Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της 11ης Κληρικολαϊκής Αυστραλίας

Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της 11ης Κληρικολαϊκής Συνέλευσης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, η οποία κατεγράφη στην ιστορία της Κανονικής Εκκλησίας της πέμπτης ηπείρου ως «ιστορική» εξ αιτίας της απόφασης του παναγιότατου Οικουμενικού Πατριάρχη, κ. Βαρθολομαίου, να επικοινωνήσει προσωπικά –μέσω διαδικτύου– με τον Αρχιεπίσκοπο κ. Στυλιανό, και τις εκατοντάδες κληρικούς και λαϊκούς που συμμετείχαν στη συνέλευση.

Η καινοτόμος απόφαση του προκαθημένου της Ορθοδοξίας να επικοινωνήσει προσωπικά με το ποίμνιο της Αυστραλίας και το θερμό μήνυμά του προς τον κλήρο και το λαό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας ερμηνεύεται ως πράξη ενδυνάμωσης των σχέσεων του οικουμενικού θρόνου με την κανονική εκκλησία της Αυστραλίας και το λαό της. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο οποίος εκπροσωπήθηκε στις εργασίες της Κληρικολαϊκής Συνέλευσης από το Μητροπολίτη Detroit, κ. Νικόλαο, ευχήθηκε όπως η Κληρικολαϊκή Συνέλευση, που πραγματοποιήθηκε υπό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου Στυλιανού, «να επιτύχει τους στόχους της και να συμβάλει, όπως και οι προηγούμενες, στην καρποφορία του πολυσήμαντου έργου της τοπικής Εκκλησίας». Μάλιστα, προσκάλεσε τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας να επισκεφθεί την έδρα του οικουμενικού θρόνου στο Φανάρι.

Στη Συνέλευση παρέστησαν, επίσης, ο Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου, κ. Ευγένιος, αντιπρόσωποι της πολιτικής εξουσίας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι πρέσβεις της Ελλάδας και της Κύπρου και έγκριτοι πολίτες της αυστραλιανής κοινωνίας. Την έναρξη των εργασιών της Συνέλευσης κήρυξε ο ομογενής υπουργός Τουρισμού και Τεχνών, Γεώργιος Σουρής, αντιπρόσωπος του πρωθυπουργού της Νέας Νότιας Ουαλίας, Barry O’Farrell, που βρισκόταν στο εξωτερικό. Στο μήνυμα που ανέγνωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης εκτίμησε, ότι το θέμα της Κληρικολαϊκής Συνέλευσης “δι υπομονής τρέχωμεν τον προκείμενον ημίν αγώνα, αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν” (Εβρ. ιβ ,1-2) είναι «λίαν επίκαιρο», διότι «υποδεικνύει την μεγάλην αξίαν της αρετής της υπομονής, άκρως σημαντικής εις την πορείαν προς τον αγιασμόν και την σωτηρίαν μας».

Στη συνέχεια, ο κ. Βαρθολομαίος εξήρε το έργο του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας υπογραμμίζοντας: «Εμπνεόμενοι και υμείς υπό του τρόπου τούτου και του παραδείγματος του Κυρίου και των Πατέρων της Εκκλησίας {…} αδελφέ και συλλειτουργέ εν Χριστώ κύριε Στυλιανέ, ειργάσθητε και εργάζεσθε μεθ’ υπομονής δια την πρόοδον και ανάπτυξιν της εν Αυστραλία Ιεράς Αρχιεπισκοπής, της οποίας είσθε εκλεκτά μέλη και κλάδοι εκ μέρους, και τοιουτοτρόπως κατωρθώσατε να αναβιβάσητε αυτήν εις το σημερινόν περιλάλητον, περίλαμπρον και αξιοθαύμαστον επίπεδον, εις την ενεστώσαν δόξαν και εύτακτον κατάστασιν.

«Μεθ’ υπομονητικής και αόκνου προσπαθείας ενεπλουτίσατε την Εκκλησίαν και Επαρχίαν ταύτην του καθ ημάς πανιέρου Οικουμενικού Θρόνου δια της οικοδομής νέων Ιερών Ναών και Ιερών Μονών, δια της συστάσεως πολλών ευαγών, φιλανθρωπικών, πνευματικών, εκπαιδευτικών και κοινωφελών Ιδρυμάτων, Ορφανοτροφείων, σχολείων, γηροκομείων, πνευματικών κέντρων και, τέλος, εθέσατε τας προϋποθέσεις δια την ανωτέραν θεολογικήν κατάρτισιν των επιθυμούντων αυτήν αυτόθι τέκνων της Μητρός Εκκλησίας μέσω της περιπύστου και ονομαστής Θεολογικής Σχολής του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου».

Ο κ. Βαρθολομαίος έκανε ειδική αναφορά στην αποκατάσταση των σχέσεων της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Σίδνεϊ με την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας και ευχήθηκε να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Σίδνεϊ η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Αδελαΐδας και οι άλλες άστεγες, πνευματικά, κοινότητας της Αυστραλίας: «Όλως δε ιδιαιτέρας μνείας και τονισμού χρήζει η μεγάλη, επίπονος και εργώδης προσπάθεια της ενσωματώσεως των σχισματικών Κοινοτήτων εις την Αγίαν, Καθολικήν, Αποστολικήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν, υπό το ωμοφόριον της υμετέρας Ιερότητος, η οποία προσπάθεια κατά το πλείστον επέτυχε και αποδίδει καρπούς. Εγκαρδίως ευχόμεθα και ελπίζομεν ότι, συν Θεώ, θα επανέλθουν εις την κανονικήν εκκλησιαστικήν τάξιν και αι ολίγαι υπολειπόμεναι εισέτι τοιαύται Κοινότητες, ιδία αι εν Αδελαΐδι, δια των συμβουλευτικών πατρικών παραινέσεων της υμετέρας θεοφιλούς Ιερότητος και δια των συντόνων προσπαθειών πάντων υμών, των κληρικών και λαϊκών μελών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας».

Τέλος, ο Οικουμενικός Πατριάρχης εκτίμησε, ότι η σταθερότητα και η ακμή της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας «δεν θα ήτο δυνατή» χωρίς την αγαστή, μακρόπνοη συνεργασία του κλήρου και του λαού της Αυστραλίας.

«Πάντα ταύτα, και πολλά έτερα σπουδαία και λεπτομερειακά, κυρίως δε η ευστάθεια και η ενεστώσα ακμή της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, δεν θα ήτο δυνατόν να επιτευχθούν άνευ υπομονής και σταθηράς μακροπνόου εργασίας και διαρκούς αγώνος, ως και ζήλου και αγάπης προς την Ελληνορθόδοξον Εκκλησίαν μας και την αυτόσε προσφιλή Ομογένειαν εν γένει. Ταύτην την υπομονήν και επιμονήν ασπάσασθε και κατά το νέον τούτο έτος της Χάριτος του Κυρίου με την βεβαιότητα ότι θα ευλογηθή παρά Θεού και θα καρποφορήση πλουσίως τόσον εις την προσωπικήν πνευματικήν ζωήν ενός εκάστου εξ υμών, όσον και εις την ζωήν της Εκκλησίας.»

Ευχήθηκε, δε, «επιτυχίαν και πλήρη ευόδωσιν των εργασιών {…} προκειμένου να συντελέση και η Συνέλευσις αύτη, ως και αι προηγούμεναι, εις τον καταρτισμόν και την οικοδομήν του όλου αυτόθι εκκλησιαστικού, ποιμαντικού, κοινωνικού και ευρυτέρου πανανθρωπίνης εμβελείας έργου».

Στην αντιφώνησή του ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του στον Οικουμενικό Πατριάρχη, διότι δεν αρκέστηκε στην απλή ανάγνωση του μηνύματός του από τον αντιπρόσωπό του στη Συνέλευση, αλλά επικοινώνησε προσωπικά με το λαό και τον κλήρο της Αυστραλίας.