Η ψήφος των Αποδήμων και τα διλήμματα

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Το θέμα της ψήφου των Αποδήμων δεν εξαντλείται ούτε σε μία Βουλή, ούτε, φυσικά σε μία «γνώμη»!

Θα μπορούσε να είναι ένα απλό ζήτημα. Έτσι κι αλλιώς, αυτούς τους οποίους αφορά, έχουν και σήμερα δικαίωμα ψήφου. Μπορούν, δηλαδή, εάν το επιθυμούν και  έαν έχουν τα έξοδα, να πάρουν το αεροπλάνο και να έρθουν στην γενέτειρα να ψηφίσουν.

Αλλά δεν είναι το ίδιο με το να ψηφίζουν από εκεί όπου ζουν. Αυτό χρειάζεται νόμο. Χρειάζεται και άλλα πράγματα. Όπως π.χ. απογραφή, μηχανοργάνωση, αδιάβλητο, Προξενεία.

Με τον ρυθμιστικό νόμο που επιτάσσει το Σύνταγμα, τα πράγματα μπερδεύονται γιατί στις αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν από τα προταθέντα,  παρεισφρύουν  και παράγοντες κομματικών υπολογισμών (…των «κουκιών»!).

Η εξήγηση είναι «αποστομωτική» και «πολυκομματική». Ο  Έλληνας από το Μπρούκλυν θα καθορίζει  ποιός θα κυβερνάει την Ελλάδα;

Στις άλλες χώρες, οι απόδημοι  των οποίων ψηφίζουν από το εξωτερικό, αυτό το θέμα έχει λυθεί προ πολλών  χρόνων.  Ούτε λιγότερο δημοκρατικές χώρες είναι εκείνες, ούτε «υπεράνω» είναι οι κομματικοί τους σχηματισμοί.

Στην Αμερική, για παράδειγμα, ο κ. Μπους Τζούνιορ επανεξελέγη στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής,  με περίπου 300 ψήφους διαφορά από τον αντίπαλό του κ. Γκόρ. Οι ψήφοι αυτοί ήταν ψήφοι των Αμερικανών Πολιτών που ψήφιζαν με επιστολική ψήφο, από το εξωτερικό…

Οι μικρές λεπτομέρειες κάνουν τις μεγάλες χώρες. Αν το δικαίωμα της ψήφου εθεωρείτο από τα ελληνικά πολιτικά κόμματα και για τους Απόδημους Έλληνες όσο σημαντικό  είναι για τους εντός των τειχών συνέλληνες, τότε όλα τα επι μέρους προβλήματα θα είχαν επιλυθεί.

Όσο εύλογο είναι κάποιος που απουσιάζει από τον τόπο του για 30 χρόνια να μην μπορεί να καθορίζει τις πολιτικές τύχες της χώρας από την οποία κατάγεται, άλλο τόσο αυτονόητο είναι ο Έλληνας που απουσιάζει από τη γενέτειρα για λίγα χρόνια και  θα επιστρέψει κάποτε  σ΄ αυτήν να μπορεί να έχει λόγο και άποψη.

Επομένως, είναι θέμα ρυθμίσεως των προϋποθέσεων.

Τώρα, εάν θέλουμε τους Έλληνες  του εξωτερικού να βαυκαλίζονται ότι ασκούν το συνταγματικό τους δικαίωμα αλλά «υπό περιορισμούς» αυτό είναι άλλη υπόθεση και νομίζουμε ότι δεν θα έπρεπε να τους αφορά.

Αν θέλουμε «Περιφέρεια/ες» εξωτερικού, δηλαδή Απόδημους  Έλληνες  βουλευτές περιφερειών όπως «Αμερικής», «Αυστραλίας» κλπ. τότε:

1. Τι το θέλουν το παλιό και γιατί αναλώνονται για το νέο ΣΑΕ;  Πόσοι θα διαφεντεύουν, επιτέλους,  την Ομογένεια;

2. Πόσοι Απόδημοι Έλληνες έχουν την οικονομική δυνατότητα να διεξάγουν προεκλογική καμπάνια, ας πούμε στις ΗΠΑ, για να διεκδικήσουν την ψήφο των Αποδήμων Ελλήνων κατοίκων Αμερικής και να εκλεγούν Βουλευτές Περιφέρειας Αμερικής;

3. Τί νόημα έχει το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι όταν για πρακτικούς λόγους το ένα σκελός της εξίσωσης δεν μπορείς να το ασκήσεις;

Είναι βέβαιο πως «κοινή συνισταμένη» κομματικών συμφερόντων ΔΕΝ θα βρεθεί ποτέ. Επομένως η Κυβέρνηση  πρέπει να προχωρήσει, έστω και εάν πάλι δεν περάσει το Νομοσχέδιο.

Έτσι κι αλλιώς, η ψήφος για τους Έλληνες Απόδημους δεν πρόκειται να έλθει. Ας αποφασίσουν να πάνε να εγγραφούν ΟΛΟΙ οι Απόδημοι –όσοι φυσικά πληρούν τις προϋποθέσεις-  στους τοπικούς εκλογικούς καταλόγους  και να ασκούν ΜΑΖΙΚΑ το εκλογικό τους δικαίωμα, στις χώρες όπου ζουν.

Θα αποκτήσουν, έτσι, στην αλλοδαπή, ακόμη μεγαλύτερη δύναμη και επιβολή. Προς όφελός τους.