O ελληνισμός της Φλώριδας το 1950, με τη ματιά του Πρωτοπρεσβύτερου Θεόδωρου Κυρίτση

TΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Στην δεκαετία του ‘50, όταν ο Πρωτοπρεσβύτερος, σήμερα, Θεόδωρος Κυρίτσης υπηρετούσε, νεαρός ών, εις το Τέξας και συγκεκριμένα στην πόλη Πόρτ Αρθουρ (Port Arthur), μεγάλο λιμάνι όπως και όλη εκείνη η περιφέρεια είχε μεγάλα λιμάνια στα οποία κατέπλεαν συνεχώς εκείνα τα χρόνια πολλά ελληνικά, εμπορικά σκάφη από διάφορα μέρη του κόσμου, σκέφθηκε να κάνει την Τελετή των Θεοφανείων και τον Αγιασμό των Υδάτων και στη δική του -τότε- ενορία.

Τον καιρό εκείνον, δύο μεγάλες τελετές των Θεοφανείων εγίνοντο στην Αμερική. Η μία εις το Τάρπον Σπρινγκς της Φλόριδας, (Tarpon Springs), που είναι ένα ελληνικό χωριό κατοικημένο από σφουγγαράδες, από Καλλυμνίους. Εκεί υπάρχει ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Νικολάου, μεγάλη εκκλησία και για άνω από 100 χρόνια  ο ιερεύς πρώτα και ο εκάστοτε αρχιεπίσκοπος κατέβαινε, τελούσε τη Θεία Λειτουργία και αγίαζε τα ύδατα. Και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Εις την Νέα Υόρκη, οι άλλοι χριστιανοί οι του πατρίου εορτολογίου, οι γνωστοί ως Παλαιοημερολογίτες,  έσπαζαν τον πάγον εις τον ποταμόν Χάντσον, εκεί όπου ο αεροπόρος κατέβασε το αεροπλάνο λόγω βλάβης μηχανών από πτηνά που μπήκαν μέσα, εκεί, λοιπόν, έσπαζαν τον πάγο και έπεφταν οι νεαροί για να πιάσουν το Σταυρό και να πάρουν την ευλογία , και συνεχίζουν μέχρι σήμερα.

Την περίοδο εκείνη, λοιπόν, δεκαετία του ’50, ο πατέρας Θεόδωρος Κυρίστης, αποφάσισε να ζητήσει άδεια να κάνει την Τελετή των Θεοφανείων στην ενορία του. “Παρεκάλεσα τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αμερικής, Θεός σχωρέστον, τον Ιάκωβο, (αφηγείται ο πάτερ Κυρίτσης στην ΡΗΡ) να μου δώσει και μένα μία ευλογία να ρίξω το Σταυρό στη θάλασσα”.

Ο Ιάκωβος είχε ενδοιασμούς. -Θα τα καταφέρεις; Του λέει.

-Θα προσπαθήσω για να ανταποκριθώ με την ευχή και την ευλογία σου, απαντά ο Πάτερ Κυρίτσης.

-Να ‘χεις την ευχή μου , παιδί μου, του λέγει ο Ιάκωβος.

Έτσι ξεκίνησε η προσπάθεια για την οργάνωση μιάς θρησκευτικής Τελετής των Θεοφανε΄’ιων, που έμεινε ιστορική στην ελληνική παροικία της Αμερικής. Ιδού πως διηγείται ο ίδιος ο πατέρας Κυρίτσης την όλη ιστορία.

“Αφού πήρα την ευλογία του Αρχιεπισκόπου. είπα να κάνω κάτι τις το διαφορετικό, που δεν είχε γίνει ποτέ μέχρι τότε –ίσως και μέχρι σήμερα-στον Ορθόδοξο κόσμο. 

Πιάνω το Δήμαρχο της Πόλεως και του λέω: « Θα ήθελες να γίνεις ο πιό φημισμένος δήμαρχος της Αμερικής;» Αυτός ήτανε λαδάς, είχε πετρελαιοπηγές. 

–Πες μου τι πρέπει να κάνω, λέει, να σε βοηθήσω και να βοηθηθώ.

Του εξηγώ το μεγαλείο των Επιφανείων της ελληνικής ορθοδόξου εκκλησίας. –Τι θέλεις να κάνω, μου λέει, είμαι στη διάθεσή σου.

Θέλω, όλα τα χριστουγεννιάτικα στολίδια που υπάρχουν, ο φωτισμός κλπ. να παραμείνουν μέχρι την ημέρα των Θεοφανείων, του λέω.

Γυρίζει στη γραμματέα του και της λέγει  ‘Ο,τι σου πει ο πάτερ γράψτο, να γίνει. –Τί άλλο θέλεις;

-Ο δρόμος της Εκκλήσίας να αλλάξει  να γίνει οδός Ορθοδοξίας. Ο άλλος ο δρόμος που κατεβαίνει και διασχίζει την πόλη να γίνει Λεωφόρος Παρθενώνος. Και της παραλίας,  Λεωφόρος Θεοφανείων.

Ουδέν πρόβλημα, λέει ο δήμαρχος, όλα αλλάζουν!

-Θέλω επίσης, του λέω, τους αστυνομικούς της πόλεως, μοροσυκλετιστάς να είναι σε σχήμα τριγώνου διότι για πρώτη φορά βλέπουμε  την Αγία τριάδα στην Βάπτιση του Χριστού. Βέβαια στη γέννεση λέγει: Γεννηθήτω φως και εγένετο κοκ. Αλλά την τελευταία ημέρα έγινε Συμβούλιο, έγινε Σύσκεψις της Αγίας Τριάδος, ξέρετε τι πάει να πει, σύσκεψη Θεού και Πατρός, Υιού και Παναγίου Πνεύματος;

Και έτσι γράφει η Γέννεσις: Δεύτε ουν ποιήσομεν (πληθυντικός, και η Αγία Τριάς μέσα) άνθρωπον κατ΄εικόνα ημετέρα και ομοίωσιν.

Στην Καινή Διαθήκη βλέπομεν ολοκάθαρα την Αγίαν Τριάδα . Ο Χριστός βαπτιζόμενος,  στον Ιορδάνη Ποταμό, το Πανάγιο  Τελεταρχικόν πνεύμα εν είδη Περιστεράς, η δε φωνή του Θεού  και πατρός εκ των ουρανών: ούτως εστίν ο υίός μου ο αγαπητός, ολοκάθαρη η Η Αγία Τριάς.

Οι μοτοσικλετιστές, αγαπητέ κύριε δήμαρχε, του πρόσθεσα, πρέπει να είναι σε σχήμα τριγώνου, οι Ελληνοαμερικανικές σημαίες, τα  φώτα να αναβοσβήνουν κ.ο.κ. και να αρχίσει η παρέλαση της διαδρομής πρώτα.  

Ακολουθούμενοι  από τους Σερίφηδες μοτοσικλετιστές, σε σχηματισμό σταυρού, όμως, αυτοί. Ακολουθούσε μία λιμουζίνα όπου είμαστε εμείς οι ιερείς, ο δήμαρχος με το Σταυρό βέβια μέσα. Και προχωρούμε τώρα προς τα κάτω. Η εκκλησία ήταν δαφνοστεμμένη, ίσα με 382 αυτοκίνητα με τα φώτα αναμμένα.

Η μεγαλύτερη Πυροσβεστική αντλία της Πόλης είχε έναν πανύψηλο ολόλευκο Σταυρό, με γαλανές κορδέλες όπου μας είχαν φτιάξει Έλληνες ναυτικοί και το τελευταίο όχημα ήταν ο Ερυθρός Σταυρός μήπως ο μοι γέννοιτο χρειαζότανε.

Μόλις φθάσαμε στην παραλία, η εξέδρα ήταν έτοιμη. Ανεβήκαμε όλοι επάνω και παρακολουθούμε τώρα την παρέλαση της ξηράς. Ένα Σώμα ελληνικού σκάφους, οι αξιωματικοί, με τις στολές τους, με την ελληνική σημαία, με το σωσσίβιο του σκάφους με το όνομα επάνω και ύστερα ένα Σώμα Στρατού κι αυτοί με τις στολές και τον οπλισμό τους.

Ακολουθούσε άλλη οργάνωση, μετά άλλο Σώμα ελληνικού σκάφους, μετά άλλο Σώμα στρατού κοκ.

Όλοι οι πάστορες της πόλεως τους έχω δώσει έναν ξύλινο Σταυρό και μια λαμπάδα.

Ακολουθούν τα Σχολεία.

 Εκείνη την ώρα που συνέβαιναν αυτά,  ένα σκάφος, ένας σταυρός από επτά μικρά αεροπλάνα σε σχηματισμό σταυρού.  Πετούσαν ύπερθεν –από πάνω- και το τελευταίο αεροπλάνο έριξε 12.000 προκηρύξεις  με το ιστορικόν της ημέρας και την Διακήρυξη του Προέδρου του Τέξας, του Γκόβερνορ Μπράιντ Στάνιελ και άλλων.

Με την Εκκλησία του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Γεωργίου, το μήνυμα το δικό μας κλπ.

Εν συνεχεία κάναμε τον Αγιασμό. Έρχεται ύστερα μία ακταιωρός και μας πηγαίνει στο πολεμικό Σκάφος όπου ακολουθούντανε από όλα τα πλοιάρια της Περιφερείας.

Το Πολεμικό Σκάφος, εν πλήρει και μέγα σημαιοστολισμό μόλις ανεβαίναμε επάνω μας χαιρετούσαν. Μία μέρα νωρίτερα είχαμε φτιάξει μία πλωτή Αγία Τράπεζα με ελληνοαμερικανικές σημαίες, Εξαπτέρυγα κλπ.

Και είχα δίπλα μου τον Στρατηγό της Αεροπορίας.  Φίλος καλός και αγαπητός, τον είχα κάνει Τελετάρχη. Και όταν κατά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου του λέγω: Τώρα τα αεροπλάνα να έρχονται ανά τριάδες ύπερθεν της Τελετής.

Είχε σηκώσει όλην την αεροπορικήν βάσιν στον αέρα!.. Έχομε ταινίες, έχομε φωτογραφίες, αποκόμματα εφημερίδων, το είδε όλη η Αμερική! Όλες οι εφημερίδες της Αμερικής το είχαν στην πρώτη σελίδα!

Ο Ιάκωβος κάλεσε τη Σύνοδο των Δεσποτάδων και είπε, τι θα γίνει με αυτόν τον ιερέα, να τον τιμωρήσουμε!

Σηκώνονται δύο-τρεις, γιατί; του λένε. Δεν βλέπετε τι έκανε εδώ πέρα, μέχρι και τανκς είχε ακόμη! Έχουμε δυό-τρεις τέτοιους; Μας ανέδειξαν αμέσως!

Πώς τα είχε επιτύχει όλα αυτά ο πατέρας Κυρίτσης; «Είχα εξηγήσει στον Στρατηγό ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία προσεύχεται για εύσημον και ειρηνικό πλουν και για το λόγο αυτόν δεν θέλουμε πολέμους. Θέλουμε μόνον ειρηνικόν πλουν. Και η Αμερική είναι εκείνη η οποία δίνει και χαρίζει την ειρήνη στην οικουμένη. Πάτερ, μου , αυτά που μου λες με συγκινούν, μου είπε ο Στρατηγός. Και πρόσθεσε: Σου δίνω ένα μικρό Πολεμικό Σκάφος, να το στολίσουμε εμείς, οι ναυτικοί θα στέκονται όπως πρέπει να στέκονται  με τις στολές τους, θα χαιρετούν και όλα τα πλοιάρια της περιφέρειας ακολουθούσαν το σημαιοστολισμένο Πολεμικό Σκάφος.

Και,  κατά την ώρα που έπεφτε ο Σταυρός εις τα ύδατα, οι σειρήνες της πόλεως εδονούσαν… Το τι έγινε, χαλασμός Κυρίου! Όλοι ζητοκραύγαζαν «ζήτω ο Ελληνισμός»! «Ζήτω η ελληνική Ορθοδοξία»!

Έπεσαν στη θάλασσα φοιτητές από τα πέριξ Πανεπιστήμια για να πιάσουν τον Σταυρό Τον έπιασε ένας Έλληνας φοιτητής από τη Βραζιλία. Και του χαρίσαμε έναν χρυσό σταυρό!

Στον στρατηγό της αεροπορίας –που όπως είπε τον έκανε τελετάρχη-  ξέρετε τι του είπα; Τον έκανα και δάκρυσε αυτός!  Θα σηκώσω όλη την δύναμη στο άερα, είπε, ξέρεις πρόσθεσε, απαγορεύεται να κάνουμε για εκκλησίες τέτοια πράγματα, αλλά θα πω ότι θα είναι γυμνάσια!

Είναι μία αλησμόνητη ημέρα για μένα διότι εκοπίασα πάρα πολύ να παρουσιάσω όλο αυτό, είπε ο πάτερ Κυρίτσης στην ΡΗΡ. Και πρόσθεσε:

Κατά τα τέλη της ζωής του ο αείμνηστος τώρα πλέον αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος μου λέγει: Αισθάνομαι ότι θα είναι η τελευταία μου χρονιά να ρίξω το Σταυρό εις την Φλώρινα. Αν έχεις την καλωσύνη μπορείς να κάνεις τα ίδια πράγματα που έκανες τότε στο Τέξας;

Εγώ υπηρετούσα τότε στην Φλώριδα, στην Εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας την οποία και έχτισα, με τη χάρη του Κυρίου, βέβαια.

Του λέγω, μου έκοψες τα πόδια!

-Ήσουν τριάντα χρόνια μπροστά, λέει.

Αυτά σήμερα γίνονται παντού στην Αμερική. Όλοι ρίχνουν το Σταυρό στη θάλασσα, στις λίμνες ή στα ποτάμια. Οργανώνεται ο ελληνισμός και παντού χαίρεσαι να βλέπεις να αγιάζονται τα ύδαστα από την μία άκρη έως την άλλη”, κατέλεξε ο πατέρας Θεόδωρος.