ΣΑΤΙΡΙΖΟΝΤΑΣ: Προσοχή στα …καλάμια γενικώς

Γράφει ο Χρήστος Μαλασπίνας

«Εδώ Καβούρι, εδώ Καβούρι. Σας ομιλεί ο φύλακας αγγελός σας. Αναζητούνται συντονιστές και πρόεδροι, πρόεδροι και συντονιστές για τη μεγάλη των εγκεφάλων σύσκεψη. Κλιματιζόμενες αίθουσες, Σπά, -τα σπάει όλα ο μεγάλος!-  Τζακούζι μετά ή  άνευ –μη ρωτάτε ούτε για το μετά ούτε για το άνευ- καθώς και όλα τα κομφόρ για μια αξέχαστη διαμονή και όποιος αντέξει»…

Στου γυαλού τα βοτσαλάκια

κάθονται δυό καβουράκια…

Ε, καλά, εδώ θα καθίσουν περισσότερα καβούρια, δηλαδή τι καβούρια, καβουρομάνες (!)  για μεγαλύτερο χρόνο και για  σπουδαίο πράγμα! Δηλαδή τι θέλατε, να έχουν τα καβούρια στην …τσέπη τους; Που τα έχουν, δηλαδή, αλλά, τέλος πάντων…

Λοιπόν, του λοιπού κυρία εκδρότρια, θα μου νοικιάζετε καμπάνα στον Απόλλωνα. Μοναχά εκεί παιδί μου εμπνέομαι! Μιά ο καυτός ο ήλιος, μιά τα καυτά γυναικεία σόρτς, καυτές ανταποκρίσεις θα σου στέλνω!

Α, και μην νομίζετε ότι θα λείπουμε, ε;  Νοερώς θα είμαστε ωσίν παρών! Δηλαδή και παρών να είμαστε θα άλλαζε κάτι; Προσοχή μόνον έτσι βιαστικά που θα διαβάζετε τις λησμονημένες από μήνες τώρα παρατηρήσεις των διαμαρτυρομένων μήπως σας ξεφύγει καμιά διαμαρτυρία και έχουμε και κανένα ατύχημα, λίγο πριν το μεγάλο φινάλε!..

Δεν ξέρω γιατί, γέλιο δεν βγάζετε πιά. Εγώ, πάντως, προσπαθώ. Α, ναι θα είναι εκεί ο «άλλος». Ναι καλέ, αυτός που με το μαγαζάκι του αγοράζει σπίτια στη Στησιχώρου… Δηλαδή όχι ο ίδιος, τα «παραπαίδια» του.

Όχι, δεν πήρε χαμπάρι τι γίνεται. Απλώς, θα περάσει για …αναμνηστικές φωτογραφίες. Τώρα που το σκέφτομαι και γω θα ήθελα καμμιά αναμνηστική φωτογραφία. Που θα ξαναβρούμε την ευκαιρία;

Έλα, όμως, που πρέπει να κλείσω την εφημερίδα, οπότε περισότερο χρήσιμος θα είμαι στις επάλξεις… Μόλις πρόλαβα να αποφύγω την μαξιλαριά!..

Προσοχή, αν δείτε κάπου εκεί κανένα καλάμι μην το καβαλήσετε! Δεν είναι από αυτά που νομίζετε, αυτό είναι …αμερικάνικο!..

Καλά έλεγε ο Τσαρούχης πως στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις… Παντού αλλού, εκτός από την εφορία. Για τη γυναίκα, τους φίλους κλπ είσαι ο επιτυχημένος επιχειρηματίας. Για την Εφορία είναι ένας ασήμαντος περιπλανόμενος ζητιάνος!

Θα πείτε, εδώ άλλοι περνούσαν εαυτούς για αυθεντίες και κατέληξαν δειλοί μοιραίοι και άβουλοι αντάμα! Νά τος και ο Βάρναλης, ανακράζω! Ποιός διαβάζει Βάρναλη σε μπάρ βρε ανεγκέφαλοι; Ρωτάω αγριεμμένος.

Οπότε από το βάθος ακούω μία φωνή να λέει ανάμεσα σε λυγμούς, η μαμά μου τον πήρε και τον έδωσε στον πατέρα μου ο οποίος, στη συνέχεια, προσπάθησε να τον δώσει στον μανάβη.

Στον μανάβη τον Βάρναλη βρε ιερόσυλοι;;; κράζω εγώ. Τί να τον κάνει;;;

Να τυλίγει ζαρζαβατικά, απαντά αφοπλιστικά ο μπόμπιρας!

Ο Ελληνικός Πολιτισμός για τον οποίο μιλάγαμε… Η Αυλαία είναι το δράμα του ηθοποιού. Εάν έχει παίξει άσχημα, τον κράζουν. Εάν έχει παίξει  καλά τον αποθεώνουν. Ο κόσμος δεν κατέχει ούτε το ένα ούτε το άλλο…

Αλλά κάπου εκεί ξύπνησα!