Τρομάζουν τα στοιχεία αυτοκτονιών στην Ελλάδα

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Το φαινόμενο του αυξημένου αριθμού αυτοκτονιών στην Ελλάδα έχει αποκτήσει ανησυχητικές διαστάσεις. Ο τραγικός θάνατος των δύο νεαρών κοριτσιών, την Πέμπτη, 15 Νοεμβρίου, δεν μπορεί και δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητος.

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. H αύξηση στις αυτοκτονίες λόγω της οικονομικής κρίσης έχουν υπερβεί το 40%. Κάθε μέρα ένας ή περισσότεροι  Έλληνες βάζουν τέλος στη ζωή τους. Οι μισοί από αυτούς  λόγω οικονομικών χρεών και ανεργίας!

Κάποτε η Ελλάδα βρισκόταν στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης σε ότι είχε να κάνει με τις αυτοκτονίες. Η μεγάλη ηλιοφάνεια, το άπλετο φως, η εναλλαγή του τοπίου, η θάλασσα, η μεσογειακή διατροφή, η δεμένη οικογένεια και η Εκκλησία, όλα συνέτειναν στο σεβασμό του αγαθού της ανθρώπινης  ζωής.

Δυστυχώς τα πράγματα άλλαξαν άρδην. Μπορεί το κλίμα και το περιβάλλον να παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ίδια, μπορεί η Εκκλησία και η οικογένεια να διατηρούν την αίγλη τους, όμως έχουν αλλάξει δραματικά προς το χειρότερο οι συνθήκες διαβίωσης των Ελλήνων. Τουλάχιστον των μη προνομιούχων και των μη ενταγμένων σε πάσης φύσεως κυκλώματα.

Η ανεργία, η ανέχεια, η αβεβαιότητα και η απόγνωση, οδηγούν όλο και περισσότερους συμπολίτες μας στο απονενοημένο διάβημα.

Εάν η κατάσταση αυτή συνεχιστεί, θα ακουστεί εξωφρενικό, αλλά, δυστυχώς, είναι πολύ πιθανόν οι αυτοκτονίες να είναι σύντομα η δεύτερη αιτία θανάτου σε μιά χώρα, όπως η Ελλάδα μας, όπου, μέχρι πρότινος, κατείχε την τελευταία θέση στην Ευρώπη στο ζήτημα αυτό!

Το στοιχείο που κάνει ακόμη τραγικότερο το έτσι κι αλλιώς δραματικό αυτό ζήτημα, είναι το γεγονός πως παλαιότερα, οι άνθρωποι που αποφάσιζαν να βάλουν τέλος στη ζωή τους ήταν συνήθως κάποιας ηλικίας και συχνά επιχειρηματίες, που για κάποιο απρόσμενο γεγονός έπεσαν έξω στις δουλειές τους.

Ξαφνικά και αυτό αλλάζει δραματικά. Πλέον και νέοι άνθρωποι, στο ξεκίνημα της ζωής τους, «βουτάνε» στο κενό ή αυτοπυρπολούνται γιατί χάνουν την εργασία τους και μένουν άνεργοι  ή γιατί δεν μπορούν να βρουν μια δουλειά να ξεκινήσουν!

Κανείς δεν μπορεί, με ευκολία και ανέξοδα να δώσει απαντήσεις και λύσεις σε ένα κοινωνικό πρόβλημα όπως αυτό. Ούτε μπορείς να πεις ή να συστήσεις κάντε τούτο και κάντε το άλλο.

Επισημαίνουμε, όμως το τεράστιο πρόβλημα για να ενδιαφερθούν εκείνοι –οι ειδικοί- που μπορούν και πρέπει να δώσουν απαντήσεις, να προτείνουν τρόπους αντιμετώπισης και περιορισμού του φαινομένου.

Η Ελλάδα, αν συνεχιστεί η άδικη, για κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, αυτή τάση «φυγής», και εάν λάβει μεγαλύτερη έκταση το σύγχρονο μεταναστευτικό ρεύμα των νέων μας, θα μεταβληθεί σύντομα σε μία χώρα γερόντων.

Τότε το τέλος θα έλθει νομοτελειακά.