφορά όλους μας. Είναι λογικό.

ΡΗΡ: Ποιό είναι το μέλλον; Θα πάμε σε κλείσιμο των φαρμακείων; Αυτό δεν μπορεί να είναι λύση…

Απ.  Σίγουρα δεν μπορεί να είναι λύση. Εγώ είχα την τύχη να είμαι πέμπτη γενιά φαρμακοποιός, ήταν φαρμακοποιοί όλοι οι δικοί μου, δεν μου μετέφεραν το φαρμακείο τους, απλά όταν αφήσαν το φαρμακείο που είχε ζωή 120 χρόνια, στη Γούναρη, στο λιμάνι, και ήρθαν μετά εδώ στην Φρεαττύδα, μεσολάβησε ένα διάστημα 7-8 ετών όπου αναγκάστηκα να ξεκινήσω από την αρχή. Μόνο το όνομα κρατάω της παράδοσης, των παππούδων… Παρόλα αυτά, δεν θα ήθελα να έχει ένα άδοξο τέλος όλο αυτό το ταξίδι…

Γιατί τα φαρμακεία κατ αρχάς είναι οικογενειακές επιχειρήσεις όπου βάζουνε πρώτα την εξυπηρέτηση. Προσφέρουν  στον κόσμο κάτι το οποίο το έχει άμεση ανάγκη. Και, δεύτερον, είναι οικονομικές επειχειρήσεις  που δεν κοιτάζουνε το μεγάλο ποσοστό κέρδους και τους τζίρους. Γι αυτά μάθαμε να μιλάμε το τελευτίο διάστημα, όπου όλοι με τα λεφτά καταγίνονται, προφανώς γιατί τους λείπουνε. Και σε μας λείπουνε, αλλά δεν είναι μόνον τα λεφτά. – Ποτέ δεν ήταν μόνον τα λεφτά…

ΡΗΡ:  Κάποιοι σας κατηγορούν ότι με τις πολυήμερες απεργίες δεν σκεφτήκατε τον κόσμο που δεν εύρισκε φάρμακα ή που δεν είχε να τα πληρώσει…

Απ. Οι πολυήμερες απεργίες ήτανε λάθος όσον αφορά στη μη δυνατότητα του πολίτη να πάρει τα φάρμακά του -ωστόσο μπορούσε να τα πάρει από τα φαρμακεία που είχανε βάρδιες- δεν μπορούσε, όμως,  να εξυπηρετηθεί, δεν μπορούσε να δανειστεί ο πολίτης. Εκεί  ήτανε το μεγάλο πρόβλημα.

Άρα λοιπόν ερχόμαστε πάλι στον ίδιο παρονομαστή και το φαρμακείο δεν μπορεί πια να κάνει την πολιτική πράξη που έκανε τα προηγούμενα χρόνια. Δηλαδή, να βοηθάει τον καθημερινό πελάτη του, όχι για να κερδήσει αύριο οικονομικά,  να τον βοηθήσει  για να τον βοηθήσει. Όταν του δάνειζε ένα φάρμακο αξίας 110 ευρώ -έμπαινε μέσα ο άλλος, το έπαιρνε και έφευγε και τό φερνε όταν μπορούσε να πληρώσει την υποχρέωσή του είτε οικονομικώς είτε ηλεκτρονικώς, δηλαδή να πάει στο γιατρό του να γράψει το φάρμακο και να πληρώσει τη συμμετοχή του και τον περίμενε το φαρμακείο. Αρα λοιπόν, αυτού του τύπου ο δανεισμός δεν γινότανε πουθενά στην Ελλάδα και για κανένα λόγο, Αυτό γιατί το κάναμε; Για να γλυκάνουμε τον κόσμο; Όχι γιατι έτσι είθιστω. Αυτό ήταν το φαρμακείο.

Και όταν λοιπόν το φαρμακείο δεν μπορούσε να το κάνει άλλο αυτό, γιατί δεν είχε πίστωση από την φαρμακοποθήκη του να αγοράζει -να το πάρει και να το δώσει στον πελάτη του μέχρι αυτός να μπορέσει να το γράψει και να το φέρει πίσω- αυτό επισμάναμε με τις κινητοποιήσεις μας τις πολυήμερες. να δείξουμε στον κόσμο ότι ξέρεις κάτι φίλε ασφαλισμένε, δεν μπορούμε πια να το κάνουμε αυτό! Οχι γιατί δεν θέλουμε, γιατί δεν μας αφήνουνε!

Σκεφθείτε το οξύμωρο να πρέπει να πας σε ένα σούπερ μάρκετ και να τον παρακαλέσεις να σου δώσει ένα πακέτο μακαρόνια Νο 5 και ένα κουτί μπελντέ “μέχρι αύριο”, δωρεάν. Δεν θα το κάνει. Δεν υπάρχει κανείς για να στο κάνει αυτό. Ενώ το φαρακείο το κάνει. Και σήμερα που μιλάμε  σου δίνει ας πούμε ένα κουτί Λίρικα των 75 που κάνει 56 ευρώ και φέρτο όποτε θέλεις…

ΡΗΡ: Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη πρόταση που θα μπορούσατε να απευθύνετε  στην κυβέρνηση για να υπάρξει μία λύση στο θέμα;

Απ. Ναι, υπάρχει. Η πρόταση του Συλλόγου είναι να πιέσει η κυβέρνηση το χονδρεμπόριο που είναι φαρμακοποθήκες και πιο πίσω τους οι εταιρείες και ελληνικές και ειασγωγικές, ξένες,  να πάρουνε  αυτές ένα χρονικό βάρος  από την καθυστέρηση αυτή. Και όχι να πνίγουν το μικρό φαρμακείο. Δηλαδή να ανοίξουν την πίστωση για μεργαλύτερο χρονικό διάστημα…

Που το μπορούν.  Να την ανοίξουν για τέσσερις μήνες. Το μπορούν. Και θα λειτουργιούσαν όλα κανονικά.. Γιατί αυτοί και να δανειστούν μπορούν,  και άλλη οικονομική επιφάνεια έχουν.

ΡΗΡ: Το έχετε συζητήσει αυτό;

Απ. Ναι βέβαια. Αλλά οι μεγάλες εταιρίες δεν θέλουν. Θέλουν να πάρουν τα λεφτά τους…

ΡΗΡ:  Η κυβέρνηση δέχεται να ασκήσει πιέσεις ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα;

Απ, Η κυβέρνηση τους κάνει τα χατήρια…  Άλλωστε μόλις κάτι πάει να πει, εκείνοι μέσα από συζητήσεις άλλων παρανομαστών θέλουν να κατέβουν στη λιανική και επ[οφθιαλμιούν το ίδιο το Φαρμακείο και το δίκτυο Διανομής. Άρα λοιπόν τους λέει να μην κάνει τη δουλειά ο φαρμακοποιός όπως γίνεται μέχρι σήμερα, να την κάνουν κάποιοι άλλοι, όμως.

ΡΗΡ Αν είχαμε μία κυβερνητική αλλαγή πχ. αν ερχότανε ο Τσίπρας, θα έλυνε το θέμα;

Απ. Δεν νομίζω ότι μπορεί να το λύσει. Σίγουρα θα έχει μία μεγαλύτερη ευαισθησία, αλλά με ευιασθησίες τα μεγάλα προβλήματα δεν λύνονται.

ΡΗΡ: Τα γενόσημα είναι μία λύση;

Απ. Τα γενόσημα είναι μία λύση. Για τη μείωση της δαπάνης είναι μία λύση.

ΡΗΡ:  Τι αντίκτυπο θα είχε αυτό σε σας τους φαρμακοποιούς;

Απ. Κοιτάξετε, εμείς δεν κοιτάμε πόσο μειώνεται σε μας ο τζίρος,. Να δουλέψιουμε κοιτάμε. Ελίτε γενόσημο είναι αυτό που είναι αδυνατος. Τοι θέμα είναι να μην δεχόμαστε απειλές,. Θα πάρω τα ΜΣΦ (φάρμακα που δεν συνταγογραφούνται) να τα πάω ράφια στα σούπερ μάρκετς. Είναι φάρμακο και αυτό και το φάρμακο πρέπει να δίδεται από το χέρι κάποιιου υπεύθυνου.

ΡΗΡ: Το πρόβλημα είναι  ασφαλή και αποτελεσματικά τα γενόσημα;

Υπάρχει δυστακτικότητα ακόμη και στην απάντηση. Να σας πω, υπάρχει μία ασάφεια. Ένα γνόσημο το οποίο κυκλοφορεί στον κόσμο από μία μεγάλη Πολυεθνική , πέρνει άδεια λειτουργίας  π.χ. από την Ίνδια, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί που παρεμβάλονται μπορούν να είναι και διαβλητοί κασι ευμετάβλητοι. Και μ,ε την ακλή και μκε την κακή έννοια. Εάν ένα γενόσημο, που παράγεται οπουδήποτε στον κόσμο, μπαίνει μέσα στην Αμερική όπου έχουν ένα πολύ δυνατό Ελεγκτικό Σύστημα Υγείας, ακόμη και σήμερα, μπορούμε να δεχθούμε ότι είναι ποιοτικό φάρμακο. Ενα αντίστοιχο φάρμακο που μπαίνει στην Ευρώπη, από ποιά πύλη, από τη δικιά μας; με τι ελεγκτικούς μηχανισμούς;  Στοιβάζονται οι αιτήσεις των φαρμακευτικών εταιρειών στα γραφεία του ΕΟΦ. Δεν έχει επαρκές προσωπικό να ελέγξει… Ένα Πρόεδρο έχει ο οποίος επανεκλέγει ο άνθρωπος, να είναι καλά, ο κ. Τούντας,  και από κει και πέρα τι προσωπικό έχει εργαστηριακού τύπου για να κάνει ελέγχους;

ΡΗΡ: Το πρόβλημα, επομένως, εάν καταλαβαίνω καλά, δεν είναι στην παραγωγή του γενόσημου, αλλά στον έλεγχο από τις χώρες υποδοχής…

Απ. Ακριβώς. Φέρνω ένα γενόσημο  τάδε όνομα το οποίο είναι τόσο % πιο φτηνό, έχει τόσο % βιοσιοδυναμία, δηλαδή αποδοχή στον οργανισμό και αποτελεσματικότητα, σαν δραστική ουσία πλέον. Και όλα αυτά, τα έχω σε χαρτιά. Επι του πρακτέου, φτιάξε ένα δυνατό μηχανισμό ελέγχου, αλλά θέλεις έξοδα και γι αυτό να το κάνεις…

Γι αυτό και ο διαβασμένος και ο απλός κόσμος έχει ενδοιασμούς για το γενόσημο. Και η πραγματικότητα είναι ότι γενόσημο παίρνουν μόνον όσοι είναι αδύναμοι οικονομικά. Ωστόσο, γενόσημο ελληνικό (από ελληνικές εταιρίες) υπήρχε και ακόμη υπάρχει. Σε κάποιους τομείς όπως είναι η χοληστερίνη, είναι μάλιστα και στις πρώτες θέσεις των πωλήσεων  στην Ελλάδα. Όπου εκεί, όμως, πέραν των όποιων θετικών ελέγχων έχουν γίνει, και σαν κλινική μελέτη να το πούμε έτσι, ευρείας κατανάλωσης είναι αποτελεσματικό γιατί το παίρνει κόσμος  για χρόνια, κάνει εξετάσεις για χρόνια  οι οποίες είναι καλές. Άρα είναι και το συγκεκριμένο γενόσημο είναι καλό. Υπάρχουν ελληνικά γερνόσημα τα οποία είναι πολύ καλά.

Εν κατακλείδι, θα σας έλεγα πως όπως η κυβέρνηση αναζητάει επενδυτές σε διάφορους τομείς της οικονομίας, θα μπορούσε να αναζητήσει επενδύσεις και στον τ0μέα της Υγείας.  Θέλουμε τις μεγάλες ξένες εταιρίες στην Ελλάδα. Όχι να έρθουν και να κάνουν κάθετα πράγματα, χονδρεμπόριο και λιανική μαζί, αλλά να βοηθηθεί η αγορά που υπάρχει, με βελτιωμένο το πλάνο που δουλεύει, και να ανοίξει πλέον το γρανάζι και να κινηθεί προς τα μπρος η μηχανή.