Τα περί “πραξικοπήματος” και η πραγματικότητα

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Η διάσταση που επιχειρήθηκε να δοθεί σε ένα δημοσίευμα του «Βήματος», περί πραξικοπήματος προς ανατροπή της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου ήταν μεγαλύτερη της πραγματικότητας, η οποία, όπως συνάγεται, «έζησε» παροδικά μόνο στη φαντασία του συντάκτη της «είδησης».

Προκάλεσε, ωστόσο ντόρο, αλλά και δημόσιες δηλώσεις παραγόντων, μάλιστα και μία επιστολή του  υποστράτηγου εα Νίκου Τόσκα, ο οποίος υπήρξε Διευθυντής του γραφείου του Πάνου Μπεγλίτη στο ΥΕΘΑ, την εποχή, δηλαδή, που υποτίθεται ότι «εξυφαίνετο» το «πραξικόπημα»….

Επιγραμματικά, ο στρατηγός αναφέρει:

•από το 1974 ουδέποτε υπήρξε κίνδυνος πραξικοπήματος’’
•δεν πιστεύω σε τέτοια σενάρια ούτε για την περίοδο της αλλαγής της στρατιωτικής ηγεσίας τον Νοέμβριο του 2011
•Η Δημοκρατία δεν κινδυνεύει από τις Ένοπλες Δυνάμεις αλλά από το Μνημόνιο και από την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας μας στην Τρόικα, από την εξαθλίωση μεγάλου μέρους του πληθυσμού.

Μάλιστα στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας ανώτεροι και ανώτατοι στρατιωτικοί λέγεται ότι γέλασαν με όσα δήθεν ξανα”αποκαλύφθηκαν” περί “πραξικοπήματος” . Μόνο που γελάνε πικρά. Γιατί η επιμονή μέρους του πολιτικού συστήματος στην “κατασκευή” μιας ιστοριας που …αναζητά έναν “λοχία”, δεν πλήττει μόνο τις ΕΔ. Δείχνει την κατάρρευση και την κατάντια του πολιτικού συστήματος.

Εδώ κρύβεται η αξία του θέματος.  Ότι, δηλαδή, την ώρα της μεγάλης οικονομικής κρίσης, εύκολα κανείς καταφεύγει στην αναζήτηση «βαρβάρων» που θα αποτελέσουν την «μια κάποια λύση».

Αλλά, όπως και στο ποίημα του Αλεξανδρινού ποιητή, έτσι και δω,  βάρβαροι δεν υπάρχουν πια!

Οι στρατιωτικοί είναι αφοσιωμένοι στα στρατολογικά τους καθήκοντα.

Εκείνο που υπάρχει είναι η “απαξίωση του πολιτικού συστήματος”, η οποία γίνεται με μεθοδικότητα από κάποιους που δεν ανέχονται την δημοκρατία.

Είτε καλά, είτε κακά τα πολιτικά κόμματα είναι οι στυλοβάτες της Δημοκρατίας. Και μόνον έτσι πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε.

Είτε καλοί, είτε κακοί οι πολιτικοί, είναι οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού και μόνον έτσι πρέπει να τους βλέπουμε.

Δίχως κόμματα και δίχως πολιτικούς δεν μπορούμε να γευόμαστε τους  καρπούς της Δημοκρατίας.

Αλλά επίσης πρέπει να αναλογιστούμε  όλοι  τα προβλήματα που προκαλούν στις Ενοπλες Δυνάμεις και στους στρατιωτικούς  παρόμοια δημοσιεύματα.

Επομένως, καλό είναι να μην επιδιδόμαστε σε ευκαιριακές δημοσιογραφικές «ατάκες» για την αύξηση της κυκλοφορίας…

Που τελικά, ούτε και αυτή επιτυγχάνεται…