«Οι Ελληνοαμερικανοί – Ιστορία του Απόδημου Ελληνισμού των Η.Π.Α» Μέρος 47ο

Επουσιώδεις διαφωνίες

Σ’ όλη αυτή την κρίσιμη περίοδο η Ομογένεια επέδειξε μια όντως καταπληκτική ενότητα και συνοχή Διαφωνίες γύρο από το ρόλο οργανώσεων ή της γραμμής που θα έπρεπε να ακολουθηθή υπήρξαν τόσο επουσιώδεις και εξωδερμικές που αν τις αναφέρωμε εδώ το πράττομε μόνο και μόνο για να δείξωμε πόσο επουσιώδεις ήσαν πράγματι, υπογραμμίζοντας έτσι, με την σύγκρισι, την μεγαλειώδη ενότητα και ομοφωνία. Την εξαίρεσι αποτέλεσε ή περίπτωσις των σχέσεων της Αρχιεπισκοπής με την AHEPA.

Η με την πρωτοβουλία του αρχιεπισκόπου Ιακώβου
ίδρυσις την άνοιξι του 1975 του Ηνωμένου Ελληνοαμερι­κανικού Κογκρέσσου (United Hellenic American Congress – UHAC) με πρόεδρο τον επιχειρηματία Άντριου Άθενς προεκάλεσε δυσαρέσκεια, Ιδίως στους ηγετικούς κύκλους της AHEPA διότι εκρίθη ότι η ανάμιξις τής Αρχιεπισκοπής στον πολι­τικό αγώνα θα δημιουργούσε προβλήματα, μεταξύ των άλλων και για τον λόγο ότι το αμερικανικό πολιτικό σύστη­μα αποκλείει την ανάμιξι τής Εκκλησίας στην κρατική πολιτική.

Τον Ιούλιο του 1975 προέκυψε σοβαρό θέμα όταν ο πρόεδρος του UHAC Άντριου Άθενς έστειλε τηλεγράφημα προς τά μέλη του Κογκρέσσου σχετικά με την τότε προσπά­θεια για την μη επανάληψι τής βοηθείας προς την Τουρκία, στο οποίο ανέφερε οτι το UHAC “αντιπροσωπεύει όλες τις ελληνοαμερικανικές οργανώσεις και τους άνω των τριών εκατομμυρίων Αμερικανούς ελληνικής καταγωγής.”

Η πλούσια και εντυπωσιακή δραστηριότητα των τελευταίων τριών χρόνων που προσπαθήσαμε να δώσωμε όσο πιο συγκεκριμένα και περιεκτικά, Στις παραπάνω σελίδες, δείχνει πως χωρίς ενιαίο κέντρο ηγεσίας, χωρίς φορμαλιστικό συγκεντρωτισμό, η Ομογένεια ξέρει πως να μάχεται και πως να δρα μέσα στα πλαίσια του αμερικανικού πολιτικού συστήματος με ενότητα στους στόχους, σύμπνοια και αυ­θόρμητη και ανιδιοτελή αφοσίωσι στην γενέτειρα και τα αιτήματα του Ελληνισμού.

Η όλη κινητοποίησι των ελληνοαμερικανών, η απήχησι που είχε σε όλους τους κύκλους, σε παγκόσμιο κλίμακα, δεν άφισε, βέβαια, ασυγκίνητη την ελληνική Πατρίδα. Αργότερα θα καταστή, πιστεύομε, δυνατό να ασχοληθή η Ελληνική Πολιτεία με το θέμα από του επιπέδου που η περίπτωσι επιβάλλει, για να γίνη συνείδησι του Έθνους ή δύναμι και η επιρροή του Ελληνισμού της Αμερικής και η αξία που γι’ αυτό αντιπροσωπεύει,

Την απήχησι, πάντως, που είχε στην ελληνική Πατρίδα το ξεσήκωμα των ομογενών, που έδωσε ακτινοβολία στον Ελληνισμό, την καθρεπτίζει, μέχρις ενός σημείου, ένα μήνυ­μα του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή προς την Ομογένεια το οποίο και διαβάστηκε από τον υφυπουργό Εξωτε­ρικών Κ. Σταυρόπουλο[1] στο προαναφερθέν δείπνο της ΑΗΕΡΑ την 5^η Απριλίου 1976. Και το παραθέτομε:

“Συμπατριώτες,

θα ήταν μεγάλη η χαρά μου αν βρισκόμουν σήμερα ανάμεσα σας για να σας απευθύνω αυτοπροσώπως –και εκ μέρους του ελληνικού λαού– τον θερμό χαιρετισμό της πατρίδος. Δυστυχώς, η ζωηρή αυτή επιθυμία μου δεν ήταν δυνατό να πραγματοποιηθή. Γιατί συνέπεσε να γίνε­ται η συγκέντρωσίς σας σε ώρες δύσκολες για την Ελλάδα, σε ώρες που καθιστούν ακόμα βαρύτερα τα καθήκοντα της Κυβερνήσεως μου.

Είναι, αγαπητοί μου, ακατάλυτοι οί δεσμοί που μας ενώνουν –δεσμοί αίματος και πνεύματος– εμάς που ζούμε στον ελλαδικό χώρο με σας που πέρα από αυτόν, αποτελείτε το μεγαλύτερο και δυναμικώτερο κομμάτι του Ελληνισμού. Και έχετε στην πράξι επανειλημμένως αποδείξει τις ελλη­νικές αρετές που εμπνέουν τη σκέψι σας και κατευθύνουν τις δραστηριότητες σας. Έχετε προ παντός αποδείξει, ως υποδειγματικοί πολίτες της μεγάλης Δημοκρατίας που σας αγκάλιασε, την φιλοπατρία σας και προς αυτήν και προς την Γενέτειραν που κλείνετε μέσα στη ψυχή σας.

Η πολύμοχθη επιτυχία σας επιβεβαιώνει την πραγματική δύναμι και την ηθική αξία του Ελληνισμού που σαν ιδέα ενυπάρχει –οπουδήποτε της γης– στην έννοια της δημοκρατίας και τη σύμμετρη επιδίωξι της ατομικής και συλλογικής ευημερίας.

Εμείς, από το στενό γεωγραφικό χώρο που ζούμε, παρακολουθούμε με θαυμασμό την προκοπή σας και με ευγνωμοσύνη την συμπαράστασί σας στους αγώνες του Έθνους. Έτοιμοι να αποδυθούμε, αν χρειασθή, σε καινούρ­γιες εθνικές προσπάθειες υπολογίζομε σε σας όσο και στους Εαυτούς μας. Ξεύρουμε, άλλωστε, και από το απώτερο όσο και από το πρόσφατο παρελθόν, ότι οί προσδοκίες μας ερμηνεύουν τη θέλησί σας.

Στην Ελλάδα γνωρίζουμε καλά ότι για να αντιμετωπίσουμε τις κρίσιμες περιστάσεις, οφείλουμε να διασφα­λίσουμε την εθνική μας ενότητα. Κι’ ότι πρέπει, για να το επιτύχουμε, να απομονώνουμε όσους την υπονομεύουν γιατί είτε υπερτιμούν συμφέροντα χαμηλότερα είτε γιατί υποτιμούν ανάγκες εθνικές.

Αυτό ισχύει και για σας. Οφείλετε να διατηρήσετε και να ενισχύσετε την εθνική σας ομοψυχία, τόσο μέσα στα πλαίσια της μεγάλης Δημοκρατίας της οποίας είστε επίλεκτοι πολίτες, όσο και στις σχέσεις σας με την πατρίδα απ’  που ξεκινήσατε εσείς και οι πατέρες σας. Έτσι θα μπορέση ο Ελληνισμός σαν ολότης να αποδείξη για μια ακόμη φορά την ηθική ισχύ του και να προάσπιση τα συμφέροντα του που δεν αντιφάσκουν άλλα ταυτίζονται με την ειρηνική αι την εν ελευθερία πρόοδο της ανθρωπότητος.

Εύχομαι να ευοδωθούν οί σκοποί της συγκεντρώσεως σας. Εύχομαι επίσης να μη χρειασθή στην επομένη σύνοδο σας ο χαιρετισμός από την πατρίδα να περιέχη έκκλησι για επαγρύπνησι που οι σημερινές περιστάσεις επιβάλλουν σε όλους τους Έλληνες έκτος και εντός της Ελλάδος.”

ΑΥΡΙΟ: Επίλογος