ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Το γοβάκι της δεσποινίδος

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Ξαφνικά όλη η αγωνία της Ελλάδος, όλη η αγανάκτηση των πληγέντων από τα μέτρα, όλος ο θυμός των θιγμνένων από την ανεργία και τη λιτότητα, όλο το  μένος των πολιτικών αντιπάλων συμπυκνώθηκε, έλαβε  νόημα και πήρε την εκδίκησή του μέσα από το γοβάκι της δεσποινίδος!

Να το είχε πετάξει σε κανένα κεφάλι, τουλάχιστον! Θα ήταν και αδίκημα! Αλλά, απλώς να μην τα φοράει; Ποιόν να τιμωρήσεις; Τα γοβάκια, την άσφαλτο ή τα πόδια της μαθήτριας!

Α, ναι, τι Μπουμπουλίνα την είπανε, τη Σουλιώτισσα την γράψανε, τι … Τσε Κεβάρα σε θυλική έκδοση την αποκάλεσαν, ούτε που λέγεται!

Και πάνω που καμαρώναμε και μεις για την Ζαν Ντ΄Άρκ αλά ελληνικά, έσκασε το παραμύθι  ότι απλά, στραβοπάτησε, της  βγήκεη γόβα  και αυτή, για να μην χάσει την παρέλαση –τι απλούστερο- έβγαλε και το άλλο και συνέχισε να παρελαύνει  ξυπόλητη!

Ούτε «Καβαλερία Ρουστικάνα» ούτε «ξυπόλητο Τάγμα»… Άντε να δουμε τώρα τι θα κάνουν τις αφίσες που τύπωσαν  δια νυκτός με την ξυπόλητη «ηρωϊδα» οι του ΣΥΡΙΖΑ.

Εγώ, πάντως, λέω και προτείνω –για να έχω και την  πατέντα- να την χρησιμοποιήσει κάποια εταιρεία υποδημάτων για την διαφημιστική της εκστρατεία! Να την δείχνουν ξυπόλητη με την σημαία και μετά με παπούτσια και πλακάτ με αντικυβερνητικά συνθήματα…

Ας βάλουν και την επιγραφή: «Τέλος εποχής, όσο – όσο»…  Και από δίπλα τον Τσίπρα να άδει:  «Μου χρωστάς δεν σου χρωστάω και το δρόμο μου τραβάω, θα σου γράφω όπου πάω»…