«Οι Ελληνοαμερικανοί – Ιστορία του Απόδημου Ελληνισμού των Η.Π.Α» Μέρος 60ο

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ

Ενδιαφέροντα άρθρα του Μπάμπη Μαρκέτου (Μπ.Μ.) στον “Εθνικό Κήρυκα” της εποχής.

V. Λύσις Εθνική

(Ο σχηματισμός μεταβατικής Κυβερνήσεως εθνικής ένότητος με Πρόεδρον τον Κωνσταντίνον Καραμανλήν)

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1973

Δεν είναι τυχαίον τό γεγονός ότι ο πρώην Πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής διέκοψε την σιωπήν του, μετά τό διάγγελμα του Πρω­θυπουργού κ. Παπαδοπούλου, επί τη έκτη επετείω της 21ης Απριλίου. ‘Ανέμενεν ο Πρωθυπουργός της Οκταετίας, μαζί με το Πανελλήνιον και τους φίλους της Ελλάδος, να ακούση τι θα είχε να είπη, μετά έξη ολόκληρα χρόνια, ο ηγέτης της ενόπλου Απριλιανής πρωτοβουλί­ας, με την οποίαν ήνοιξεν η συνεχι­ζόμενη «παρένθεσις» της ανωμα­λίας.

Ίσως να ήλπιζε και ο κ. Καρα­μανλής κάποιο χαρμόσυνο άγγελμα άπό τας Αθήνας. Άλλ’ απεδεί­χθη, ήδη, ότι δέν ικανοποιήθη και εκείνος άπό τά όσα είπε ο κ. Πα­παδόπουλος. Και δια πρώτην φο­ράν, μετά τέσσερα έτη, ωμίλησε δια να υπογράμμιση, προς όλας τας κατευθύνσεις, όσα τό χρέος του, ως δημοσίου ανδρός, και οί τίτλοι του, του επέβαλαν.

«Ηναγκάσθη», είπε, να ομιλήση, διότι αι πρωθυπουργικά! δηλώ­σεις επεβεβαίωσαν την αντίληψιν ότι η αποκατάστασις της δημοκρα­τικής ομαλότητος δεν ευρίσκεται εις τας κυβερνητικός προθέσεις, Και διότι συνεσωρεύθησαν «κρίσι­μα προβλήματα».

Και εξεδήλωσε, δια μίαν ακόμη φοράν,
ο κ. Καραμανλής, με υψηλόν αίσθημα ευθύνης και σπανίας πολι­τικής ωριμότητος, τας ανησυχίας του δια τους σοβαρούς κινδύνους που απειλούν την χώραν εκ της πα­ρατάσεως της ανωμαλίας. Την ανωμαλίαν, που ως υπενθύμισε, δέ­χεται η ιδία η  κυδερνώσα την γενέτειραν σήμερον κατάστασις, αφού συνεχώς διακηρύσσει ότι έχει στόχον της την αποκατάστασιν της ομαλότητος.

Αλλ’ αντ’ αυτού, έρχεται ο κ. Παπαδόπουλος, μετά έξη έτη άνετου ανωμαλίας, κύρια χαρακτηρι­στικά της οποίας υπήρξαν η «τάξις» και η «ασφάλεια» που ελάχιστοι επεχείρησαν να διαταράξουν, να διαβεβαίωση τους Έλληνας, ότι η Επανάστασις θα μείνη εκεί που ευ­ρίσκεται, μέχρις ότου επίλυση όλα όσα άπό τά προβλήματα που εκληρονόμησε παραμένουν άλυτα και όλα όσα έχουν δημιουργηθή κατά την διάρκειαν της εξαετίας. Η Πρωθυπουργική διαβεβαίωσις οδηγεί εις το φυσιολογικόν συμπέρασμα ότι η φιλοδοξία των κυβερ­νώντων να επιλύουν προβλήματα, θα περιλάβη και εκείνα που θα προ­κύπτουν καθ’ ο διάστημα θα ευρίσκωνται λύσεις δια τα παλαιά και δια τα μεταπριλιανά. . . Αλλά τε­λειώνουν ποτέ τά προβλήματα;

Ο κ. Καραμανλής ωμίλησε με σύνεσιν και άδολον πατριωτισμόν, με ειλικρίνειαν και ανιδιοτέλειαν, χωρίς κομματικούς υπολογισμούς, εξω από κάθε πολιτικήν, υπό την στενήν έννοιαν, σκοπιμότητα, και με μοναδικόν κριτήριον το συμφέ­ρον του Έθνους, όπως είναι εις θέσιν να τό αντιλαμβάνεται, με την πεΐρα του από την άσκησιν της εξ­ουσίας και μακράν αυτής.

Προέβη και εις τας νέας του αυτάς δηλώσεις ο κ. Καραμανλής δια να υπενθύμιση, και πάλιν, εις τους κυβερνώντας, το πατριωτικόν κα­θήκον των και δια να κρούση τον κώδωνα  δια τους  κινδύνους  που συνεπάγεται η παράτασις της πο­λιτικής αβεβαιότητος και της συν­ταγματικής ακινησίας, πέντε έτη μετά την ψήφισιν του Συνταγματικού χάρτου, που η Ιδία Κυβέρνησις συνέταξε.

Επεσήμανεν ο κ. Καραμανλής τα σοβαρά προβλήματα που προέκυψαν κατά τα τελευταία έξη χρό­νια και διετύπωσε την καλυτέραν, εκ τών πραγμάτων, εφικτήν και μοναδικήν, ως πιστεύομεν, λύσιν: Επρότεινεν εις την Κυβέρνησιν να καλέση τον Βασιλέα «που συμβολίζει τήν νομιμότητα» και να δώση τήν θέσιν της εις μίαν μεταβατικήν Κυβέρνησιν διαθέτουσαν εκτάκτους εξουσίας, δι’ ωρισμένον χρόνον, δια να οδηγήση τήν χώραν εις την δημοκρατίαν, «μακράν από πά­θη και αντεκδικήσεις».

Οι πολλοί, ετόνισεν ο κ. Καρα­μανλής, πιστεύουν ότι η Κυβέρνησις έφθασεν εΐς το σημείον «που δεν έχει επιστροφήν». Και προσέθεσε: «Εγώ πιστεύω ότι διαθέτει ει­σέτι περιθώρια, άλλα λίαν περιωρισμένα. Τό καθήκον της, αλλά και το συμφέρον της, επιβάλλουν να τα αξιοποίηση εγκαίρως και πριν είναι αργά, και δι’’ αυτήν και δια τον τόπον».

Είναι εντυπωσιακόν το γεγονός ότι ή Κυβέρνησις — εν αντιθέσει προς προηγουμένας ανάλογους πε­ριπτώσεις —, δεν απήντησεν ακόμη εις όσα ο εθνικός ανήρ της κατελόγισε και δεν ησχολήθη δημοσίως μέχρι σήμερα — μετά μίαν εβδομά­δα — με τας σαφείς, κρυστάλλινος, ρεαλιστικός και πατριωτικός προ­τάσεις του, αι οποίαι εξασφαλίζουν ομαλήν και ασφαλή μετάδοσιν εις την συνταγματικήν τάξιν, με την εγγύησιν ότι δεν θα επιτραπούν «πάθη» και «αντεκδικήσεις». Είναι προφανές, όμως, ότι οι λόγοι του πρώην Πρωθυπουργού επροβλημάτισαν τους κυβερνώντας. Η σιωπή των είναι χαρακτηριστική της αμη­χανίας των. Και η κατάσχεσις των εφημερίδων με τας δηλώσεις του κ. Καραμανλή, ο όποιος ευρίσκεται αρκετάς εκατοντάδας μίλια μα­κράν των Αθηνών, είναι ενδεικτική αισθήματος ανασφάλειας τών κυ­βερνώντων.

Η Κυβέρνησις εξετέθη, ήδη, σοβαρώς με την άρνησίν της όχι μό­νον να προχώρηση εις την εφαρμογήν του Συντάγματος, αλλά καί με το γεγονός ότι δεν επιτρέπει να ακουσθούν οι λόγοι εκείνων που της υπενθυμίζουν τας ιδικάς της επαγγελίας και τους ιδι­κούς της στόχους. Απεδείχθη, δια μίαν ακόμη φοράν, ότι η «σκιά» του στρατιωτικού νόμου της εΐναι απαραίτητη, διότι, όταν χρειασθή μεταβάλλεται εις παραπέτασμα που εξασφαλίζει προστασίαν από τας φωνάς διαμαρτυρίας περισσότερον παρά από τας βόμβας της αντιστάσεως. Η σπουδή δια την κατάσχεσιν φύλλων με το «στασιαστικόν», ως εχαρακτηρίσθη, δη­μοσίευμα καί η μη άσκησις διώξεως κατά των υπευθύνων των εφημερίδων και του συγγραφέως των δηλώσεων, είναι χαρακτηριστικά συμπτώματα μίας καταστά­σεως εχούσης επίγνωσιν του γεγο­νότος ότι δεν έχει με το μέρος της ούτε το δίκαιον, ούτε την Κοινήν Γνώμην. Καί φαίνεται ότι δεν θα επαναληφθή η περίπτωσις του «”Εθνους».

Οπωσδήποτε, η παρέμβασις του κ. Καραμανλή, έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας ιστορικής πρω­τοβουλίας που ευρίσκει τον πολιτικόν κόσμον της γενέτειρας ηνωμένον καί πρόθυμον να συνεργασθή εις τον σχηματισμόν μιας ισχυράς, ακομμάτιστου και καθα­ρώς υπηρεσιακής Κυβερνήσεως ε­θνικής ενότητος, υπό την πεπειραμένην ηγεσίαν του ικανωτέρου, ως τον εχαρακτήρισαν οι Ν. Υ. Times, μεταπολεμικού πολιτικού ηγέτου της Ελλάδος.

Ήλθεν η ώρα να χρησιμοποιηθή το εθνικόν κεφάλαιον που αντιπροσωπεύει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Το κεφάλαιον τούτο προσφέρεται αυτήν την στιγμήν δια την καλύτερην εθνικήν επένδυσιν  και την πιο ανώδυνον λύσιν, τον πιο ενδεδειγμένον τρόπον εξόδου από το πολιτικόν αδιέξοδον. Την αυτήν ο «Εθνικός Κήρυξ» υποστηρίζει από πενταετίας.

Θέλωμεν όλοι να ελπίσωμεν ότι η Κυβέρνησις, αναλογιζομένη τας ευθύνας της έναντι του Έθνους και της Ιστορίας θα θελήσει να πραγματοποιήση τώρα τας υπο­σχέσεις της αποδεχόμενη την λύ­σιν Καραμανλή. Η λύσις αυτή εγ­γυάται την ομαλότητα και την ενότητα των Ελλήνων. Ταυτο­χρόνως, αποκλείει την άναρχίαν και ματαιώνει τα σχέδια των Κομ­μουνιστών που καραδοκούν να δρέ­ψουν τους καρπούς της οργής του λαού, ο οποίος υπολογίζουν ότι θα οδηγηθή, τελικώς, προς νέον διχασμόν και νέαν αιματοχυσίαν…

VI. Αρκούν οι πειραματισμοί!

                                                                                                                                                                                               ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ 24 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974

 Τώρα, πλέον, ή ανήσυχη και ταραγμένη σκέψι όλων των Ελλήνων, στρέφεται προς τα γεγονότα του 15θημέρου, που εμεσολάβησε από της ανατροπής της νομίμου τάξεως του κυπριακού κράτους.

Τώρα, μετά την ανακωχήν, ήλ­θε η ώρα της περισυλλογής. Η ώ­ρα του απολογισμού. Η ώρα της αλήθειας. Χωρίς πάθος, με γνώμο­να την μεγίστη εθνική ανάγκη, θα χρειασθή να πράξωμε όλοι μαζί, ό,τι απαιτεί το καθήκον μας για να περιορισθή στο ελάχιστο δυ­νατό, το μέγα κακό, ενώπιον του οποίου ευρισκόμεθα.

Υπεράνω προσώπων και πρα­γμάτων, οφείλει να πρυτανεύση ή αντίληψις του χρέους εις εκείνους εις τους οποίους, εξ αντικειμένου, επωμίζει τις ευθύνες η εθνική επι­ταγή. Αι Αθήναι φέρουν την ευθύ­νη των όσων έγιναν. Ητύχησαν.

Περισσότερες, τώρα, τουρκι­κές στρατιωτικές δυνάμεις ευρίσκονται εις την Κύπρο, θρασύτερες είναι οι αξιώσεις που προ­βάλλει, τώρα, η Τουρκία. Και ευρίσκεται, δυστυχώς, εις πλεονεκτικήν θέσιν.

Υψίστης σημασίας εθνικά συμ­φέροντα θα αποτελέσουν αντικείμενον διαπραγματεύσεων, εις συσκέψεις ανωτάτου επιπέδου. Πε­λώρια προβλήματα αναζητούν την λύσιν των.

Η κυβέρνησις των Αθηνών υπήρξεν, εξ αρχής, ασθενής, ενώ έφερε και το βάρος της κληρονο­μιάς του διεφθαρμένου Παπαδοπουλικού καθεστώτος. Είναι τώρα ασθενέστερη. Είναι απομονωμένη. Αποτελεί το καθεστώς στο όποιο έχουν την ευχέρεια οι εχθροί και οι άσπονδοι φίλοι της Ελλάδος να καταλογίζουν όλη την ευθύνη. Γιατί όλοι πιστεύουν, ακόμη και οι γνησιώτεροι φίλοι της, ότι εσχεδίασε την ανατροπή του Προέδρου Μακαρίου, καθώς και την δολοφο­νία του.

Χωρίς πάθος και χωρίς κακία, ή σκέψις όλων των Ελλήνων, στρέ­φεται τώρα προς την ανάγκην μιας κυβερνητικής αλλαγής. Την θεωρεί, εθνικώς, επιβεβλημένη και δικαιούται να την αναμένη. Και στηρίζεται εις την αντίληψιν ότι οι παράγοντες του καθεστώτος των Αθηνών θα τοποθετήσουν το εθνικόν συμφέρον της Ελλάδος υ­περάνω των εαυτών των, οσοδή­ποτε και αν τούτο μπορεί να είναι δι’ αυτούς ενοχλητικόν, δυσάρεστον, ακόμη και άδικον! Εάν επιθυμούν, είναι ελεύθεροι να πιστεύ­ουν ότι καλούνται εις μίαν θυσίαν, ενώ εις ουδέν έπταισαν.. .

Προέχει αυτή η επιτέλεσις του εθνικού καθήκοντος. Προπορεύεται η ανάγκη να εκπροσωπηθή η Ελ­λάς από μίαν μεταβατικήν Κυβέρνησιν Εθνικής Ενότητος. Μίαν Κυβέρνησιν της εμπιστοσύνης και της εκτιμήσεως του Ελληνικού Λαού. Μίαν Κυβέρνησιν που θα εί­ναι ικανή να υπεράσπιση τα εθνι­κά συμφέροντα, να απόδειξη την τουρκική δολιότητα, να περιορίση στο ελάχιστο τις επιπτώσεις των όσων συνέβησαν. Μίαν Κυβέρνησιν ελεύθερη από το πλέγμα της οιασ­δήποτε ενοχής, εξουσιοδοτημένη να χρησιμοποίηση τους τίτλους που διαθέτει ο Ελληνικός Λαός, με την δυνατότητα να αντίκρουση αποτελεσματικά τις αξιώσεις των έχθρων της Ελλάδος, Μίαν Κυβέρ­νησιν που θα ασχοληθή με την επαναφοράν των δημοκρατικών διαδικασιών. Μίαν Κυβέρνησιν με το σθένος που επιβάλλουν οι  κρίσιμες στιγμές, με το νέο πνεύμα της ισοτιμίας και της ανεξαρτη­σίας, του κλίματος που είναι δυ­νατόν να ύπαρξη, μόνο όταν το μέ­γα πάθημα αντιμετωπισθή με την πλήρωσι της κυβερνητικής αλλα­γής. Μίαν Κυβέρνησιν εθνικής περι­συλλογής και εθνικής εγρηγόρσεως. Μίαν Κυβέρνησιν ασφαλή δια την Ελλάδα, τον Λαόν της, την Κύπρον, ακόμη και αυτούς που τόσον, τραγικώς, ητύχησαν.

Δεν ζητούν οι απανταχού Έλ­ληνες κυρώσεις, που είναι δυνατόν να αποτελέσουν παράγοντα και πυρήνα νέου εθνικού διχασμού. Δεν ζητούν το οιοδήποτε χειρότε­ρο. Εΐναι η ώρα της περισυλλογής. Και της φρονήσεως. Η ώρα της θυ­σίας δι’ εκείνους που καλούνται να διαδραματίσουν τον ρόλο της προσφοράς. Τά έξαλλα κηρύγμα­τα δεν έχουν θέσιν εις τον εθνικό χώρο αυτήν την στιγμή. Αι μικρό­τητες δεν προάγουν την πολιτικήν και εθνικήν στάθμην του ελληνικού λαού. Και εις αυτό το πλαίσιον, δεν δυσκολευόμεθα να επαναλάβωμεν και να υπογραμμίσω μεν ότι η κυ­βερνητική αλλαγή επιβάλλεται από λόγους εθνικής ανάγκης, αλ­λά, και λόγους τάξεως.

Το καθεστώς των Αθηνών, δεν διαθέτει ουδένα ενεργητικόν, εις μίαν στιγμήν που το Έθνος, συμ­παγές, χρειάζεται όλας τας δυνά­μεις για να δυνηθή να αντιμετώπι­ση, αποτελεσματικά, τους κινδύ­νους που ήδη το περιβάλλουν.

Η σκέψις όλων των Ελλήνων, επομένως και των παραγόντων του καθεστώτος των Αθηνών, ο­φείλει να είναι σκέψις προσφοράς — θα επαναλάβωμεν — και θυσίας, υπεράνω πάσης εγωιστικής διαθέ­σεως, παντός αισθήματος κακότητος. Και εις ένα πνεύμα υπερουσίας λατρείας προς την αιωνίαν  Ελλάδα, την δόξα της και τον προ­ορισμό της. Χωρίς πάθος, χωρίς φιλοδοξία άλλη, από εκείνη που οδηγεί στη θυσία και στην προσ­φορά, όπως οι περιστάσεις επιβάλ­λουν, και όχι όπως αι ανθρώπιναι αδυναμίαι μας, το φιλόπρωτον και το ασυμβίβαστον μάς παρασύρουν, κάποτε, για να θεωρούμεν ότι το εθνικόν συμφέρον είναι εξάπαντος συνδυασμένο με τας οιασδήποτε προσωπικός μας βλέψεις.

Ώρα περισυλλογής. Και υπο­ταγής στα εθνικά συμφέροντα. Αρκούν τα πειράματα. Αρκετά τα επλήρωσε το Έθνος. Δεν υπάρ­χουν αλλά περιθώρια!

ΣΗΜΕ1ΩΣΙΣ   ΣΥΝΤΑΞΕΩΣ:    Ως εν τω μεταξύ μεταδίδει το «Ρώϋτερ» εξ Αθηνών (βλέπε σχετικήν ειδησεογραφίαν), δυνά­μεθα, ήδη, να πιστεύωμεν ότι, επί τέλους, φαίνεται ότι επικρατεί εις την αντίληψιν των ιθυνόντων το μήνυμα της εθνι­κής επιταγής που αυτήν την στιγμήν σημαίνει προσφοράν και θυσίαν από όλας τας πλευ­ράς.