Τρίγωνα, κάλαντα

 Της Ιωάννας  Μπέτση

για την ΡΗΡ

Εγκωμιαστικά,  δημοτικά  ευχητικά  τραγούδια  που  λέγονται ή  τραγουδούνται  κατά  την  ελληνική  παράδοση,  την  παραμονή  των  μεγάλων  θρησκευτικών  εορτών,  Χριστουγέννων,  Πρωτοχρονιάς  και  Θεοφανίων.

Τα  κάλαντα  έχουν  προέλθει  από  τις  Βυζαντινές  Καλένδες  και  λέγονται από  εκείνη την  εποχή.

Ο  κύριος  σκοπός τους  ήταν  πάντοτε η  παρέα  και  οι  καλαντιστές  εισέπρατταν  γλυκά,   καρύδια,  μήλα,  κρασί.

Η  μεγαλύτερη  χαρά  των  καλαντιστών  ήταν η  κοινή  διασκέδαση.

Τα  λόγια  που  τραγουδούσαν  δεν  αφορούσαν  μόνο   το  σπιτικό  που  επισκέπτονταν,  άλλα  έλεγαν  στον  παππά,  άλλα  στο  δάσκαλο,  άλλα  για ένα  ανύπαντρο   κορίτσι.

Έτσι  υπήρχε  και  διατηρόταν  το  δέσιμο  μεταξύ   των  ανθρώπων.

Συνήθως  τα  κάλαντα  λέγονται  από  παιδιά  που  κουβαλάνε  αιώνες  αυτή  την   παράδοση.

Γυρνούν  από   σπίτι  σε  σπίτι  κρατώντας  ένα  μεταλλικό  τρίγωνο  και  το  χτυπούν  με  μία  μικρή  σιδερένια  βέργα  για  να  βγάζει  ήχο. 

Κάποιες  φορές  παίζουν  με  μελώδικες  και  στα  νησιά  ακορντεόν,  βιολιά  και  κιθάρες.

Κάθε  τόπος  έχει  τα  δικά  του  κάλαντα,  που  τραγουδούνται ή  ψάλλονται  με  παραλλαγές.

Το  έθιμο αυτό  συνεχίζεται  μέχρι  και σήμερα.

Κάθε  παραμονή  τα  παιδιά  ξεκινούν  νωρίς  το  πρωί  κι  έρχονται  να “μας τα  πουν”,  όπως  λέγεται.

Εμείς  οι  μεγάλοι  ακούμε  ευχάριστα  και  με   νοσταλγία  τις  μελωδίες  των  παιδιών  και  νιώθουμε  σα  να  έχουν  ανοίξει οι   ουρανοί,  οι   άγγελοι  ανεβοκατεβαίνουν  ψάλλοντας  το  “Δόξα  εν  Υψίστοις  Θεώ” .