“Σήμερα τα φώτα και ο φωτισμός”

Ιωάννα  Μπέτση

Για την ΡΗΡ.

Σύμφωνα  με  τη  λαική  παράδοση  τις  ημέρες  αυτές  που  “τα  νερά  είναι  αβάφτιστα”,  οι    βγαίνουν από  τη  γη  για  να  πειράξουν  τους  ανθρώπους  και  να  ανακατέψουν τα σπίτια.

Είναι  αερικά;  έτσι έλεγαν  οι  γιαγιάδες  μας.  Μαυριδερά  ξωτικά,  ξερακιανά  όντα  που  χορεύουν,  πηδούν  και  παρενοχλούν,  κυρίως  τις  νοικοκυρές  τρώγοντάς  τους  τα γλυκά.

Ένα  ολόκληρο  χρόνο  παλεύουν  να  κόψουν  το  δέντρο  που  στηρίζει  τη γη.

Ενώ  κοντεύουν  να  τελείωσουν  το  κόψιμο  φτάνουν  τα  Χριστούγεννα,  τότε  αφήνουν  τα  πριόνια  και  αποφασίζουν  ν’ ανέβουν  στη  γη  να  “διασκεδάσουν”  πειράζοντας  τους  ανθρώπους.

Αυτά  όμως  για  δώδεκα  ημέρες  ως  την  παραμονή  των  Φώτων,  που  με  τον  Αγιασμό  των  Υδάτων  διώχνονται  και   οι   άνθρωποι  ησυχάζουν.

Οι  καλικάντζαροι  στην  Ελλάδα  έχουν  διάφορες  μορφές  από  περιοχή  σε  περιοχή,  άλλοι  τους  φαντάζονταν  σαν  δαιμόνια  και  άλλοι   ότι είχαν  τη  μορφή  σατανά.

Οι  πράξεις  χριστιανικής  λατρείας  όπως  το  σημείο  του  Σταυρού  στις  πόρτες  των  σπιτιών,  στα παράθυρα  και  ο  Αγιασμός  των σπιτιών  την  παραμονή  των  Φώτων,  ήταν  μέσα  προφύλαξης  των  ανθρώπων  από  τα  περίεργα  αυτά  όντα.

Με  το  πέρασμα  των  χρόνων,  οι  φόβοι  των  ανθρώπων  άρχισαν  να  καθησυχάζονται,  μα  κράτησαν  στην  πλούσια  ελληνική   παράδοση  το  έθιμο  για  το  διωγμό  των  καλικάντζαρων  κια  την  κάθαρση  με  τον  Αγιασμό  των  Υδάτων,  που  γιορτάζεται  στις  6  Ιανουαρίου.