Γράψε!

Γράψε!

Του ΘΑΝΑΣΗ ΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

Δρ. Ηλεκτρολόγου-Μηχανικού

Η διαταγή του εκδότη ήταν ρητή. Θα γράφεις ό,τι θες, θα σχολιάζεις ό,τι θες και θα βάλεις και τη φάτσα σου να σε βλέπει ο κόσμος. Να σαν κι εμένα…

Ακόμη ηχούν τα λόγια του στ’ αυτιά μου. Δεν φτάνει που έχω την δουλειά μου, σκέφτηκα, έχω τα μαθήματά μου στο πανεπιστήμιο, τώρα μου φορτώθηκε και ο εκδότης και, άντε να βγάλω άκρη.

Όμως είναι αποδεδειγμένο ότι όσο λιγότερο χρόνο έχει κανείς τόσες περισσότερες δουλειές κάνει. Για δες π.χ. την τρόικα, τρεις νοματαίοι όλοι κι όλοι και κάνουν όλη τη δουλειά που θα έπρεπε να είχε γίνει από καταβολής κόσμου σε τούτο εδώ τον τόπο.

Σχεδιάζουν, επιβλέπουν, επιθεωρούν, κόβουν, ράβουν, ξηλώνουν, εφαρμόζουν, ενίοτε δε και οραματίζονται. Το αποτέλεσμα; Μηδέν. Ποιος νοιάζεται για το αποτέλεσμα. Και αυτοί υπάλληλοι είναι. Το μεροκάματο να βγαίνει και τίποτ’ άλλο. Σήμερα εδώ, αύριο εκεί -σε άλλη πιάτσα- σαν τους ταξιτζήδες.

Και ο κόσμος στις πλατείες αναστενάζει… Σαν να μου φαίνεται, όμως, ότι ο τσαμπουκάς των συνδικαλιστών έσπασε λιγάκι. Έχασαν τη γη κάτω απ’ τα πόδια τους. Δεν ξέρουν κι αυτοί ποιο ν’ ακούσουν και πού να γείρουν να βρουν αποκούμπι. Τα κόμματα γίνανε …κομματάκια και σκόρπισαν παντού. Ω ποία σκέδαση…

-Εγώ; Δεν στήριζα ποτέ αυτό το κόμμα, λένε. Ποιοι; αυτοί που γεννήθηκαν με την κονκάρδα στο πέτο και την αφίσα στο χέρι… Ή στην καλύτερη περίπτωση, -Πω πω τι πάθαμε… Μας εξαπατούσαν τόσα χρόνια και δεν το πήραμε πρέφα…

Παιδιά τέλος τα ψέμματα, τα κεφάλια μέσα και δουλειά. Η τρόικα ήρθε. Και θα φύγει, όταν έρθει η ώρα της. Με ελαφρά πηδηματάκια. Το θέμα είναι να μην αναγκαστούμε να επαναλάβουμε τους στίχους του Κ.Π.Καβάφη:

“Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.

Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις…”