“Μπορούμε να κάνουμε θαύματα όταν είμαστε ενωμένοι”, λένε οι δημιουργοί του Πύργου

Ο υπουργός Πολυπολιτισμού και Ιθαγένειας της Βικτώριας, Νίκος Κότσιρας, εκφράζει ανεπιφύλαχτα τον ενθουσιασμό του για «την εξέλιξη των πραγμάτων που, τελικά, οδήγησαν στην υλοποίηση ενός ονείρου που, αρχικά, φαινόταν σχεδόν απραγματοποίητο. Είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί αυτή τη χρονική στιγμή που βρισκόμαστε στο μεταίχμιο αλλαγών που προκαλεί η ροή αυτής της ίδιας της ζωής. Η πρώτη γενιά, έχοντας προσφέρει πάρα πολλά και -στην ουσία- έχοντας βάλει τις βάσεις για όλα αυτά που υπερηφανευόμαστε σήμερα, σταδιακά δίνει τη σκυτάλη στις νεότερες γενιές. Χρέος των τελευταίων, να φανούν αντάξιοι της πλούσιας κληρονομιάς που τους κληροδοτείται σήμερα.

Ο Ελληνικός Πύργος θα δώσει –αναμφίβολα- νέα πνοή στην ομογένεια. Θα εμπνεύσει και θα ανοίξει νέες διόδους στον πολιτισμικό χώρο. Εκείνο που κρίνω ότι απαιτείται από τους ηγέτες της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και τους υπεύθυνους της λειτουργίας του Πολιτιστικού Κέντρου του Πύργου, είναι να εμπνεύσουν την ομογένεια, αλλά και την ευρύτερη κοινωνία να δώσει ζωή και νόημα σ’ αυτό που θα αναγερθεί. Γιατί ένα κτίριο από μόνο του, όσο εντυπωσιακό και να είναι, δεν αρκεί. Χρειάζεται, επομένως, έξυπνος σχεδιασμός και προγραμματισμός, ώστε να τον δούνε τον χώρο αυτόν σα δικό τους και οι νεότερες γενιές.

Από την άλλη πλευρά και η ευρύτερη κοινωνία θα πρέπει να τον προσεγγίσει σαν την καρδιά του ελληνισμού, όπου εκεί θα μπορέσει να απολαύσει εκθέσεις, μουσική, διαλέξεις και όλον τον πλούτο της ελληνικής κουλτούρας. Για να γίνει αυτό, κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να επιστρατευτούν νε άτομα με πείρα και γνώσεις στο αντικείμενο που λέγεται ‘ελληνικός πολιτισμός’, σύγχρονος και κλασσικός», θα καταλήξει ο κ. Κότσιρας.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΘΑΥΜΑΤΑ

«Μπορούμε να κάνουμε θαύματα, όταν είμαστε ενωμένοι και το πνεύμα που μας διέπει είναι θετικό» θα πει ένας από τους μεγάλους δωρητές και ευεργέτες της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, ο κ. Νίκος Ανδριανάκος.

«Ο Ελληνικός Πύργος είναι ένα έργο το οποίο αποδεικνύει ακριβώς αυτό. Στην αρχή, πολλοί λίγοι πίστευαν στην υλοποίησή του. Πέρασε μέσα από τη φωτιά των αντιρρήσεων και των αντιδικιών μέχρι να βγει στο ξέφωτο και να μπορέσει να βρει σήμερα την πραγμάτωσή του. Αυτά είναι γνωστά.

Αποδείχτηκε, για ακόμη μια φορά, ότι τα καλά έργα, βρίσκουν τρόπο να υλοποιηθούν. Ο Έλληνας, μεταξύ όλων των άλλων, είναι φιλότιμος, ευφυής και δίκαιος. Όταν αντιληφθεί ότι ένα έργο είναι για το γενικό καλό, το υποστηρίζει. Εκείνο που μας ενδιαφέρει σήμερα πρωτίστως, είναι να διατηρηθεί η ελληνική γλώσσα και ο ελληνικός πολιτισμός στις νεότερες γενιές. Η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης έχει μια αξιόλογη μακρά πορεία σ’ αυτούς τους τομείς. Οι ιδρυτές της και οι συνεχιστές του έργου τους είχαν αυτούς τους τομείς πάντα ως πρωταρχικούς στόχους γι’ αυτό και μπορούμε σήμερα να περηφανευόμαστε για έργα, όπως είναι και το Alphington Grammar. Ας μη ξεχνάμε επίσης ότι και ο Ελληνικός Πύργος χτίζεται στα θεμέλια και στη γη που εξασφάλισαν οι προηγούμενες γενιές του οργανισμού. Εύχομαι κάθε επιτυχία στο έργο του σημερινού Δ. Συμβουλίου που τολμά και επιχειρεί πραγματικά μεγάλα άλματα» θα πει ο κ. Ανδριανάκος.

ΑΞΙΖΟΥΝ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ

«Η ηγεσία της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης αξίζει –πραγματικά- συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία να χτιστεί ένα έργο, όπως αυτό του Ελληνικού Πύργου, στην καρδιά της Μελβούρνης. Είναι ένα δημιούργημα που θα μείνει εκεί για δεκάδες χρόνια, σύμβολο του δυναμισμού της ελληνικής ομογένειας, αλλά και του ελληνικού πολιτισμού, αρχαίου και σύγχρονου. Θα είναι η Ακρόπολη, τολμώ να πω, του ελληνισμού της Αυστραλίας, μαρτυρώντας το τι μπορούν να κάνουν οι Έλληνες, όταν είναι ενωμένοι και όταν επικρατεί γαλήνη, ομοψυχία και νηφαλιότητα» θα πει ο κ. Στέλιος Κουκουβιτάκης, ένας από τους πρώτους δωρητές, για την υλοποίηση του έργου αυτού.

«Μόνο το γεγονός ότι λύθηκε επιτέλους το θέμα Εκκλησίας–Κοινότητας, είναι κάτι για το οποίο νοιώθουμε ευγνώμονες. Θαυμάζοντας το έργο των σημερινών ηγετών και των συνεργατών τους, δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι οι παλιοί, τούς έδωσαν τις καρέκλες που κάθονται σήμερα. Τόσο ο Φουντάς, όσο και ο Παπασάββας, πρόσφεραν πάρα πολλά. Αυτό δεν θα πρέπει να το ξεχνούμε» θα τονίσει ο κ. Κουκουβιτάκης.

Η ΠΑΡΟΙΚΙΑ ΩΡΙΜΑΣΕ

Για ωρίμανση της παροικίας θα μιλήσει και ο νομικός, Γιάννης Βέλος, πρώην μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης.
«Η ανέγερση του Ελληνικού Πύργου δείχνει φανερά ότι η παροικία ωρίμασε. Ήταν καιρός να αποκτήσει η ομογένεια ένα κτίριο για το οποίο θα είναι περήφανη και που θα μπορεί να αναδειχτεί σ’ όλο του το μεγαλείο ο ελληνικός πολιτισμός. Το είδος και ο χαρακτήρας των πολιτιστικών εκδηλώσεων, θα παίξουν μεγάλο ρόλο στο να προσελκυστούν και οι νεότερες γενιές που –σε τελευταία ανάλυση– αυτό θα πρέπει να είναι και το ζητούμενο. Μέσα στο νέο κτίριο θα ήθελα να δω να εκτίθεται η ιστορία του Έλληνα μετανάστη της Αυστραλίας και ειδικότερα εκείνου της Βικτώριας. Το χτες είναι μέρος του κορμού της παροικιακής ιστορίας και δεν θα πρέπει να αγνοηθεί νομίζω.

Ο πολιτισμός μας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, στις διάφορες μορφές και εκφάνσεις του, θα είναι δυνατόν να παρουσιαστεί και στην πλατύτερη αυστραλιανή κοινωνία. Θα ήθελα να δω να αγκαλιάζεται από όλους τους οργανισμούς. Συγχαίρω την ηγεσία της Κοινότητας και τους συνεργάτες τους για την υλοποίηση αυτού του φιλόδοξου, αλλά τόσο απαραίτητου για τον ελληνισμό, έργου και εύχομαι κάθε επιτυχία, τόσο στην ανέγερσή του, όσο και μετέπειτα στη λειτουργία του. Θα ήθελα να δω τις πόρτες να είναι ανοιχτές σε όλους, Έλληνες και μη» θα πει ο Γιάννης Βέλος.

ΕΝΑ ΔΥΝΑΤΟ, ΥΠΕΡΟΧΟ ΣΥΜΒΟΛΟ

«Πρόκειται για ένα δυνατό, υπέροχο σύμβολο που ενώνει το χτες με το σήμερα», θα πει η διευθύντρια της Αυστραλο-Ελληνικής Πρόνοιας, Βούλα Μεσημέρη.
«Είναι ένα σύμβολο για τις εκατοντάδες των Ελλήνων που έχουν ανεβεί στο κτίριο της Κοινότητας για να παρακολουθήσουν μια διάλεξη, ή παλιότερα, ως καλεσμένοι κάποιας γαμήλιας δεξίωσης. Οι πόρτες ήταν πάντα ανοιχτές. Θυμάμαι, όταν ήλθαμε, πριν σαράντα χρόνια στη Μελβούρνη, ότι πήγα εκεί ως παρανυφάκι. Από τις σκάλες, στην είσοδο της Russel St. Πιστεύω ότι οφείλουμε να δείξουμε τον απαιτούμενο σεβασμό σ’ αυτό που έκαναν οι προηγούμενοι και να στηρίξουμε με πάθος αυτό που γίνεται σήμερα. Το ότι χτίζεται ένας Ελληνικός Πύργος, σύγχρονος, λειτουργικός, στη θέση του παλιού κτιρίου, πραγματικά μάς αγγίζει πολύ. Οι συνθήκες αλλάζουν. Έρχονται τώρα νέα άτομα από την Ελλάδα, οι νέες γενιές μεγαλώνουν, τίποτε δεν μένει το ίδιο. Αυτό που γίνεται σήμερα, με το νέο κτίριο και την έμφαση στο Πολιτιστικό Κέντρο, νομίζω ότι μας αξίζει. Ήταν καιρός να έχουμε ένα σύμβολο των προσπαθειών και των επιτευγμάτων μας σ’ αυτήν τη χώρα» θα πει η Βούλα Μεσημέρη.

ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΕΠΑΙΝΟΙ

«Μόνο περηφάνια και ικανοποίηση μπορεί να εμπνεύσει αυτό το έργο της Κοινότητας» θα πει η νομικός, Μαίρη Τσουβαλάκη.
«Μέχρι χτες ήταν σχεδόν απίστευτο ότι θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Φαινόταν, σε πολλούς, υπερβολικά φιλόδοξο. Σήμερα που είμαστε, προ των πυλών, που μπορούμε σχεδόν να το οραματιστούμε ολοκληρωμένο, με τέσσερις ορόφους αφιερωμένους σε πολιτιστικά δρώμενα, θα πρέπει να πούμε ένα μεγάλο «μπράβο».

Είναι πραγματικά αξιέπαινοι οι εμπνευστές αυτής της ιδέας που την πήραν και την οδήγησαν με σιγουριά και αποφασιστικότητα στην υλοποίησή της. Πολλοί, το ακούνε και δεν το πιστεύουν. Φαντάσου τώρα να το δουν και ολοκληρωμένο. Προσωπικά, θα ήθελα να δω μια επιτροπή να ασχολείται αποκλειστικά με τις πολιτιστικές δραστηριότητες και να υπάρχει ένας προγραμματισμός για 12 μήνες. Επίσης να γίνουν τα ανάλογα βήματα για να ελκυστούν και οι φιλέλληνες. Και γιατί όχι, να αποκτήσουμε και νέους. Από μας εξαρτάται πόσο ψηλά θα στοχεύσουμε. Μετά από αυτόν τον άθλο, όλα είναι δυνατά» θα καταλήξει η Μαίρη Τσουβαλάκη.

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ

Με φανερό ενθουσιασμό θα εκδηλωθεί και η Στέλλα Καρυοφυλλίδη, πρώην δήμαρχος Moreland και πρόεδρος της Φιλανθρωπικής Ένωσης Νομού Ημαθίας «Η Βέροια».
«Είναι φανταστικό. Ο δικός μας ελληνικός πύργος και πολιτιστικό κέντρο στην καρδιά της πόλης. Ποιος να το φανταζόταν αυτό πριν μερικά χρόνια;
Tώρα είναι μοναδική ευκαιρία να ενώσουμε όλοι τις δυνάμεις μας και να υποστηρίξουμε αυτό το θαυμάσιο έργο που ανεβάζει το όνομα των Ελλήνων στην Αυστραλία. Κάτι που δικαιωματικά μάς αξίζει και θα έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού. Προσωπικά θα ήθελα να δω όλους τους οργανισμούς –συμπεριλαμβανομένου και αυτού που ηγούμαι– οι οποίοι δεν έχουν δικό τους οίκημα, αλλά έχουν κάποιες οικονομίες (ορισμένοι αξιόλογες) στην τράπεζα, να τις διαθέσουν στο Πολιτιστικό Κέντρο της Κοινότητας, για να αισθάνονται ότι ανήκει και στους ίδιους.

Θα ήθελα, επίσης, να δω προγράμματα και εκδηλώσεις που θα προσελκύσουν τις νέες γενιές» θα καταλήξει η Στέλλα Καρυοφυλλίδου.

ΕΝΩΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ

Ως μια ευκαιρία να δείξουμε ότι είμαστε ενωμένοι και δημιουργικοί, στην πλατύτερη κοινωνία, θα δει την ανέγερση του Ελληνικού Πύργου, ο γραμματέας της Ελληνικής Κοινότητας Box Hill και Περιχώρων, Γιώργος Καπνιάς.

«Πέρα από το γεγονός ότι το έργο της Κοινότητας Μελβούρνης είναι μια σημαντικότατη υποδομή για τους Έλληνες της Μελβούρνης, ιδιαίτερα εκείνων της δεύτερης και τρίτης γενιάς, προσφέρει μια ιστορική ευκαιρία να αποδείξουμε στους συμπολίτες μας, αλλά και στους ίδιους τους εαυτούς μας, ότι είμαστε πρώτα Έλληνες και μετά Ρουμελιώτες, Μακεδόνες, Πελοποννήσιοι κ.ά. Με το έργο αυτό, μας δίνεται η ευκαιρία να δείξουμε ότι είμαστε ενωμένοι, οργανωμένοι και έχουμε όραμα να αξιοποιήσουμε το κληροδότημα που μας άφησαν οι προηγούμενες γενιές και να διατηρήσουμε την πλούσια πολιτιστική μας κληρονομιά για την οποία θα πρέπει να είμαστε πραγματικά περήφανοι. Είναι μια ευκαιρία ν’ αφήσουμε πίσω μας, όλα εκείνα που τυχόν μας δίχαζαν στο παρελθόν και ενωμένοι να στηρίξουμε την πρωτοβουλία αυτή της Κοινότητας που ανεβάζει το ελληνικό όνομα στην Αυστραλία και ειδικότερα στη Βικτώρια.

Στο εγγύς μέλλον, όταν η Μελβούρνη θα γίνει η πόλη των έξι εκατομμυρίων, θα είμαστε ευγνώμονες προς τα άτομα που τόλμησαν το 2012 να ρίξουν βαθιά θεμέλια στο κέντρο της πόλης μας προς όφελος των μελλοντικών γενιών και της ελληνικής καταγωγής μας. Αίσθημα περηφάνιας θα πλημμυρίζει τις καρδιές όλων. Αυτό είναι βέβαιο» θα πει ο Γιώργος Καπνιάς.

ΕΛΕΙΠΕ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ

Μας έλειπε όλα αυτά τα χρόνια της παρουσίας μας στη Μελβούρνη, ένα σύμβολο που να είναι άξιο του ονόματός μας και της προσφοράς μας σ’ αυτή τη χώρα, εκτιμά η επιχειρηματίας και πρώην πρόεδρος της Ποντιακής Εστίας, Λίτσα Αθανασιάδη.

«Τα μεγάλα έργα απαιτούν τόλμη και δυναμισμό. Αν δεν τολμήσεις δεν μπορείς να επιτύχεις. Είναι ελπιδοφόρο για όλες τις γενιές της ομογένειας να έχουμε στο τιμόνι του αρχαιότερου και αντιπροσωπευτικότερου οργανισμού της Μελβουρνιώτικης παροικίας, άτομα όπως αυτά που εμπνεύστηκαν και πραγματοποιούν σήμερα αυτό το εκπληκτικό έργο.
Όλοι γνωρίζουμε πόσο ρόλο παίζει η τοποθεσία σ’ ένα κτίριο. Το γεγονός ότι ο Ελληνικός Πύργος θα βρίσκεται στην καρδιά της Μελβούρνης, στο δρόμο που πάνω από μισό αιώνα χτυπούσε η καρδιά του ελληνισμού είναι πιστεύω μεγάλης σημασίας, όχι μόνο συναισθηματικής, αλλά και πρακτικής. Η πρόσβαση θα είναι ευκολότερη για όλους. Και είμαι σίγουρη ότι το ενδιαφέρον για ‘τον ελληνικό δρόμο’, θα αφυπνιστεί. Οι παλιοί θα γυρίζουν στα ‘παλιά λημέρια’ με νοσταλγία, περήφανοι για το νέο απόκτημα του ελληνισμού της Μελβούρνης , ενώ οι νεότερες γενιές θα νοιώθουν σίγουρα περηφάνια να συνδέονται μ’ ένα σύμβολο προόδου και επιτυχίας.
Βλέπω τον Ελληνικό Πύργο σαν ένα ‘καμπανάκι που θα χτυπά και θα λέει ‘ελάτε, εδώ είμαστε’».

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ

Ένα κτίριο επιβλητικό, λειτουργικό, με όλες τις σύγχρονες προδιαγραφές, στη θέση του παλιού κτιρίου της Κοινότητας είναι κάτι που μέχρι προχτές ξεπερνούσε τα όρια και αυτής ακόμη της φαντασίας, εκτιμά η εκπαιδευτικός και πρόεδρος της Πνευματικής Εστίας Ελληνίδων, Άντζελα Βέλου.

«Αναμφίβολα, είναι μια θριαμβευτική επιτυχία του ελληνισμού, από όποια πλευρά και να το δει κανείς. Η αποφασιστικότητα και η τόλμη των εμπνευστών της ιδέας, το γεγονός ότι μπόρεσαν να εξασφαλίσουν την στήριξη των κυβερνήσεων κοινοπολιτειακής και πολιτειακής καθώς επίσης και του Δήμου Μελβούρνης, αυτό από μόνο του είναι άξιο θαυμασμού. Το ίδιο σημαντικό ότι ενέπνευσαν την εμπιστοσύνη ενός αρκετά μεγάλου αριθμού οργανισμών και παραγόντων που υποσχέθηκαν να στηρίξουν το έργο αυτό. Γνωρίζω πόσο σημαντικό είναι για το μέλλον της γλώσσας και του πολιτισμού μας –σε τελευταία ανάλυση της ίδιας της ελληνικής μας ταυτότητας- η ύπαρξη ενός Πολιτιστικού Κέντρου και μάλιστα στην καρδιά της πόλης. Θα ήθελα να δω να γίνονται προσπάθειες για την προσέλκυση ενδιαφέροντος και από την πλατύτερη αυστραλιανή κοινωνία, να παρακολουθεί εκδηλώσεις, όπως κονσέρτα μουσικής, εκθέσεις, διαλέξεις, προβολές ντοκιμαντέρ κλπ. Αυτό, πιστεύω θα είναι κάτι που θα εμπνεύσει ένα αίσθημα περηφάνιας και στις νεότερες γενιές», θα πει η Άντζελα Βέλος.

Βασικό, να προσθέσουμε εμείς, ότι το Πολιτιστικό Κέντρο, θα πρέπει να το δούνε όλοι οι οργανισμοί, και ο καθένας από μας σα δική μας προσωπική υπόθεση και να το στηρίξουμε μ’ όποιον τρόπο γνωρίζουμε και μπορούμε.

[Φωτογραφία Εξώφυλλου: Νίκος Ανδριανάκος με τον γιο του.]

Neoskosmos.com