«Οι Ελληνοαμερικανοί – Ιστορία του Απόδημου Ελληνισμού των Η.Π.Α» Μέρος 35ο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓΔΟΟ

 Επιτεύγματα

 “We have come a long way”

Σε μια πρόσφατη συνεδρίασι αξιωματούχων της AHEPA, ένας από τους συνέδρους είπε χαμηλόφωνα σε μιά στιγμή στον διπλανό του:

—Ξέρεις τι σκέπτομαι; Μέσα σε τούτη την αίθουσα αντιπροσωπεύονται πάνω από είκοσι εκατομμύρια δολλάρια.

Και με το βλέμμα του έδειξε μερικούς από τους παριστάμενους. Ήταν αυτό μια απλή, πηγαία διαπίστωσι, που όμως έκλεινε μέσα της εθνική υπερηφάνεια. Δεν ήταν υλιστική η αξιολόγησι. Τα δολλάρια ήταν απλώς ενα μέ¬τρο της επιτυχίας. “We have come a long way…” προσέθεσε στοχαστικά. Πράγματι, τα σημερινά επιτεύγματα της Ομογενείας αποτελούν πηγή περηφάνειας, ιδίως όταν σκεφθή κανείς πόσο ταπεινή ήταν ή αρχή και πόσο δύσκολο το ξεκίνημα.

Τα επιτεύγματα αυτά καθρεπτίζονται σε ένα δημοσίευμα τού Εθνικού Κήρυκος της 6ης Ιανουαρίου 1977, που α-κολουθεί:

“Σύμφωνα με ειδική μελέτη του ελληνοαμερικανού κ. Άντριου Μανάτος [Andrew Manatos], βοηθού του γερουσιαστού κ. Τόμας Ήγκλετον [Thomas Eagleton], και υιού του πρώην συμβούλου του Προέδρου Τζώνσον κ. Μάικ Μανάτος [Emmanuel ‘Mike’ Manatos], βασισμένη στα επίσημα στατι¬στικά στοιχεία της απογραφής πληθυσμού του 1970, τα επι¬τεύγματα των εν Αμερική γεννηθέντων Ελληνοαμερικανών, στον τομέα της παιδείας, δεν ξεπερνώνται από καμμιά άλλη εθνική ομάδα.

O μέσος όρος ετών συστηματικής μορφώσεως των Ελληνοαμερικανών είναι ίσος μόνον προς εκείνον που συμπληρώνουν οί Αμερικανοί των οποίων οι γονείς γεννήθηκαν στη Ρωσία. Ένα μεγάλο ποσοστό της ομάδος αυτής είναι Εβραίοι.

Η μελέτη δείχνει ότι οί γονείς των δύο αυτών ομάδων δέν έχουν αρκετή βασική εκπαίδευσι. Ελληνοαμερικανοί και Ρωσοαμερικανοί γεννηθέντες εκτός Αμερικής, έρχον¬ται 18οι στη σειρά των 24 κυριωτέρων εθνικών μειονοτήτων της Αμερικής, σχετικά με τον μέσο αριθμό ετών σχολικής μορφώσεως.

Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από τό ερωτηματολό¬γιο της απογραφής του 1970, το όποιον, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει και ερωτήματα: σχετικά με την χώρα γεννήσεως των ερωτηθέντων, καθώς και των γονέων των.

Στον πίνακα περιελήφθησαν μόνον ο! 23 πολυπληθέ¬στερες εθνικότητες. Για λόγους συγκρίσεως, οί Αμερικανοί που είναι στη χώρα αυτή επί δύο τουλάχιστον γενεές, υπο¬λογίσθηκαν σαν 24η  εθνικότης στον σχετικό Πίνακα.

Συγκρινόμενοι από πλευράς οικονομικών επιτευγμά¬των οί Ελληνοαμερικανοί προώδευσαν ιδιαιτέρως. Τό μέσο εισόδημα τους ξεπερνά τό εισόδημα όλων των άλλων εθνικοτήτων, εκτός εκείνων των οποίων ο! γονείς κατάγονται από την Λιθουανία, την Ιαπωνία καΐ την Ρωσία.

Από όλες τις 24 εθνικότητες που γεννήθηκαν στην Αμερική, μόνον δύο—ή αυστριακή και ή λιθουανική—διαθέ¬τουν μεγαλύτερο ποσοστό ατόμων που κερδίζουν περισσό¬τερα από 25.000 δολλάρια κατ’ έτος.

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία της Ομοσπονδιακής Στατιστικής Υπηρεσίας των Η.Π.Α., Αμερικανοί γεννηθέν¬τες στη Ρωσία είναι η μόνη ομάδα που ξεπερνά τους Ελληνοαμερικανούς στο ποσοστό ατόμων τα όποια έχουν δικές τους εργασίες.

Από επαγγελματικής απόψεως, μετά τους γεννηθέντας στην Αμερική Ρωσοαμερικανούς, οι Ελληνοαμερικα¬νοΙ που γεννήθηκαν στην Αμερική, προσφέρουν την ολιγώτερη χειρωνακτική εργασία από όλα τα μέλη όλων των άλλων εθνικοτήτων.”

Χωρίς χρήματα

Τα αρχεία της Μεταναστευτικής Υπηρεσίας δίδουν με την αψευδή μαρτυρία των αριθμών μια πραγματικά καταθλιπτική εικόνα. Επί παραδείγματι, τό 1907 έφθασαν από την Ελλάδα 46.283 μετανάστες. Οι 34.215 είχαν λιγώτερα από 30 δολλάρια στην τσέπη τους κατά την αποβίβασί τους.

Τό 1908, από 28.808, οι 24.476 είχαν λιγώτερα από 30 δολλάρια. Τό ποσό αυτό δέν αρκούσε ούτε για ενα μήνα ζωής, όσο φτωχικά κι’ αν ζούσε ο μετανάστης. Όσοι δεν είχαν κάποιον να εγγυηθή για την συντήρησί τους, αντιμετώπι¬ζαν μια σκληρή απογοήτευσι –την απαγόρευσι της εισόδου τους στην Αμερική. Εΐχε κάτι τό τραγικό η μοίρα των ανθρώπων αυτών. Είχαν διάσχιση μίλια για να ρθουν στην Αμερική, τα είχαν καταφέρει, αγνάντευαν τώρα απέναντι στο Μανχάτταν  την επιβλητική σιλουέττα των ουρανοξυστών και τό τόσο γνώριμο άγαλμα της Ελευθερίας, κι’ όμως τό όνειρο τους θα έμενε χωρίς πραγμάτωσι. Πεντακό¬σιοι ογδοντατέσσερεις ‘Ελληνες αντιμετώπισαν την σκληρή άρνησι των μεταναστευτικών Αρχών τό 1907 και 459 τό 1908.

Οι περισσότεροι από τους άτυχους αυτούς ταξιδιώ¬τες, είχαν αποκλεισθή επειδή οι αμερικανικές υπηρεσίες έκριναν οτι υπήρχε κίνδυνος να γίνουν “δημόσιο βάρος”. Οι πιο πολλοί, είχαν ξεκινήσει χωρίς να έχουν εξασφαλίσει κάποιο προστάτη. Χωρίς γλώσσα, χωρίς τεχνική κατάρτισι, και πολλοί χωρίς τα γερά μπράτσα που θα τους εξασφά¬λιζαν δουλειά στις σιδηροδρομικές γραμμές, στα μεταλ¬λεία και στις βαρειές οικοδομικές κατασκευές, ήσαν ανεπι¬θύμητοι. Αλλά, και αν τους επετρέπετο η είσοδος εκινδύνευαν, κατά την γνώμη των μεταναστευτικών Αρχών, να πέσουν θύματα αισχρών εκμεταλλευτών, που θα τους μετέ¬τρεπαν ουσιαστικά σε σκλάβους.

Οι φόβοι αυτοί των μεταναστευτικών άρχων ήσαν μάλ¬λον αδικαιολόγητοι, αν κρίνη κανείς από την οικονομική εξέλιξι που είχαν μέσα σε λίγα χρόνια όλοι σχεδόν οι έλληνες μετανάστες παρά τα πενιχρά μέσα με τα όποια άρχιζαν την ζωή τους στην Αμερική. Αυτό που πρέπει να τονισθή είναι ότι όλοι αυτοί που διέβησαν την πύλη του Καστιγκάρι (Castle Garden) –τo κέντρο διαλογής και διεκπεραιώσεως των μεταναστών στην Νέα Υόρκη την εποχή εκείνη–  κατώρθωσαν μέσα σε σχετικώς μικρό χρονικό διά¬στημα να προσαρμοσθούν, να ορθοποδήσουν και να οικο¬νομήσουν από την σκληρή τους δουλειά και τα πενιχρά μεροκάματα, αρκετά για ν’  αρχίσουν δικές τους “μπίζνες”.

ΑΥΡΙΟ: Μπίζνεσμεν!