Απεβίωσε ο Όσκαρ Νίμαγερ, o «πατριάρχης της σύγχρονης αρχιτεκτονικής»
Παναγιώτης Βελισσάρης – Λυμπερίδης
Από το Newpost.gr
Ο «πατριάρχης της σύγχρονης αρχιτεκτονικής», ο διάσημος αρχιτέκτονας, αλλά και ο βαθύτατα πολιτικοποιημένος άνθρωπος, ο Όσκαρ Νίμαγερ , άφησε τα ξημερώματα της Πέμπτης σε ηλικία 104 χρόνων την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο του Ριο Ντε Τζανέιρο.
Η λαμπρή καριέρα του ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 30, όταν ανέλαβε τη δημιουργία ενός κτιριακού συγκροτήματος σε ένα προάστιο της πόλης Μπέλο Οριζόντε. Από τότε και μέσα σε μία εικοσαετία κατάφερε να γίνει ένας από τους πιο σημαντικούς αρχιτέκτονες παγκοσμίως και μία από τις πιο εμβληματικές φιγούρες της τάσης του μοντερνισμού.
Ο Καθεδρικός ναός της Μπραζίλια
Η μετάβαση προς το μέλλον
Η πρώτη σημαντική στιγμή της καριέρας του είναι η συμμετοχή του στην ομάδα αρχιτεκτόνων που θα σχεδίαζε το κτήριο του νεοσύστατου τότε ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη, το 1952. Χαρακτηριστικό της επιτυχίας του ήταν ότι έλαβε προσκλήσεις να διδάξει στις σχολές αρχιτεκτονικής τόσο του πανεπιστημίου Yale, όσο και αυτό του Harvard.
Το αποκορύφωμα ωστόσο για τον Νίμαγερ θα έρθει το 1956 όταν ο νεοεκλεγής πρόεδρος της Βραζιλίας Γιουσελίνο Κούμπιτσεκ θα τον καλέσει να συμβάλει σε ένα μοναδικό εγχείρημα: Τη δημιουργία από το «μηδέν» της νέας πρωτεύουσας της χώρας, τη Μπραζίλια.
Ο Νίμαγερ σχεδιάζει τα σημαντικότερα κυβερνητικά κτήρια της νέας πρωτεύουσας, αλλά και τον καθεδρικό ναό. Με τον τολμηρό φουτουριστικό σχεδιασμό του η πόλη έγινε το σήμα κατατεθέν στην πορεία της Βραζιλίας προς το μέλλον και είδωλο της σύγχρονης αρχιτεκτονικής.
Η πηγή έμπνευσης
Ακούραστος δημιουργός αρχιτεκτονικών ιδεών και σχεδίων συμμετείχε σε νέες μελέτες μέχρι και λίγο πριν το θάνατό του. Στη διάρκεια της καριέρας του κέρδισε παγκόσμια αναγνώριση ενώ του απονεμήθηκαν πολλά βραβεία αρχιτεκτονικής.
Η πρώτη σημαντική στιγμή της καριέρας του είναι η συμμετοχή του στην ομάδα αρχιτεκτόνων που θα σχεδίαζε το κτήριο του νεοσύστατου τότε ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη, το 1952. Χαρακτηριστικό της επιτυχίας του ήταν ότι έλαβε προσκλήσεις να διδάξει στις σχολές αρχιτεκτονικής τόσο του πανεπιστημίου Yale, όσο και αυτό του Harvard.
Το αποκορύφωμα ωστόσο για τον Νίμαγερ θα έρθει το 1956 όταν ο νεοεκλεγής πρόεδρος της Βραζιλίας Γιουσελίνο Κούμπιτσεκ θα τον καλέσει να συμβάλει σε ένα μοναδικό εγχείρημα: Τη δημιουργία από το «μηδέν» της νέας πρωτεύουσας της χώρας, τη Μπραζίλια.
Ο Νίμαγερ σχεδιάζει τα σημαντικότερα κυβερνητικά κτήρια της νέας πρωτεύουσας, αλλά και τον καθεδρικό ναό. Με τον τολμηρό φουτουριστικό σχεδιασμό του η πόλη έγινε το σήμα κατατεθέν στην πορεία της Βραζιλίας προς το μέλλον και είδωλο της σύγχρονης αρχιτεκτονικής.
Η πηγή έμπνευσης
Ακούραστος δημιουργός αρχιτεκτονικών ιδεών και σχεδίων συμμετείχε σε νέες μελέτες μέχρι και λίγο πριν το θάνατό του. Στη διάρκεια της καριέρας του κέρδισε παγκόσμια αναγνώριση ενώ του απονεμήθηκαν πολλά βραβεία αρχιτεκτονικής.
Η βουλή της Βραζιλίας
Μουσείο μοντέρνας τέχνης του Niteroi
Το τελευταίο σχέδιο πάνω στο οποίο δούλευε ο Νίμαγερ ήταν το μουσείο Καλών Τεχνών στο Καράκας.
Κύριο χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής του ήταν οι καμπύλες γραμμές, αλλά και ο ιδιαίτερος σχεδιασμός των κτηρίων του.
Από τον καθεδρικό ναό της Μπραζίλια σε σχήμα κορόνας έως την κυματοειδή έδρα του Κομμουνιστικού Κόμματος στο Παρίσι και το «αιωρούμενο» πάνω σε υποτυπώδη βάση «πιατάκι» του μουσείου μοντέρνας τέχνης του Niteroi, στο Ριο Ντε Τζανέιρο, όλα τα έργα του Νιμάγερ αποκαλύπτουν την προσήλωσή του στις κυκλικές και ελικοειδείς μορφές που αντιγράφει από τη φύση.
Ο ίδιος είχε ισχυρισθεί ότι η στιλιστική του επινόηση είχε ως πηγή έμπνευσης τις καμπύλες των γυναικών της πατρίδας του.
Ο πολιτικοποιημένος αρχιτέκτονας
Η επαγγελματική και πολιτική πορεία του Νίμαγερ, υπήρξαν παράλληλες κα θόλη τη διάρκεια της καριέρας του. Πέρα από την επαγγελματική του αναγνώριση, ο Νίμαγερ υπήρξε άνθρωπος με σαφή ιδεολογική θέση, αφού υπήρξε δραστήριο μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Βραζιλίας.
Όταν ανατρέπεται η κυβέρνηση Κούμπιτσεκ το 1968 από με πραξικόπημα, ο αρχιτέκτονας είναι ανάμεσα στους κυριότερους πολιτικούς εχθρούς του νέου καθεστώτος, με αποτέλεσμα να εξοργισθεί στη Γαλλία, όπου και άνοιξε γραφείο. Παράλληλα επισκέπτεται τακτικά τη Σοβιετική Ένωση, ενώ στηρίζει ενεργά τον νέο ηγέτη της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο.
Επιστρέφει στα μέσα της δεκαετίας του 80 στην Βραζιλία, όπου και επαναδραστηριοποιείται τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Αναλαμβάνει και πάλι σημαντικά πρόζεκτς, ενώ μία από τις πιο «στρατευμένες» δημιουργίες του υπήρξε και το αμφιλεγόμενο μνημείο για την ιστορία της λατινικής Αμερικής στην πόλη του Σάο Πάολο.
Παράλληλα, στα μέσα της δεκαετίας του 90 αναλαμβάνει γενικός γραμματέας του ΚΚ Βραζιλίας. Χάρης τη γενική του αποδοχή, αλλά και την τρομερή δημοφιλία του ( στη Βραζιλία θεωρείται πολύ μεγάλη προσωπικότητα), ο Νίμαγερ καταφέρνει να ανασυγκροτήσει το κόμμα, το οποίο βρισκόταν σε φάση διάλυσης μετά τη διάσπαση του 1992.
Η ιδεολογική του θέση, η επιτυχία του ως γγ του Κομμουνιστικού Κόμματος Βραζιλίας, αλλά και το επαγγελματικό του κύρος τον καθιστούν σημαντική φυσιογνωμία στη λατινική Αμερική. Μέχρι το τέλος της ζωής του ο Νίμαγερ διατηρούσε θερμές σχέσεις με τον ηγέτη της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, αλλά και με τον Φιντέλ Κάστρο.
Ενδεικτικό της εκτίμησης που έτρεφε ο ηγέτης της Κούβας στο πρόσωπο του βραζιλιάνου αρχιτέκτονα ήταν και η φράση που κάποτε είπε για αυτόν: «Εγώ και ο Νίμαγερ είμαστε οι τελευταίοι κομμουνιστές που μείναμε στον πλανήτη»!
Όσκαρ Νίμαγερ, μια σπουδαία προσωπικότητα…
Ο άοκνος αρχιτέκτονας με τα κτήρια του βοήθησε στη διαμόρφωση της αρχιτεκτονικής του 20ού αιώνα και στη δημιουργία του οράματος της ανθρωπότητας για το μέλλον. Με περισσότερα από 600 κτίρια στο ενεργητικό του, αλλά και με σημαντική πολιτική παρουσία στις γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βραζιλίας, ο Νίμαγερ ήταν πάνω απ’ όλα ένας πρωτοπόρος της μετάβασης του κόσμου στη νέα εποχή…
Κύριο χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής του ήταν οι καμπύλες γραμμές, αλλά και ο ιδιαίτερος σχεδιασμός των κτηρίων του.
Από τον καθεδρικό ναό της Μπραζίλια σε σχήμα κορόνας έως την κυματοειδή έδρα του Κομμουνιστικού Κόμματος στο Παρίσι και το «αιωρούμενο» πάνω σε υποτυπώδη βάση «πιατάκι» του μουσείου μοντέρνας τέχνης του Niteroi, στο Ριο Ντε Τζανέιρο, όλα τα έργα του Νιμάγερ αποκαλύπτουν την προσήλωσή του στις κυκλικές και ελικοειδείς μορφές που αντιγράφει από τη φύση.
Ο ίδιος είχε ισχυρισθεί ότι η στιλιστική του επινόηση είχε ως πηγή έμπνευσης τις καμπύλες των γυναικών της πατρίδας του.
Ο πολιτικοποιημένος αρχιτέκτονας
Η επαγγελματική και πολιτική πορεία του Νίμαγερ, υπήρξαν παράλληλες κα θόλη τη διάρκεια της καριέρας του. Πέρα από την επαγγελματική του αναγνώριση, ο Νίμαγερ υπήρξε άνθρωπος με σαφή ιδεολογική θέση, αφού υπήρξε δραστήριο μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Βραζιλίας.
Όταν ανατρέπεται η κυβέρνηση Κούμπιτσεκ το 1968 από με πραξικόπημα, ο αρχιτέκτονας είναι ανάμεσα στους κυριότερους πολιτικούς εχθρούς του νέου καθεστώτος, με αποτέλεσμα να εξοργισθεί στη Γαλλία, όπου και άνοιξε γραφείο. Παράλληλα επισκέπτεται τακτικά τη Σοβιετική Ένωση, ενώ στηρίζει ενεργά τον νέο ηγέτη της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο.
Επιστρέφει στα μέσα της δεκαετίας του 80 στην Βραζιλία, όπου και επαναδραστηριοποιείται τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Αναλαμβάνει και πάλι σημαντικά πρόζεκτς, ενώ μία από τις πιο «στρατευμένες» δημιουργίες του υπήρξε και το αμφιλεγόμενο μνημείο για την ιστορία της λατινικής Αμερικής στην πόλη του Σάο Πάολο.
Παράλληλα, στα μέσα της δεκαετίας του 90 αναλαμβάνει γενικός γραμματέας του ΚΚ Βραζιλίας. Χάρης τη γενική του αποδοχή, αλλά και την τρομερή δημοφιλία του ( στη Βραζιλία θεωρείται πολύ μεγάλη προσωπικότητα), ο Νίμαγερ καταφέρνει να ανασυγκροτήσει το κόμμα, το οποίο βρισκόταν σε φάση διάλυσης μετά τη διάσπαση του 1992.
Η ιδεολογική του θέση, η επιτυχία του ως γγ του Κομμουνιστικού Κόμματος Βραζιλίας, αλλά και το επαγγελματικό του κύρος τον καθιστούν σημαντική φυσιογνωμία στη λατινική Αμερική. Μέχρι το τέλος της ζωής του ο Νίμαγερ διατηρούσε θερμές σχέσεις με τον ηγέτη της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, αλλά και με τον Φιντέλ Κάστρο.
Ενδεικτικό της εκτίμησης που έτρεφε ο ηγέτης της Κούβας στο πρόσωπο του βραζιλιάνου αρχιτέκτονα ήταν και η φράση που κάποτε είπε για αυτόν: «Εγώ και ο Νίμαγερ είμαστε οι τελευταίοι κομμουνιστές που μείναμε στον πλανήτη»!
Όσκαρ Νίμαγερ, μια σπουδαία προσωπικότητα…
Ο άοκνος αρχιτέκτονας με τα κτήρια του βοήθησε στη διαμόρφωση της αρχιτεκτονικής του 20ού αιώνα και στη δημιουργία του οράματος της ανθρωπότητας για το μέλλον. Με περισσότερα από 600 κτίρια στο ενεργητικό του, αλλά και με σημαντική πολιτική παρουσία στις γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος της Βραζιλίας, ο Νίμαγερ ήταν πάνω απ’ όλα ένας πρωτοπόρος της μετάβασης του κόσμου στη νέα εποχή…
Σχόλια Facebook