ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Αυτό θα το πληρώσει ο Θόδωρος!

ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ

Αυτό θα το πληρώσει ο Θόδωρος!

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Καλά, το υποψιαζότανε, αλλά δεν το περίμενε! Σαν τον απατημένο σύζυγο. Δεν ρώταγε μην και μάθει! Η άγνοια είναι μία λύση. Η γνώση είναι μία παγίδα. Κάτι πρέπει να κάνεις, μα δεν ξέρεις τι…

Το άκουγε και δεν το πίστευε! Είναι δυνατόν; Πως δεν είναι; Νόμιζε πως η σχέση ήταν ευθύβολη. Διάφανη. Προφανώς αγνοούσε την …αμμοβολή! Κάνει το τζάμι θαμπό…

Και έπειτα λες από πού μπάζει και κάνει τόσο κρύο! Το σύστημα μπάζει. Από παντού, φίλε!  Είναι και το καλοριφέρ που δεν το ανάβουν ένεκα η οικονομία γαρ…

Δεν πειράζει, οι Έλληνες ανάβουν τους  air conditioners!

Κρύο, παγωμένες και οι σχέσεις των ανθρώπων. Εκεί που νομίζεις ότι κάποιος σε στηρίζει, σου βάζει μια τρικλοποδιά και εσύ αρχίζεις να ψάχνεσαι…

Από ενδιαφέρον! Ναι, τα μεγαλύτερα τσακίσματα  έχουν γίνει από ενδιαφέρον!.. Για πολύ ενδιαφέρον, μιλάμε! Όσο σε χρειάζονται. Μετά…

Έτσι την έπαθε ο φίλος και ακόμη δεν μπορεί να το χωνέψει. Ουρανοκατέβατη του ήρθε. Έχετε  δει ζαλισμένη κότα; Εδώ πατάει εκεί βρίσκεται. Δηλαδή όλοι μας την σήμερον ημέρα «εδώ πατάμε και εκεί βρισκόμαστε», αλλά ο φίλος λίγα τετράγωνα πιο …πέρα!  Δεν το περίμενε, βλέπετε!

Αν το περίμενε, θα είχε λάβει τα μέτρα του. Ούτε οι Έλληνες το περίμεναν. Γιατί αν περίμεναν κι αυτοί ότι  θα χρεωκοπούσαν , θα είχαν πράξει διαφορετικά…  Δεν θα τους ψήφιζαν! Όχι τούτους, τους πιο πριν. Και τους πιο πριν από πριν!..

Πως το λέει στο βιβλίο που γράφει η Γιάννα; Α, ναι. Αμίμητο.  Γιάννα Αγγελοπούλου: My Greek Drama!

Όχι, δεν είναι το δράμα της Ελλάδας. Είναι η Ελλάδα του δράματος! Ναι καλέ, γράφει λέει βιβλίο… Τι σου σκαρώνει ο άνθρωπος  όταν δεν  έχει δουλειά να κάνει!

Και γιατί το γράφει; Α,  για “τη ζωή, τον έρωτα και την ολυμπιακή προσπάθεια μιας γυναίκας να φέρει δόξα στην πατρίδα της”. Έτσι τουλάχιστον γράφει το Amazon!

Για τη ζωή, δεν έχουμε να πούμε τίποτα. Για την γυναίκα, ομοίως. Ήτανε φαίνεται μια απλή γυναίκα του λαού… Για τον έρωτα, δικό της το πρόβλημα. Για τη δόξα, όμως, που έφερε στην πατρίδα «της»  (καλέ πότε την αγόρασε κι αυτή;)  εδώ πολλοί θα πουν και θα ξαναπούν.

Διότι  το χρήμα πολλοί μίσησαν την δόξα ουδείς! Και δόξα είναι αλήθεια μας έφερε μπόλικη. Θυμάστε τον κ. Ρονγκ; Σήκωσε το δεξί χέρι και βροντοφώναξε «Αθήνα, νίκησες!»

Την πληρώσαμε κάπως ακριβούτσικα τη νίκη εκείνη, με μία πτώχευση και οκτώ εκατομμύρια  χρεωκοπίες , αλλά τι είναι το χρήμα  μπροστά στη δόξα!

Ξόδευε, ξόδευε, ξόδευε!

Γέμισε το Λεκανοπέδιο κι ακόμη πιο πέρα με στάδια, με γήπεδα, με πισίνες, με κανάλια, με μπιτς βόλει και ό,τι άλλο βάνει ο νους σας για να κάνουμε Ολυμπιακούς Αγώνες, να πάρουμε, δηλαδή, μια στάλα εφήμερη δόξα!

Και καλά, αυτή δεν ήξερε. Δεν ρώταγαν οι κυβερνώντες –τότε- πόσες από τις πόλεις που είχαν διοργανώσει Ολυμπιάδες είχαν αποφύγει την χρεωκοπία;

Και στο κάτω-κάτω, τα λεφτά της σκορπούσε;

«Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη/

περπατώντας η Δόξα μονάχη/

Μελετά τα λαμπρά παλληκάρια/

Και στεφάνι στη κόμη φορεί/

Γινωμένο από  λίγα χορτάρια,/

Που είχαν μείνει στην έρημη γη…»/

Ναι, και τα χρόνια εκείνα Ολυμπιακούς αγώνες κάνανε. Αλλά δεν γράφανε και βιβλίο για να  αυτό-δοξαστούνε!  Ευτυχώς που αυτό τουλάχιστον  θα το πληρώσει ο Θόδωρος!