ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Το γάλα

ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

Το τηλέφωνο χτυπούσε δαιμονισμένα. Ντριιιιννννν. Είναι κάποιες φορές που ο ήχος του είναι σαν να σε προειδοποιεί: Μην το σηκώσεις!

Εσύ, όμως, ευγενής από κούνια, σπεύδεις, το σηκώνεις και ακούς την πανταχούσα!

Κάτι παρόμοιο έγινε και χθες. Κάθε ποιητής, κάθε ζωγράφος και κάθε δημοσιογράφος έχει τη μούσα του. Και ‘γω έχω το …Θανάση!

Όχι, μην βάζετε πονηρά πράγματα στο μυαλό σας. Καλός φίλος είναι, με θυμάται πολύ συχνά, μου λύνει τεχνικής φύσεως προβλήματα, (δωρεάν, το κυριότερο!)  μου λέει και τα …βάσανά του!

Άκου να δεις, μου λέει φουριόζος. Μας κόψανε το γάλα…

“Γιατί, ακόμα θηλάζεις”;

“Έλα, κόψε το δούλεμα. Κυριολεκτώ”.

“Που θα πεί;”

“Που θα πεί ότι στην υπηρεσία που εργάζομαι, επειδή είναι δίπλα στο αεροδρόμιο και στο ραντάρ, μας δίνουν μισό κουτί γάλα ΝΟΥΝΟΥ την ημέρα!

“Για να το πιείτε;”

“Όχι, για να λουστούμε!”

“Και γιατί ΝΟΥΝΟΥ, παρακαλώ;”

“Τώρα εσύ ανεπρόκοπε δημοσιογράφε εκεί κόλλησες; στη μάρκα;”

“Ναι, γιατί αυτό έιναι έμμεση διαφήμιση”…

“Ε, καλά, κάποτε μας δίνουν και ΒΛΑΧΑΣ”

“Ε, και λοιπόν;”

“Άκου να δεις. Το κόψανε από τους μόνιμους και το δίνουνε πλέον μόνον στους  συμβασιούχους!”

“Ε, θα έχουν μεγαλύτερη έκθεση στο ραντάρ αυτοί!”

“Σου είπα, κόψε το δούλεμα. Δίπλα-δίπλα εργαζόμαστε, τα ίδια μέτρα απέχουμε από το αεροδρόμιο…”

“Καλά, το αεροδρόμιο δεν είναι κάτι πολλά χρόνια που έφυγε από το Ελληνικό; Ακόμη γάλα σας δίνουν εσάς;”

“Ναι, γιατί το αεροδρόμιο έφυγε η κεραία του ραντάρ έμεινε!”

Ας είναι, πάμε παρακάτω…

“Που λες ,πήγαμε προχθές στην αποθήκη να παραλάβουμε το γάλα… Γάλα γιοκ!”

“Είχε αργήσει ο γαλατάς;”

“Όχι, η αποθηκάριος πήρε άδεια!”

“Ε, λαός είναι κι αυτή, να μην κάνει τα μπάνια της; Εδώ μιά ολόκληρη επανάσταση αγανακτισμένων στείλαμε πέρυσι για μπάνια…”

“Και μεις, να μην πιούμε το γάλα μας;”

“Και τι κάνατε;”

“Βγήκαμε στην αυλή και φωνάξαμε: θέλουμε το γάλα μας, θέλουμε το γάλα μας”.

“Σίγουρα σας άκουσε ο Τσίπρας και έσπευσε σε συμπαράσταση…”

‘Όχι. ‘Ηλθε ο νέος Μοίραρχος και η πρώτη του διαταγή ήτανε να ανοίξουν την αποθήκη και να μας δώσουν το γάλα!”

“Ουά, αυτός κι αν είναι Μοίραχος… Βαστάτε Τούρκοι τ΄άρματα… Θα είσασταν πολλοί ε, και κάντε σαματά…”

“Μπά, δύο είμαστε όλοι κι όλοι που εξακολουθούμε να το πίνουμε…”

“Γιατί οι άλλοι;”

“Έπαψαν να το ανταλλάσσουν με άλλα φαγώσιμα οι μπακάληδες και πια δεν το θέλουν!”