ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Καλό ταξίδι…

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Ήταν ένα έτος, το 2012, που τα είχε όλα! Περίπου πτωχεύσαμε, πολλοί αυτοκτονήσαμε, κάποιοι συγκυβερνήσαμε, πολλοί απεργήσαμε, χιλιάδες απολυθήκαμε! Ελάχιστοι διαμαρτυρηθήκαμε! Μα πάνω απ΄όλα, …κουρευτήκαμε, γίναμε των …λιστών και των εξαδελφών, διασωθήκαμε στο παρά τσαφ, πήραμε και τη δόση μας και γενικά, ήτανε μιά χρονιά “πνιγμένη” στα γεγονότα.

Κάπου ‘δω πάει και το λεγόμενο …άντε και μη σε ξαναδούν τα μάτια μου!

Και επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, νάτες πάλι οι εύχες, άντε με το καλό να μας μπεί η νέα χρονιά, δώστου υγεία και αισιοδοξία το 2013 και όλα τα συναφή, και αυτά  κόντρα σε όσους επιμένουν να θεωρούν γρουσούζικο το “13”.

Τώρα θα μου πείτε όταν έχεις δει ένα 12 το 13 σε μάρανε; Έλα ντε! Τι παραπάνω θα πάθουμε μέσα στο 13; Θα χασούμε λεφτά; Γιατί μας έμειναν καθόλου για να τα χάσουμε; Θα μας κόψουν μισθό; Αφού μισθό δεν παίρνουμε, δεν πάνε να κόψουνε όσο θέλουνε; Έχει φτάσει να πληρωνόμαστε κάθε που έχει, όσα έχει, το αφεντικό…

Χώρια που ούτε για τη ΔΕΗ δεν φτάνουν…

Καλά -καλά ούτε και για …τσίχλες!

Εγώ, πάντως, το 13 δεν το φοβάμαι. Κάτι μου λέει ότι θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές! Στιγμές Παπακωσταντίνου, ας πούμε! Αλήθεια, θυμάστε τι έσουρε στο “διεφθαρμένο κράτος” αυτός ο …αδιάφθορος;  Αμ ο Γιώργος, καλέ που ήταν κρυμμένο το παιδί και τώρα ελέω Λαγκάρντ εμφανίστηκε και πάλι σε ρόλο …εθνοσωτήρα και αυτός! Βρε, μέχρι και ο Σημίτης …έσκασε μύτη!

Όλος ο θίασος επί σκηνής, για το μεγάλο φινάλε!..

Και τι θίασος. Εξασφαλισμένο γέλιο μέχρις δακρύων! Γι αυτά που χάσαμε, γι αυτά που θά ΄ρθουν. Και χάθηκες και συ βρε Δέσποινα! Και κάθε Δέσποινα! Ούτε φωνή ούτε ακρόαση! Μιά όαση στην μέση της ερήμου, μιά δροσοσταλιά στην ξέρα του καλοκαιριού!

Χειμώνιασε! Και περπατάς με το κεφάλι σκυφτό, καμπουριασμένος από τις σκέψεις και τα προβλήματα.

Και περιμένεις. ‘Οχι το λεωφορείο. Αυτό το έχασες από πολύ νωρίς. Περιμένεις το άγνωστο αύριο να είναι καλύτερο από το γνωστό χθες. Γενικά, κάθε άγνωστο νομίζεις ότι θα είναι καλύτερο. Μέχρι που γίνεται και αυτό γνωστό. Όμοια άσχημο… Πάντα η απομυθοποίηση έρχεται καθυστερημένη. Γιώργο, Κώστα όπως και να σε λένε, σημασία έχει το ταξίδι, όχι η Ιθάκη.

Αν ήτανε αλλιώτικα, ο Οδυσσέας δεν θα άφηνε ποτέ μονάχη την Πηνελόπη. Θα παρέμενε στο νησί του!

Και μεις ταξιδεύουμε. Και η Ομογένεια ταξιδεύει. Και ο Ελληνισμός ταξιδεύει.

Καλό μας ταξίδι.

Καλό μας 2013.