Ελπίδα να τολμήσουν

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012 θα γραφτεί στο βιβλίο της νεότερης Πολιτικής Ιστορίας της Ελλάδος με μεγάλα γράμματα.  Θα είναι η ημέρα που θα καθορίσει το ευρωπαϊκό μέλλον της χώρας ή το εσωστρεφές.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ελληνικός λαός, στο μεγαλύτερο μέρος του, έχει υποστεί πολύ μεγάλες θυσίες τα τελευταία κοντά τρία χρόνια. Θυσίες κάποτε δυσανάλογες ακόμα και με τις ευθύνες του.

‘Ομως δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές που να βγάζουν μία χώρα από το καθεστώς της «παρά λίγο» πτώχευσης χωρίς οι εργαζόμενοι να απεμπολήσουν κάποια προνόμια, ή δικαιώματα που νομότυπα μεν, πλην, όμως, και με εκβιαστικά κάποτε διλήμματα  ορισμένες συντεχνίες είχανε εξασφαλίσει σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.

Αυτά που σήμερα, προκλητικά, αποκαλούν «κεκτημένα δικαιώματα»…

Δυστυχώς, παρά τις αλλεπάλληλες φοροεπιδρομές στους μισθούς και στις συντάξεις, η χώρα δεν έχει  ακόμη προχωρήσει στις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές  ούτε έχει καταφέρει να «στριμώξει» τους αλλαζόνες φοροκλέφτες και φοροφυγάδες. Με αποτέλεσμα, τα μέτρα να φαίνονται ατελέσφορα, αναποτελεσματικά και ατέρμονα…

Οι Βουλευτές εμφανίζονται και αυτοί αναποφάσιστοι εώς την τελευταία στιγμή.  Οι πολλοί αναμένεται να στηρίξουν την τρικομματική Κυβέρνηση. Κάποιοι θα αρκεστούν στο άχρωμο «παρών» και κάποιοι άλλοι θα την καταψηφίσουν όχι διότι έχουν άλλη καλύτερη πρόταση εξόδου από την κρίση, αλλά γιατί απλά θέλγονται από το λαϊκίστικο «δεν χρωστάμε με τίποτα».

Οι δρόμοι μπορεί χθες να μην πλημμύρισαν κόσμο, στα συλαλλητήρια διαμαρτυρίας, αυτό, όμως, καθόλου σημαίνει ότι δεν υποβόσκει μία λαϊκή αγανάκτηση και ένας κορεσμός ως προς την ανοχή και την αντοχή τους.

Η κυβέρνηση εμφανίζεται αποφασισμένη να εμμείνει στην οικονομική πολιτική που ακολουθεί, και που, ουσιαστικά, χαράσσεται και ρυθμίζεται εις την αλλοδαπή…

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες ο ένας κατόπιν του άλλου εκτοξεύουν υποννοούμενα  και απειλές. Όταν ο ευεργετηθείς λάβει ευκαιρία, εναντιώνεται στον ευεργέτη του και μόνον από την ίδια την ιδιότητά του. Σήμερα οι Ευρωπαίοι ξεχνούν πόσα πολλά οφείλουν στους Έλληνες, και καταγίνται σε απειλές, θεωρίες και ανοητολογήματα!

Η Αμερική, αναδεικνύει νέο Πρόεδρο και προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της  Sandy. Άγνωστο, επομένως, παρέμενει, μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, εάν και πότε θα θελήσει και πως να συνδράμει την Ελλάδα στον δικό της επικό αγώνα.

Ελπίδα όλων, ακόμη και όσων διαφωνούν (!) είναι να υπερψηφιστούν τα μέτρα ώστε και στο Ευρώ να παραμείνει η χώρα και την επόμενη «δόση» να λάβει προκειμένου να αναταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της.

Κάθε άλλη εξέλιξη θα είναι περιπέτεια χειρότερη της περιπέτειας την οποία ήδη βιώνει την τελευταία τριετία  ο ελληνικός λαός.