Πού είναι η κρίση;

ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Πήρε το αυτικίνητο για την Πελοπόννησο! Έτσι στα καλά καθούμενα. Μιά βόλτα βρε αδελφέ, να πιεί έναν καφέ! Το βράδυ, επιστρέφει…

Κοντά 300 χιλιόμετρα πήγαινε και άλλα τόσα έλα! Για έναν καφέ! που σημαίνει, τουλάχιστον 100 ευρώ βενζίνη, διόδια κλπ.! Και χωρίς τον καφέ, βρε αδελφέ! Βάλε και κοντά 4 ευρώ τον καφέ, πιο φτηνα θα κόστιζε να έπαιρνε το αεροπλάνο και να έπινε τον καφέ δίπλα στον Σηκουάνα!

Αυτή είναι μία μόνο σκηνή από την καθημερινή Αθήνα. Την πρωτεύουσα μιάς χώρας που τελεί υπό πτώχευση! Τί σημαίνει αυτό;

1.  Ότι κάποιοι μέσα στην κρίση έχουν τη δυνατότητα να ζουν ακόμη πολύ καλά! (Σιγά που δεν το ξέραμε, μπάρμπα!)

2. Ότι ορισμένοι κυκλοφορούν ακόμη πολύ μαύρο χρήμα! (Βουλωμένο γράμμα διαβάζεις!)

3.Ότι η πτώχευση δεν είναι “προ των θυρών”, αλλά στο μυαλό μας! (Αυτό, είναι από άλλο ανέκδοτο!)

Σταματώ την απαρίθμηση εδώ. Τα παρακάτω, αν συνέχιζα,  θα έκαναν τη στήλη να μοιάζει με Οργουελικό σενάριο. Και δεν το θέλω.

Αλλά “το ρέον ανεξηγήτως χρήμα” για εκτός Άστεος αποδράσεις, άνευ λόγου και αιτίας, είναι το μόνο που ξενίζει μεσούσης της ύφεσης; Τα αυτοκίνητα κάθε μέρα εκατοντάδες χιλιάδες κινούνται ακατάπαυστα πάνω-κάτω σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Πού βρίσκουν χρήματα οι εποχούμενοι, για να γεμίζουν τα ρεζερβουάρ, με την τιμή του λίτρου να “ακουμπά” τα 2 ευρώ;

Οι καφετέριες, τίγκα κάθε μέρα, όλη μέρα έως αργά μεσάνυχτα. Ποιοί είναι αυτοί; Θα μπορούσαν να είναι οι άνεργοι. Δουλειά δεν έχουν, η φτώχεια θεωρητικά θέλει καλοπέρασει και τα τοιαύτα. Λεφτά, όμως, για τον καφέ, που βρίσκουν; Άρα μάλλον δεν είναι οι άνεργοι…

Θα μπορούσαν να είναι οι φοιτητές. Το πολύ διάβασμα ζαλίζει, ε, να ξεσκάσουνε λιγάκι τα παιδιά, κανένα φλερτάκι, πάει και το καφεδάκι… Χρήματα, όμως, μάλλον δεν τους περισσεύουν… Επομένως, λίγοι θα είναι οι φοιτητές ανάμεσα στους πολυπληθείς θαμώνες…

Θα μπορούσαν να είναι συνταξιούχοι. Απόμαχοι της βιοπάλης, χρόνο να “σκοτώσουν” όσο θέλουν ε, δικαιούνται να ξεσκάσουν τα χρόνια που τους υπολείπονται. Με τα συνεχή “κουρέματα” των έτσι κι αλλιώς πενιχρών συντάξεων, όμως, που να εξοικονομήσουν κέρματα για καφεδέκι; Κοντολογίς, ούτε συνταξιούχοι θα είναι αυτοί που πλημμυρίζουν τα καθίσματα των καφετεριών, από τα βόρεια προάστια μέχρι τα παραθαλάσσια…

Άλυτο το μυστήριο…

Αμ τα Κέντρα Διασκέδασης; Οι Ψαροταβέρνες; Τα Θέατρα; οι Κινηματογράφοι; Τα φασφουντάδικα και ο coffee to go; Πώς ξεκινά κάποιος το πρωϊ για δουλειά και ξοδεύει κοντά τρία ευρώ για καφέ και “ντόνατ”; Βάλε 1,40 και 1,40 που κάνουν 2,80 για εισιτήρια, 3.50 για τσιγάρα. Σύνολο 12, 10 ευρώ την ημέρα! Δηλαδή, 302,50 ευρώ το μήνα!

Αυτός δεν είναι απολογισμός φτώχειας, καταγραφή κρεπάλης και καλοπέρασης είναι! Τότε που είναι το οικονομικό πρόβλημα;

Τελικά, μήπως την οικονομική κρίση στην Ελλάδα τη βιώνουν οι …πλούσιοι;