Ζωή σαν τριαντάφυλλο

Της Ιωάννας Μπέτση

για την ΡΗΡ

Το  πορτραίτο  μιας   μεγάλης  καλλιτέχνιδας   που  χρωμάτισε  με  τη  φωνή της  το χρόνο.

Εντίθ  Τζοβάνα  Γκαστόν  ή  Εντίθ  Πιαφ  (Edith  Piaf),  όπως  την  έχετε  ακούσει,  η  Γαλλίδα  τραγουδίστρια,  η  πιο  σημαντική  παρουσία  στα  γαλλικά  βαριετέ.

Γεννήθηκε  στις  19  Δεκεμβρίου  του  1915,  λίγες  εβδομάδες  μετά  τη  γέννησή  της,  η μητέρα  της  την  εγκατέλειψε  και  την  Εντίθ  τη  μεγάλωσε  η  γιαγιά  της.

Μεγαλώνοντας,  ο  πατέρας  της  που  ήταν  ακροβάτης  του  δρόμου,  την  πήρε  μαζί  του  σε  περιοδείες  του  και  η  Εντίθ  άρχισε  να  τραγουδάει  στους  δρόμους  της  Γαλλίας  σε  ηλικία  δέκα  χρόνων.

Στα  δεκαπέντε  της,  πήγε  στο  Παρίσι  μόνη  της,  όπου  συνέχισε  το  τραγούδι  των  δρόμων.

Ο  Λουίς  Λεπλέ,  διευθυντής  Παρισινού  καμπαρέ,  την  άκουσε  να  τραγουδά,  η  φωνή  της  τον  μάγεψε  και   το  1933  της  έφτιαξε  συμβόλαιο.

Από  τότε  ξεκίνησε  την  καριέρα  της  στο  μαγαζί  του.  Η  “Mome  Piaf”,  το  μικρό  σπουργιτάκι  του  Λεπλέ  το  1935  ηχογράφησε  τον  πρώτο  της  δίσκο  σημειώνοντας  μεγάλη  επιτυχία.

Στη  διάρκεια  του  Β΄ Παγκοσμίου  πολέμου,  έδινε  συναυλίες  για  τους  αιχμαλώτους  πολέμου.

Στα  23  της  χρόνια,  ήδη  ήταν  μεγάλη  προσωπικότητα  και  γυρίζει  την  πρώτη  της  κινηματογραφική  ταινία  με  τεράστιο  θρίαμβο.

Η  ζωή  της  εκτός  από  ταλαντούχα  ήταν  και  έντονα  ερωτική.

Η  Πιαφ,  είχε  ένα  μεγάλο  ρεπερτόριο  συντρόφων  στη  σύντομη  ζωή  της.

Από  το  Παρίσι  στη  Νέα  Υόρκη  κάνει  πάταγο  τραγουδώντας  σε  μεγάλα  θέατρα,  υψώνοντας  τη  διασημότητά  της  στα  ύψη.

Μεγάλα  αστέρια  της  εποχής  του  ‘ 50  ήταν  φίλοι  της,  όπως  ο  Ζαν  Κοκτό  και η  Μάρλεν  Ντίντριχ,  που  τη  θαύμαζαν.

Έζησε  ένα  υπέροχο  ειδύλλιο  με  τον  πρωταθλητή  του  μποξ  Μαρσέλ  Σερντάν,  αλλά  ο  ξαφνικός  του  θάνατος   σε  αεροπορικό  δυστύχημα,  βύθισε  την  Εντίθ  σε  βαριά  κατάθλιψη.

Η  ζωή  της  παίρνει  άλλη  τροπή,  γιατί  εθίστηκε  στο  αλκοόλ  και  στα  φάρμακα.

Το  1952  μετά  από  πολλές  αποτοξινώσεις,  κάνει  εξαιρετικές  ηχογραφήσεις.

Συνεργάζεται  με  το  Ζορζ  Μουστακί,  ο  οπόιος  το  1959  της  έγραψε  το  τραγούδι  “Milord”,  που  σημείωσε  τεράστια  επιτυχία,  το  1960.

Στα  επόμενα  χρόνια  ακολούθησαν  ένας  γάμος,  το   1962  και  παράλληλα  πολλές  περιοδείες  που  ήταν  και  το  “τέλος”.

Το  καλοκαίρι  του  ‘ 62,  της  απονεμήθηκε  το  βραβείο  της  Ακαδημίας  Charles  Cros,  για  να  τιμήσουν  την  καριέρα  της.

Η  Εντίθ  Πιαφ,  το  μικρό  σππουργιτάκι  όπως  την  αποκαλούσαν,  έσβησε  στις  11  Οκτωβρίου  του  1963,  στα  48  της  χρόνια, από  αρρώστια  που  την  ταλαιπωρούσε  αρκετά  χρόνια,  στο  Plascassier.

Στη  διάρκεια  της  καριέρας  της  ηχογράφησε  πάνω  από  200  τραγούδια  και  πριν  μας  αφήσει,  τραγούδησε  “Non,  je  ne  regrette  rien”,  που  όλοι  λατρέψαμε.

Ο  θρύλος  της  Μπελβίλ,  αναπαύεται  στο  Παρίσι,  στο  κοιμητήριο  Περ  Λασέλ.

Εμείς  θα  θυμόμαστε  το  σπουργιτάκι  που  έγινε  αηδόνι  κι  ακόμα  και  σήμερα  λικνιζόμαστε  στον  απαλό  ρυθμό  του  “La  vie  en  Rose”.