Η Ομογένεια, το μητροπολιτικό κέντρο και η πραγματικότητα

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Δύο γεγονότα, σε ομογενειακό επίπεδο, με ιδιαίτερο, όμως, ενδιαφέρον για την Ελλάδα, εκτυλίσσονται τις τελευταίες ώρες.

Το ένα αφορά την μετάβαση του Αμερικανού Προέδρου Μπάρακ Ομπάμα στην Πολιτεία του Νιου Χάσαϊρ και την εκεί παρουσία και ενεργητική συμμετοχή στην προεκλογική προεδρική εκστρατεία του ελληνοαμερικανού πολιτικού ηγέτη, Κρις Σπύρου.

Το δεύτερο, την συνέννωση των δυνάμεών τους,  που αποφάσισαν τέσσερεις ομογενειακές Ομοσπονδίες της Ευρώπης.

Είναι βέβαιο ότι αν η Ελλάδα έχει έναν τρόπο να «ακουστεί» και να «επηρεάσει» υπέρ των θέσεών της τα κέντρα λήψεως αποφάσεων (με πρώτο, φυσικά, εκείνο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής) αυτός δεν είναι άλλος από την οργανωμένη ομογένεια και τους εκπροσώπους της.

Δεν είναι μικρό πράγμα ένας ομογενής, στην συγκεκριμένη περίπτωση ο Κρις Σπύρου, να βρεθεί δίπλα στον Αμερικανό Πρόεδρο, να τον βοηθήσει στην προεκλογική του εκστρατεία και να τον συνδράμει με αποφασιστικής σημασίας ψήφους.

Όπως είναι ευνόητο, η επιρροή που μπορεί να ασκήσει στον Αμερικανό ηγέτη και άμεση είναι και αποτελεσματική, στο μέτρο του εφικτού. Στο μέτρο δηλαδή εκείνο που το ζητούμενο δεν έρχεται σε σύγκρουση ή ακόμη και σε ρήξη με το αμερικανικό συμφέρον. Αλλά αυτό, το τελευταίο, όφειλε να αποτελεί μία σταθερά παράμετρο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

Κάθε φορά που ίσχυσε, είχαμε εθνική επιτυχία. Όπως με την επιβολή Εμπάργκο στην δωρεάν στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ προς την Τουρκία.

Δεν είναι δύσκολο να συνταυτίσεις τους αμερικανικούς νόμους και το Σύνταγμα, με το δικό σου εθνικό συμφέρον.  Αρκεί να το προσπαθήσεις με ανοικτούς πόρους.

Όπως απλή λογική χρειάζεται για να αντιληφθεί ο κάθε ένας, πως άνθρωποι όπως ο Κρις Σπύρου, επιτυχημένος πολιτικός, εγνωσμένος πατριώτης και ένθερμος υποστηρικτής των ελληνικών εθνικών θέσεων, και γενικότερα ομογενείς οι οποίοι, με τη δράση τους, έχουν κερδίσει το προνόμιο να έρχονται σε απευθείας επαφή με την αμερικανική πολιτική εξουσία, σε όλα της τα επίπεδα, θα έπρεπε να αποτελούν άτυπους, πλην όμως, συχνούς, συνομιλητές πρωτίστως του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, αλλά και όλων των υπουργείων…

Δεν έχουμε πρόθεση ή διάθεση να πλέξουμε το αγιογράφημα ουδενός. Την διαχρονική αδυναμία του Υπουργείου Εξωτερικών να αντιληφθεί το αυτονόητο επισημαίνουμε. ‘Ενας Έλληνας θα συνομιλήσει με τον Πρόεδρο της Αμερικής. Και αντί να έχει να του μεταφέρει την επίσημη θέση της ελληνικής Κυβέρνησης, θα αρκεσθεί σε όσα ο ίδιος νομίζει ότι πρέπει να του πει!  Θα τηλεφωνηθεί με την Αμερικανίδα Υπουργό Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον. Και αντί την επίσημη ελληνική θέση στα εθνικά θέματα, θα μιλήσουν όσα ο ίδιος εκτιμά ότι μπορεί να αναπτύξει!

Το θέμα δεν αφορά αποκλειστικά τον Κρις Σπύρου. Ευτυχώς ο ίδιος γνωρίζει άριστα τι ακριβώς πρέπει να πει. Το θέμα αφορά κάθε έναν (και είναι, δυστυχώς, λίγοι!) ομογενή ο οποίος μπορεί να διαθέτει παρόμοια δυνατότητα. Πότε, επιτέλους, θα αποφασίσει η ελληνική Πολιτεία να αξιοποιήσει δημιουργικά και αποδοτικά το βαρύ της οπλισμό, που δεν είναι άλλος από τους Απόδημους Έλληνες;

Αλλά οι απόδημοι, όπως δείχνει το ελπιδοφόρο παράδειγμα των τεσσάρων Ομοσπονδιών Ευρώπης, αντιλαμβανόμενοι την ανημποριά του μητροπολιτικού κέντρου, παίρνουν στα χέρια τους την υπόθεση «οργάνωση της ομογένειας».  Σε συνεννόηση ή και χωρίς συνεννόηση με την ελληνική πολιτεία, η Ομογένεια, ξεπερνώντας αναστολές και προβληματισμούς,  θα οργανωθεί.

Όσοι επιμένουν να αποφασίζουν για την ομογένεια χωρίς την Ομογένεια, σύντομα θα αντιληφθούν το λάθος τους. Το επισημαίνει, με την παρέμβασή του, και ο Μητροπολίτης  κ.κ. Σεραφείμ Κυκκώτης, εκπρόσωπος της Α.Θ.Μ. του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου Βʼ και του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής σε θέματα του Απόδημου Ελληνισμού και ειδικά του ΣΑΕ. https://www.panhellenicpost.com/archives/26581.

Ελπίζουμε και ευχόμαστε να μην είναι αργά.