“Όλα μου τα πράγματα κάτω από το νερό…”

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Μέσα σε λίγες γραμμές, και με μία μόνο φωτογραφία είναι δυνατόν να περιγραφεί η καταστροφή που άφησε πίσω της η Sandy στην Νέα Υόρκη; Ναι, είναι. Αρκεί ένα απλό σημείωμα ενός ομογενή στο συγγενή και το φίλο που αγωνιά στην Ελλάδα: “Hi thio (Uncle) my computer and all my files damaged all my things was under water. 5 feet water this is a photo next morning I don’t have capability to send more photos now but I will I came to mom to take shower to go back in morning many people braking in homes to rob and the other problem with gas stations big line to wait for gas new York has changed”.

Η Νέα Υόρκη έχει πράγματι αλλάξει.  Και όχι μόνο επειδή κάποιοι δρόμοι κάποιες περιοχές μετατράπηκαν σε λίμνες, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία που μας έστειλε, έξω από το σπίτι του στο Λογκ Αϊλαντ, ο αγαπημένος ανηψιός. Όμως τίποτε δεν σταματά εδώ. Η ζωή συνεχίζεται. Ελπίδα, κουράγιο και βοήθεια σε όσους πολύ επλήγησαν από τον Τυφώνα. Και υπομονή. Διότι το κρύο ωσονούπω, δυστυχώς, καταφθάνει…

Οι ομογενειακές οικογένειες έχουν υποστεί μεγάλες ζημιές και όχι μόνο στην Νέα Υόρκη, αλλά και στο Long Island, sto New Jersey και πολλές ακόμη περιοχές των Ανατολικών Ακτών, που κυρίως επλήγησαν από τον Τυφώνα. Υπάρχουν μαρτυρίες ομογενών από διαφορετικά σημεία  της ευρύτερης περιοχής, που έχασαν το βιός τους, τις δουλειές τους, τα σπίτια τους.

Το σημείωμα του αγαπητού ανηψιού, από την Νέα Υόρκη, κατέληγε: “I hope all is well there Gannis”. Πάντα η αγωνία, το ενδιαφέρον για τον συγγενή, το φίλο στην πατρίδα. Αυτόν τον δικό μας άνθρωπο που αφήσαμε στην Ελλάδα!  Γι αυτό οι δεσμοί της ομογένειας με την γενέτειρα δεν μπορεί και δεν πρόκειται ποτέ να χαλαρώσουν. Θα παραμένουν πάντα ισχυροί και ενεργητικοί. Ματαιοπονούν όσοι (ελάχιστοι) απεργάζονται να υψώσουν τείχη ανάμεσα στο μητροπολιτικό κέντρο και τους Απόδημους. Το ελληνικό σύνορο είναι ενιαίο, και είναι παγκόσμιο.

Ναι, Γιάννη μου, “όλα είναι καλά εδώ”, από καιρικής απόψεως. Γιατί από κάθε άλλη άποψη, μπορεί “το νερό να μην έχει σκεπάσει τα πράγματά μας”, έχει σκεπάσει τις ζωές μας, όμως, μια καταχνιά και μια κατάθλιψη, μοιραίο επακόλουθο της αυξανόμενης ανεργίας και της συνακόλουθης οικονομικής ανέχειας.

Μπορεί να μην σχηματίζονται (ακόμη) ουρές στα βενζινάδικα, όμως κοντά 2.500 συνάνθρωποι οδηγήθηκαν στο απονεννοημένο διάβημα μέσα σε λίγους μήνες.

Κι αυτό, σε μία χώρα όπου ο ήλιος, ο γαλανός ουρανός και το φωτεινό της ατμόσφαιρας  προδιαθέτουν για ζωή, όχι για θάνατο!..