Κρίμα…

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ

Μετά την ανακοίνωση της σύνθεσης της Επιτροπής από τον Υπουργό Εσωτερικών κ. Κων. Τσιάρα, για την αλλαγή του 3480/06, που διέπει τη λειτουργία του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ), ένα μόνο σχόλιο μπορεί να γίνει. Κρίμα.  Κρίμα γιατί χάθηκε μιά ευκαιρία να συγκροτήσουμε μία διευερυμένη Επιτροπή επιφανών ομογενών και ομογενών τεχνοκρατών οι οποίοι θα αποφάσιζαν για την ομογένεια με την ομογένεια.

Είναι γεγονός ότι ο Υφυπουργός Εξωτερικών κ. Κων. Τσιάρας, όλο το διαρεύσαν διάστημα από την ορκομωσία του, είδε πολλούς ανθρώπους της ομογένειας. Σχεδόν όποιος του ζητήσουσε ραντεβού, τον έβλεπε. Ανάμεσά τους και ορισμένες ξεχωριστές προσωπικότητες της ομογένειας. Οι οποίοι έθεσαν τα θέματα στο τραπέζι με παρρησία και ευθύτητα. Ο κ. υπουργός άκουγε με έναν τρόπο που εμπέδωνε στον συνομιλητή του την εντύπωση ότι και τα αφομοίωνε. Και έτσι γινότανε.

Τώρα ίσως ρωτήσει κάποιος: Και είναι αυτή η Επιτροπή στην οποία θα συναινούσαν οι εξέχοντες ομογενείς;

Ποιός ξέρει;

Εκείνο που είναι βέβαιο είναι πως δεν είχε και πολλές επιλογές, ο υπουργός,  κακά τα ψέμματα. Βραχυκυκλώθηκε “ανεπαισθήτως” από τον περίγυρο του προέδρου. Τι θέλει το προεδρείο. Τί ζητάει το προεδρείο. Τι επιτροπή θέλει το προεδρείο.

Επέλεξε, προφανώς την οδό του μη χείρων βέλτιστο. Να κάνουμε μιά Επιτροπή με μέλη του ΣΑΕ και πραγματογνώμονες του δημοσίου, Συμβούλους κλπ. και να πάμε να τροποποιήσουμε ό,τι θέλει να αλλάξει το ΣΑΕ, ώστε μέχρι τον Ιούνιο να γίνουν εκλογές, να αναδειχθεί νέο προεδρείο και να ομαλοποιηθεί η κατάσταση καθώς το παλιό θα αποχωρήσει αποκομίζοντας εκείνο το κλασικό στις γενικές συνελεύσεις “η ΓΣ απαλλάσσει κάθε ευθύνης τα μέλη του προεδρείου για τη διαχείριση” κλπ.

Αν περί τακτοποιήσεως επρόκειτο, οι επιλογές ήταν από καλές έως και πολύ καλές, με εξαίραση μία-δυό περιπτώσεις που χρησιμοποιήθηκαν από τον κ. Ταμβάκη για “άλλοθι”..

Εάν, όμως, ζητούμενο και στόχος ήταν να δημιουργήσουμε κάτι νέο, λειτουργικό, αποδοτικό, ευέλικτο, δυναμικό και, πάνω από όλα πατριωτικό και που να είχε σχέση με τον απόδημο Ελληνα και τον Ομογενή, λυπούμαι να πω πως κάπου στη διαδρομή χάθηκε ο μπούσουλας.

Έπρεπε να είναι -και δυστυχώς φαίνεται πως δεν ήταν- τοις πάσοι κατανοητό πως ό,τι πρότεινε ο πρόεδρος του ΣΑΕ και οι λοιποί προσκείμενοι, απέβλεπε στο κουκούλωμα της όλης κατάστασης. Αποτελούσε τον εν κρυπτώ προθάλαμο μέσα στον οποίο θα έπαιρναν με ασφάλεια το πολυπόθητο συγχωροχάρτι οι μεν, το πρόκριμα για την προεδρεία οι δε…

Βέβαια, δεν πρέπει κανείς να προτρέχει. Διότι είναι δυνατόν -ακόμη υπάρχει χρόνος- να ανατραπούν όλα αυτά από μία δυναμική που θα εκκινήσει είτε από την πλευρά του υπουργείου είτε από το μέρος ορισμένων εκ των μελών της Επιτροπής. Διότι δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι όσοι έδωσαν στο παρελθόν -μέχρι και πρόσφατα-  μάχες για τη διαφάνεια και την παραγωγικότητα ξαφνικά θα καταθέσουν τα όπλα και θα συρθούν να συναινέσουν σε μεθοδεύσεις και επιδιώξεις συμμαζέματος.

Ένα είναι βέβαιο. Θα ζήσουμε πολλές και ενδιαφέρουσες φάσεις στο σίριαλ ΣΑΕ.  Το οποίο, για να εξηγούμαστε, δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό από την ομογένεια, αν πρώτα δεν γίνει αποδεκτό από την ίδια την ελληνική πολιτεία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Από τις ετήσιες Εκθέσεις που -τι ντροπή!- “αρχειοθετούνται από τις κυβερνήσεις συστηματικά στα αζήτητα” μέχρι τις συνελεύσεις όπου προσέρχονται οι υπουργοί για να πουν απλώς το “ποίημα” και να απέλθουν κάτω από τα φλάς των φωτορεπόρτερς… και να καταλήγουμε κάθε φορά στο αιωνία η μνήμη, είτε είναι άφεση αμαρτιών είτε είναι το κουκούλωμα της πραγματικότητας.

Από τη δική μου πλευρά, καθώς έτυχε να γνωρίζω πολύ καλά το θέμα για περισσότερο από τριάντα χρόνια, λέω από τώρα, αν έτσι τελικά παραμείνουν τα πράγματα, αιωνία του η μνήμη. Και εάν έχει μνήμη για αιώνια!